نیویورک تایمز: ترامپ، تمسخر در خارج و استیضاح در داخل

به گزارش الف نیویورک تایمز در این تحلیل به قلم “پیتر بیکر” خبرنگار ارشد خود در کاخ سفید نوشت: “در زمانِ سختی، روسای جمهور می توانند تا مدتی با هواپیمای شخصی از کشور گریخته و با هدف خاص در عرصه جهانی گردش کنند، اما هفته گذشته رفتار عرصه جهانی با رئیس جمهور ترامپ چندان دوستانه نبود، چرا که چهارشنبه شب به کشور بازگشت تا با چند هفته سخت پیش رو مواجه شود.”

نیویورک تایمز نوشت، همتایان ترامپ هفته گذشته در اجلاس ناتو در لندن پشت سرش حرف زدند، تا او به صورت ناگهانی کنفرانس خبری اش را در پایان اجلاس لغو کرده و سریع لندن را ترک کند و به پایتخت کشورش بازگردد، جایی که در بحبوحه  تصمیم گیری در این باره است که آیا رئیس جمهور برای این پست کفایت دارد یا خیر.

بعد از خوش و بش با ملکه انگلیس، ترامپ اکنون در شرایطی قرار دارد که تا کریسمس می تواند وی را به سومین رئیس جمهوری تبدیل کند که به خاطر جنایت شدید و سوء عملکرد، استیضاح شده اند.

“نشست ناتو ظاهرا شبیه فرصتی بود که ترامپ رهبری جهانی خود را ثابت کند، مانند زمانی که ریچارد نیکسون و بیل کلینتون در مواجهه با استیضاح خود در خارج از کشور انجام می دادند. این نشست که برنامه ریزی آن از مدتها قبل صورت گرفته بود، به آقای ترامپ و متحدانش فرصت داد رقبای خود را “غیروطن دوست” بخوانند زیرا در شرایطی که فرمانده کل قوا در خارج از کشور به سر می برد و فرصت داشت تا پز آن را بدهد که متحدانش را تحت فشار قرار داده است که پول بیشتری صرف امور دفاعی کنند، آنها جلسه استماع استیضاح را پیش بردند .”

“اما این نشست به خاطر گفت و گوی جنجالی ترامپ با امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه و انتشار یک ویدئو که رهبران جهان را در حال تمسخر ترامپ نشان می داد، تلخ شد. رئیس جمهورِ عصبانی هم در پاسخ یکی از رهبران حاضر در آن ویدئو – جاستین ترودنت نخست وزیر کانادا- را دورو خواند و بدون برنامه از پیش تعیین شده با خبرنگاران، شهر را ترک کرد، که ظاهرا هدفش این بود که نمی خواست تصاویر یک دیدار موفق بیشتر از این خدشه دار شود.”

نیویورک تایمز با بیان آنکه مجادله با رهبران جهان برای ترامپ دردسرآفرین نبوده است، به نقل از “آنتونیا فریر” دستیار سابق “میچ مک کونل” سناتور جمهوری خواه از کنتاکی افزود: “رئیس جمهور هرگز به خاطر به هم ریختن پیمان های بین المللی چندان ناخرسند نشده است لذا با آن استانداردها، مقابله با رهبران جهان هم از منظر او، چیز بدی نیست. برای خیلی از آمریکایی ها، داشتن رئیس جمهوری که مقابل رهبران خارجی بایستد، علامت قوت است.” 

نیویورک تایمز افزود با این وجود به نظر می رسد مکالمه رهبران جهان، آقای ترامپ را ناخرسند کرده است، اما مکالمه رهبران جهان با هم پس از آن رخ داد که ترامپ و ماکرون همان روز جلسه ای عمومی با هم داشتند که در آن ماکرون از ترامپ در خصوص مساله داعش انتقاد کرده بود. ترامپ هم در جلسه ای دیگر با خبرنگاران گفته بود سخنان گلایه آمیز رئیس جمهور فرانسه در خصوص همکاری نکردن آمریکا با ناتو، “بسیار، بسیار زشت” بود.

به نوشته نیویورک تایمز، سفرهای خارجی در مقاطعی مشابه از دوران ریاست جمهوری نیکسون و کلینتون، برای آنها عامل آسایش بود. وقتی تهدیدات ناشی از رسوایی واترگیت در تابستان 1974 آشکار شد، اقای نیکسون به خاورمیانه و سپس شوروی آن زمان سفر کرد تا ابتکارات خود را در زمینه صلح بانی را تقویت کند. آقای کلینتون هم بلافاصله پس از محاکمه در سال 1998 به روسیه، ایرلند شمالی و سپس در پاییز به خاورمیانه سفر کرد. در هر دو مورد، آرامشِ حاصله کوتاه مدت بود. نیکسون چند هفته پس از بازگشت به وطن از قدرت کناره گیری کرد و اقای کلینتون هم چند روز بعد از سفر، در مجلس نمایندگان استیضاح شد.

“اقای ترامپ هم راه فرار ندارد، نه در سفرهای خارجی، نه در دفترکارش در کاخ سفید و نه زمانی که تصاویر تلویزیونی او را در حال نگاه کردن به پله های طبقه بالای کاخ سفید نشان می دهند. ریاست جمهوری او به استیضاح قلاب شده، برنامه های او در مجلس عمدتا متوقف شده، سیاست خارجی اش تحت الشعاع قرار گرفته و مساله انتخاب مجدد ترامپ نیز در خطر است.

وی به تجمعات شلوغ و پرسر و صدای انتخاباتی ای پناه می برد که صبح ها و شب ها برای فاکس نیوز برگزار می کند.”

“دنیس راس” متخصص سیاست خارجی که در سفر کلینتون به خاورمیانه و چند روز پیش از استیضاح، وی را همراهی کرده بود، می گوید رای به استیضاح بخشی از میراث رئیس جمهور خواهد بود، حتی اگر به برکناری او منجر نشود. حتی اگر حس کند در سنا تبرئه خواهد شد، و هرچقدر هم تلاش کند از این مساله به نفع خود استفاده کند، از این واقعیت نمی تواند فرار کند که وی در بین معدود روسای جمهوری است که استیضاح شده اند.

وی ظاهرا دوست دارد انگشت نما شود، اما نه به این شکل.”