عدس؛ ضامن سلامتی

یک لیوان عدس پخته 90 درصد مقدار مورد نیاز اسید فولیک (بیشتر از هر غذای غنی‌نشده دیگری) را در روز تامین می‌کند.

به گزارش بهداشت نیوز، عدس یک غذای کامل می‌باشد و انرژی لازم را برای فعالیت‌های بدن تامین می‌کند. دانه عدس منبع غنی پروتئین است و به دلیل دارا بودن کربوهیدرات‌های پیچیده، فیبر محلول، میزان بالای پروتئین، اسید فولیک، آهن، ویتامینA، B کمپلکس، کلسیم، فسفر و مقدار کمی ویتامین C، منبع غذایی خوب و ارزان قیمتی به‌شمار می‌رود. عدس یک ماده غذایی بدون چربی است و مصرف آن به خاطر حضور فیبرهای محلول، باعث کاهش خطر بیماری‌های قلبی می‌شود. یکی از مهم‌ترین مواد غذایی موجود در عدس اسید فولیک است.

یک لیوان عدس پخته 90 درصد مقدار مورد نیاز اسید فولیک (بیشتر از هر غذای غنی‌نشده دیگری) را در روز تامین می‌کند. عدس منبع خوبی از آهن به‌ویژه برای دختران و زنان (که نیاز آنها به آهن بیشتر است) می‌باشد، بنابراین بهتر است این افراد عدس را در برنامه غذایی خود قرار دهند. همچنین مصرف این ماده غذایی همراه با منابع ویتامین C مانند گوجه‌فرنگی، فلفل سبز، کلم بروکلی، مرکبات و یا آبمیوه سبب جذب بهتر و موثرتر آهن آن، در بدن می‌شود.  عدس از لحاظ پروتئینی بسیار غنی است. فقط مقدار اسید آمینه متیونین در آن کم می‌باشد. مصرف غلات، تخم مرغ، آجیل و دانه‌های خوراکی، گوشت و لبنیات به همراه آن، یک پروتئین کامل و غنی را تشکیل می‌دهد. بنابراین غذاهایی مانند عدس‌پلو و انواع آش (که در فرهنگ ما ایرانیان وجود دارند و در طبخ آنها از عدس به همراه برنج یا غلات دیگر استفاده می‌شود) حاوی تمام اسید‌های آمینه ضروری مورد نیاز بدن هستند و غذاهایی با پروتئین کامل تلقی می‌شوند.

دیابتی‌ها عدس را در برنامه غذایی خود قرار دهند
عدس دارای فیبر‌های محلول است. فیبرهای محلول میزان قند خون و کلسترول خون را متعادل نگه می‌دارند و همچنین نیاز به انسولین را در افراد دیابتی کم می‌کنند. مصرف عدس پخته به عنوان غذای پرفیبر و با نمایه گلایسمی پایین، موجب کاهش سطح گلوکز و کلسترول تام سرم و بهبود کنترل گلایسمیک در بیماران دیابتی نوع 2 می‌شود.

برای سلامت قلب عدس بخورید
مطالعات نشان داده‌اند که مصرف فیبرهای غذایی قابل جذب، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی را 10 درصد کاهش می‌دهد. عدس به دلیل دارا بودن میزان بالایی از فیبرها، فولات و منیزیم در سلامت قلب نقش دارد. کمبود منیزیم باعث آزاد شدن رادیکال‌های آزاد و در پی آن صدمه زدن به قلب می‌شود. منیزیم موجود در عدس علاوه بر پیشگیری از این عوامل، باعث کاهش سختی رگ‌ها می‌گردد. همچنین بالا بودن سطح هموسیستئین خون یکی از عوامل خطر بیماری‌های قلبی- عروقی است.

هموسیستئین یک ماده میانی در چرخه متیلاسیون می‌باشد که در حضور فولات تبدیل به 2 اسید آمینه بی‌خطر سیستئین و متیونین می‌گردد، در نتیجه فولات موجود در عدس منجر به کاهش هموسیستئین خون می‌شود. همچنین فیبر قابل جذب عدس، علاوه بر تنظیم قندخون، تاثیرات مفیدی بر روی سیستم قلبی- عروقی و گوارشی دارد. عدس به افزایش ذخایر آهن کمک می‌کند. در طب سنتی از عدس برای افزایش شیر مادر، برطرف کردن التهاب پوست، تقویت معده، درمان زخم‌های دهان و گلو و دیفتری استفاده می‌کردند.

مضرات عدس

عدس با تمام مزایایی که دارد، نباید در مصرف آن زیاده‌روی شود، زیرا اولا دیرهضم است و تولید نفخ می‌کند. ثانیا قابض است و جریان خون را در رگ‌ها آهسته می‌کند که برای جلوگیری از این عوارض، می‌توان عدس را با روغن کنجد و یا روغن بادام و با سرکه مصرف کرد. همچنین عدس به علت داشتن میکروپروتئین‌ها برای افرادی که ناراحتی کلیه دارند زیان‌بخش است. عدس نباید به صورت خام مصرف شود، زیرا اسید فیتیک و تانن موجود در آن مانع جذب مواد مغذی بسیاری می‌گردد.