تاثیر اختلال های چشمی روی قدرت بینایی

چشمها اندامهای حساس بدن ما هستند. در حقیقت بخش بسیار بیشتری از مغز به چشم ، شنیدن، طعم، لمس یا ترکیب بو اختصاص داده شده است.

ما تمایل داریم بینایی را بی ارزش تر از بقیه موارد در نظرر بگیریم. بااین حال وقتی بینایی ما تار می شود ان وقت هر کاری میکنیم تا دوباره سلامتی آن بازگردد.
شایع ترین اختلال های چشمی

شایع ترین انواع اختلال بینایی عبارتند ازاختلالات رفلکت – این که چگونه اشعه های نور در داخل چشم متمرکز می شوند تا تصاویر را به مغز انتقال دهند. نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم نمونه هایی از اختلالات انکساری هستند و اغلب زمانی اتفاق می افتند که چشم ها معمولا سالم هستند.

خطاهای انکساری معمولا با عینک، لنزهای تماسی یا جراحی انکساری مثل LASIK قابل درمان هستند.

بقیه موارد اختلال های چشم بر میگردد به بیماری های چشمی. جداسازی شبکیه، دژنراسیون ماکولا، آب مروارید و گلوکوم، اختلالات چشم و… این مشکلات می تواند منجر به تار شدن یا ناتوانی دید شوند. اهداف درمان بستگی به بیماری چشم دارند و ممکن است شامل بازگرداندن بینایی، از بین رفتن بینایی و حفظ بینایی شوند.
نزدیک بینی و دور بینی

نزدیک بینی و دوربینی باید با چشم انداز تصاویر در تمرکز بر روی پشت چشم، که در آن 10 لایه بافت عصبی ظریف، شبکیه را تشکیل می دهند منطبق شوند. تصاویری که روی شبکیه تمرکز نکنند، ظاهری تار نشان می دهند. هرچقدر تصاویر دورتر از شبکیه متمرکز شوند،تار تر هستند.

نزدیک بینی: نزدیک بینی نزدیک به 30٪ از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد. این اتفاق در نتیجه ی تصاویری است که در مقابل شبکیه متمرکز شده اند نه بر روی آن، بنابراین اشیاء که در فاصله دور قرار گرفته اند به نظرتار و مبهم می رسند. یک فرد که بینایی خود را توسط یک پزشک متخصص چک نکرده است ، باید کتاب را جلوی چشمانش بگیرد و بخواند و یا در مدرسه و سینما باید در نزدیک ترین حالت به تخته و صفحه نمایش بنشیند تا تصاویر برای او تار و مبهم نباشد. این وضعیت درهر خانواده ای اتفاق می افتد و به طور مساوی بر مردان و زنان تاثیر می گذارد، معمولا در دوران کودکی اتفاق می افتد و در 20 سالگی تثبیت می شود.
عوامل ایجاد نزدیک بینی:

    وراثت
    مطالعه طولانی مدت و از فاصله نزدیک
    مشکل در رانندگی، ورزش، یا مشکل در مشاهده تخته سیاه یا تلویزیون که ممکن است به دنبال آن رخ دهد.
    علایم نزدیک بینی شامل تاری دید، تنگ کردن چشمان و خستگی است

دور بینی: دوربینی، مخالف نزدیک بینی است. در چشم های دوربین، تصاویر در پشت شبکیه تمرکز می کنند و باعث می شود که اشیای نزدیک درصحنه ای تاریک و تار دیده شوند. کودکان ممکن است در دوران کودکی از نظر دوربینی کمی رنج ببرند و این مورد تا یزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. آیا میدانستید که چشم در دوران کودکی رشد می کند؟ طول چشم (از جلو به عقب) تقریبابه اندازه یک سوم بین ۳ تا ۵ سالگی رشد می کند.
آستیگمات

اشعه های نور ورودی به چشم ابتدا از قرنیه عبور می کنند. به طور شگفت انگیز، تقریبا دو سوم قدرت تمرکز چشم در سطح جلویی آن  رخ می دهد. قرنیه طبیعی باید یک حالت نیمه کروی شبیه یک  توپ بیس بال داشته باشد. این حالت اجازه می دهد که چشم یک تصویر متمرکز ایجاد کند. اگر قرنیه مرکزی متقارن و یکنواخت نباشد، گفته می شود این چشم «آستیگماتیسم» است.

آستیگماتیسم اغلب با دوربینی و یا نزدیک بینی رخ می دهد. در واقع زمانی رخ می دهد که قرنیه انحنای نامتناسبی داشته باشد(.آستیگماتیسم هنگامى به وجود مى آید که لایه خارجى و شفاف جلوى چشم یعنى قرنیه یا عدسى چشم که درون چشم قرار دارد، انحنایش در یک جهت کمى متفاوت از انحنایش در جهت دیگر است.) که در نتیجه چشم فاقد نقطه تمرکز می شود. افرادی که مبتلا به استیگماتیسم هستند معمولا الگوی بینایی ناسازگاری دارند و ممکن است خطوط را جابه جا و یا حتی تار ببینند. آستیگماتیسم معمولا از بدو تولد وجود دارد اما گاهی تا آخر زندگیشان هم متوجه این مشکل نمی شوند و تشخیص داده نمی شود. بیشتر موارد آستیگماتیست قابل درمان است همچنین با گذر زمان می تواند درمان شود.
پیرچشمی

چشمانی که نیاز به تمرکز و ساکن شدن در یک جا دارند اما در انجام این اعمال ضعیف عمل می کنند دچار پیر چشمی شده اند که این مورد در افراد بالای 40 سال رخ می دهد. مقدار تقریبی تمرکز چشم در طول زندگی کاهش می یابد و چشم دجار تاری دید می شود. در این سن باید از عینک های پیرچشمی که نمره شیشه آن توسط پزشک متخصص برای چشمان شما تعیین می شود استفاده کنید تا اشیا و نوشته ها را به وضوح ببینید. در این هنگام عدسی چشم غیر انعطاف پذیر می گردد و قادر به تغییر شکل نیست تا روی اشیای در فاصله ای که مطالعه می کنیم تمرکز یابد.

زمان مراجعه به پزشک

سوال معمول این است که چه وقت به پزشک مراجعه کنیم؟ معمولا افراد تا 50 سالگی هر سه سال یا 5 سال باید چشم خود معاینه کنند و بعد از 50 سالگی این فاصله باید کمتر شود و زودتر به معاینه چشم خود بپردازند.