آرمان امروز جامعه ما !
در برخی اظهار نظرهای خام و البته جهت دار این سالها که نسخه گوشه نشینی اهالی فرهنگ و قلم را تجویز کرده و این زبان های گویا و چشم های بیدار جامعه را دعوت به انزوا می کند، اگر بر اثر بی اطلاعی سیاسی و جهل تاریخی نباشد، قطعا هدفی انحرافی دنبال می شود.
عصر خبر- دکتر حمید هنرجو : از مهربانی و لطافت دل انگیز و پائیزی مهرماه، زندانی شدن در سلول انفرادی و نهایتا گلوله های داغ سهم یک شاعر شد.
تاریخ و مردم ایران اهل قلمی را به یاد دارند که حرفهایش را در دادگاه، با سخنی از امام حسین (ع) آغاز کرد.
سراینده شعر معروف”یک با یک برابر نیست” گفت: من که یک مارکسیست لنینیست هستم، برای نخستین بار، عدالت اجتماعی را در مکتب اسلام جستم و بعدها به سوسیالیسم رسیدم…
دهم مهرماه سال هزار 1352 خسرو گلسرخی – شاعر – و تعدادی از دوستانش به جرم برنامه ریزی برای ترور ولیعهد فرزند محمد رضا شاه پهلوی دستگیر شدند.
از همان روز اول بی پایه بودن این اتهام برای ساواک و دادگاه، روشن بود چرا که هدف ِ اصلی، خاموش کردن صدای شاعری بود که سیاست های حکومت را با قلم آتشین و محتوای تاثیرگذار به چالش می کشید و مورد توجه مردم به ویژه جوانان قرار گرفته بود، تا جایی که روز به روز به تعداد طرفدارانش افزوده می شد.
دفاعیات گلسرخی به همراه دوستش دانشیان در دادگاه، نتیجه ای معکوس و برخلاف نظر حاکمیت داشت و از او در ذهن آگاهان یک اسطوره و مبارز انقلابی ساخت…
این دونفر با اینکه گرایش چپ مارکسیستی داشتند، نقش دین و معنویت را در مبارزات ملت ایران ستایش کرده و امام حسین(ع) را به عنوان الگوی ستمدیدگان معرفی کردند، سرانجام ۲۹ بهمن پنجاه و دو این شاعر ایرانی اعدام شد.
