چرا غذا عشق است؟

غذا قدمت دارد، نیاز هسته ی انسان است و قبل از اینکه ما باشیم بوده است. خاطراتی که با غذا داریم بسیار قدیمی است، مثلا خیلی از ما پدر یا مادرمان را در حال آماده کردن یا کشیدن غذا به خاطر داریم. چرا راه دور برویم به غذای مورد علاقه خودتان فکر کنید ( برای من خورشت آلو اسفناج است البته با توپ های گوشتی ) خیلی چیزها در این عشق دخیل هستند حتی رمانتیک ترین قرار هایمان، که خود داستانی از عشق است، پای یک میز غذاست.غذا چیزی چند حسی است. غذا پنج حس را به کار می گیرد. برای مثال، سبزی پلو ماهی شب عید، فقط یک لحظه به ذهن بیاوریدش، گرمایش را حس می کنید؟ بویش را چه؟  حسش می کنید؟ حالا به نرمی گوشت ماهی که می جوید فکر کنید، حتی ممکن است همین حالا طعمش را نوک زبانتان حس کنید. البته باید خوب هم پخته شده باشد، کمی چاشنی مناسب و یک دوغ سنتی هم که باشد همه چیز جور است ( وای خدا! لعنت به همه کالری ها ).غذا مایه تسلی است. وقتی گرسنه هستیم فقط این غذاست که چنین حس تسلی را می دهد، ماشین، نوشیدنی، گوشی همراه می توانند؟ البته که نه. به غذاهای تسلی بخش خود فکر کنید: سوپ؟ اسپاگتی و پنیر؟ پیتزا؟ مرغ سوخاری؟ توپ گوشتی و ماکارونی؟شاید فقط من باشم که این حرف را می زنم ( مطمئنم که در این مورد تنها نیستم ) اما وقتی همسرم غذا می پزد، عشقش را حس می کنم. یک توصیه می خواهم به خانم ها بکنم: یکی از راه های رسیدن به قلب یک مرد از معده اش می گذرد!این عشق خیلی چیزها را توضیح می دهد
پس جای تعجب نیست که زیاد به آشپزخانه سر می زنیم و یا ترجیح می دهیم بیشتر وقتمان را در آنجا سپری کنیم. حتی اگر مهمان هم به خانه تان بیاید اگر تعارفش کنید حتما سری به آشپزخانه خواهد زد، هر چند بعضی نیاز به تعارف ندارند! عشقی که باعث می شود آشپزخانه جایی راحت تر از اتاق نشیمن باشد.این همه از عشق به غذا برایتان گفتم و مثال زدم تا به اینجا برسم: خویشتن داری در برابر غذا کاری دشوار است، مثل اینکه بگویند مادرت را نبوس! هر چند بوسه به مادر عمرتان را زیاد و حالتان را جا می آورد اما غذا فقط قسمت دوم را شامل می شود. با برنامه ریزی درست، به جا غذا خوردن می توانید فقط به غذا عشق بورزید و از آن متنفر نشوید، اصلا ساده نیست ولی شدنی است و ارزشش را دارد.