آیا خوردن ماست بر دیابت تاثیر گذار است؟
که ماست مورد علاقه خود را انتخاب کنید آنگاه طعم ها و خوراکی های خودتان را به آن اضافه کنید. با این کار می توانید میزان قند اضافه شده به ماست را کنترل کنید. می توانید ماست را با تمشک و تکه های بادام مخلوط کنید.
ماست یک ماده غذایی بسیار مقوی برای صبحانه یا یک میان وعده ساده می باشد. اگر ماست را با شیرین کننده های مصنوعی شیرین نشده و یونانی نباشد میزان کربوهیدرات آن کم و پروتئین آن بالا است. ماستی با این ویژگی مانند دیگر منابع کربوهیدرات باعث افزایش قند خون در بیماران دیابتی نخواهد شد.
حتی ممکن است ماست فواید دیگری برای بیماران دیابتی نیز داشته باشد. در ادامه بیشتر در این باره اطلاعات کسب خواهید کرد.
تحقیقات در این باره چی می گویند؟
غذاهای تخمیری مثل ماست حاوی باکتری های مفیدی مانند پروبیوتیک می باشد. پروبیوتیک نشان داده است که سلامت روده را بهبود می دهد.
تحقیقات بر روی سلامتی روده در حال ادامه است اما باکتری های روده نقش مهمی در سلامتی انسان بازی می کنند از جمله چاقی و دیابت.
تحقیقات اخیر نشان داده اند که مصرف ماست ممکن است باعث کاهش سطح گلوکز، مقاومت انسولین و فشار خون سیستولیک گردد.
در تحقیقاتی که اخیرا نتایج آن ها منتشر شده است به این نتیجه رسیده اند که استفاده از ماست در رژیم غذایی ریسک ابتلا به دیابت نوع دوم در افراد سالم و بزرگسالان مسن تر را کاهش می دهد.
مواد تشکیل دهنده ماست چیست؟
اکثر محصولات لبنی دارای کمی گلیکمیک ایندکس (Glycemic Index (GI)) می باشند.این ترکیبات ماست را تبدیل به یک غذای ایده آل برای بیماران دیابتی می کند. برای این که بدانید ماست مورد استفاده شما از چه تشکیل شده است برچسب روی آن را حتما مطالعه کنید. اگر تمایل به استفاده از ماست های مفید برای روده هستید که دارای پروبیوتیک هستند، ماست هایی را انتخاب کنید که دارای محیط کشت های فعال و زنده هستند.
همیشه به برچسب مواد مغذی خوراکی ها توجه کنید. برخی از ماست ها دارای شکر افزودنی هستند. ماستی را انتخاب کنید که 10 گرم یا کمتر شکر به آن افزوده شده است. ماست های حاوی 15 گرم یا کمتر کربوهیدرات گزینه مناسبی برای افراد دیابتی هستند.
به دنبال ماستی باشید که پروتئین بالا و کربوهیدرات کمی داشته باشد مثل ماست یونانی. برچسب محصولات را به دقت مطالعه کنید زیرا نام قند ها در محصولات تجاری متفاوت است حتی می توان در یک برند از قند با نام های متفاوتی استفاده کرد.
بهترین نوع ماست کدام است؟
یونانی، ایسلندی، استرالیایی؟ ممکن است تصور کنید که یک نوع ماست نسبت به بقیه برای افراد دیابتی مناسب تر است. پاسخ این است که تمام انواع ماست برای دیابت مناسب هستند.
یونانی:
برخلاف ماست های معمولی ماست یونانی حذف مایع آّب پنیر و لاکتوز را به حداقل می رساند. این کار موجب ضخیم تر و خامه ای تر شدن ماست می شود. خبر خوب برای بیماران دیابتی این است که ماست یونانی فاقد شیرین کننده مصنوعی 2 برابر ماست های معمولی حاوی پروتئین و نصف آن ها حاوی کربوهیدرات می باشد. اگرچه، ماست یونانی 3 برابر ماست های معمولی حاوی چربی می باشد. اگر خوردن چربی برای شما یک نگرانی محسوب می شود از ماست های کم چرب یا فاقد چربی یونانی استفاده کنید.
ایسلندی:
به صورت حرفه ای ماست نه اما تمام محصولات لبنی از پنیر تهیه می شوند. ماست ایسلندی بیشتر از یونانی برای دیابت کم ضرر است. ماست ایسلندی ضخیم تر و مقدار بیشتری پروتئین دارد. یک ویژگی اضافی ماست ایسلندی این است که به طور سنتی از شیر تهیه می شود. مقدار چربی کمتری دارد. اگر چه ماست ایسلندی می تواند از انواع مختلف شیر تهیه به خوبی شود.
استرالیایی:
ماست استرالیایی زیاد مناسب دیابت نیست. بافت این نوع ماست نازک تر از ماست ایسلندی و یونانی می باشد. مناسب نبودن ماست استرالیایی به این دلیل است که حاوی میزان قابل توجهی پروتئین نمی باشد و کربوهیدرات های آن کاهش نیافته است. ماست استرالیایی با عسل شیرین می شوند و از تمامی انواع شیر قابل تهیه شدن هستند.
هنگام خرید ماست باید به چه نکاتی توجه کرد؟
کالری و کربوهیدرات ممکن است در دیگر موارد خود را پنهان کنند مانند آبنبات، آجیل و گرانولا. این ترکیبات حاوی افزایش قند خون می شوند.
بهترین گزینه برای شما این است که ماست مورد علاقه خود را انتخاب کنید آنگاه طعم ها و خوراکی های خودتان را به آن اضافه کنید. با این کار می توانید میزان قند اضافه شده به ماست را کنترل کنید.
می توانید ماست را با تمشک و تکه های بادام مخلوط کنید. همچنین می توانید دانه های کتان یا چیا و توت فرنگی را با ماست مخلوط کنید.
متخصصان افراد دیابتی و مقاوم نسبت به انسولین را در مورد شیرین کننده های مصنوعی بیشتر مورد خطاب خود قرار می دهند. درحالی که ابتدا تنها هشدار استفاده از شیرین کننده های مصنوعی به خاطر حفاظت از دندان ها و وزن بود اما تحقیقات اخیر نشان داده اند که شیرین کننده های مصنوعی میتواند موجب چاقی و تغییر در باکتری های روده ای شوند.