حاشیه جدید برای آزاده نامداری (عكس)

رکنا: سلام خواستم بنویسم رفقا، شک کردم در رفیق بودنمون، راستش باخودم این روزا فکر میکنم زندگی هرچیز قشنگی داشت بمن هدیه داد تا همین سی وسه چار سالگی، ازکارم لذت بردم، عاشق شدم، حس باشکوه مادری رو تجربه کردم، ازاین به بعد فکر کنم با خاطرات گذشتم زندگی کنم و باگندم..

خلاصه کنم سیزده چارده سال با تلویزیون کار کردم باعشق، نه کارمندبودم نه رابطه‌ای داشتم نه کسی بطور ویژه هوامو داشت، اما تلاشمو کردم بگم از آدما الگو نسازین، آدما آدمن اشتباه میکنن گاهی باب میل شما رفتار نمیکنن واین نشونه‌ی بد بودنشون نیست، تلویزیون محترم از سال٩٢تا الان اصلا نپرسید حالت چطوره؟
تو که جوونیتو صرف اینجا کردی بدون چشمداشت، فقط سر بزنگاه رسید و همین.. میدونین مثه اینه که به نویسنده‌ای بگن دیگه ننویس یا کارگردانی یابازیگری دیگه نه، کار نه..
عزیزان من! چه جریانی پشت ماجرا‌های این سال‌های من بود بماند، چون قصد اسم بردن ازکسی رو ندارم، مطمئن باشید اگر وصل بودم به جایی همه چیزچنان لاپوشونی میشد که آب از آب تکون نخوره، میدونین چقدر ازاین اتفاقا زیر سیبیلی رد میشه؟
اما جریان که میگم همینه خراب کردن یکی، بردن آبروش به هر قیمتی، بگذریم گناهان من بمونه بین “من وخدا”من بابیکینی لب دریا نبودم یاتو دیسکو، من با بچه‌ی شیر خواره جایی بودم که حس میکردم کسی دور و برم نیست اینکه یکی بادوربین شکاری تو قلب Heart غربت..