خون شهید ترور، زمین بازی جریانهای سیاسی
در بسیاری از کشورها وقتی یک قهرمان ملی و یا دانشمند برجسته طعمه ترور میشود، جریانهای سیاسی و اجتماعی در کنار هم میایستند و اجازه نمیدهند، دشمن کشورشان از آب گل آلود شده برای خود ماهی بگیرد.
عصرخبر-سیدحسین یگانه-در ایران عزیز ما اما داستان کمی فرق میکند. وقتی تروری انجام میشود یا شهدایی مثل شهدای غواص تفحص میشوند، جریانهای سیاسی به جان هم میافتند و میخواهند از خون ریخته شده برای خود برج و بارویی بسازند. کشور ما نام اسلام را یدک میکشد اما رفتار بسیاری از سیاسیون این سرزمین هیچ شباهتی به آموزهای دینی ندارد. آنها بیشتر شاگردان مکتب ماکیاولی هستند تا رسول خوبیها. واقعا قدرت و رسیدن به ریاست جمهوری و مجلس، اینقدر ارزش دارد که با سرنوشت مردم بازی کنیم؟ کاری به اینکه کدام طرف راست میگویند، نداریم و نمیخواهیم در این نوشتار به آن بپردازیم بلکه میخواهیم بگوییم چرا حرف را نمیشنوید؟ چرا وقتی رقیبتان قدمی برای مردم برمیدارد از آن تعریف نمیکنید و دوست دارید با لطایف الحیل آن را از چشم مردم بیندازید. یکی از معروفترین کلمات جامع امیرمومنان علی(ع) این عبارت است: اُنْظُرْ الی مَا قَالَ، و لا تَنْظُر إِلَی مَنْ قَالَ؛ به گفته بنگر نه به گوینده.(غررالحکم، ص361) در کشور به ظاهر اسلامی ما همه سعی میکنند به گوینده نگاه کنند و کاری به آنچه گفته شده ندارند. اگر حرف راست از طرف دوست مطرح شود، برای آن به به و چه چه میکنند اما اگر همین حرف را طرف مقابل بزند، چنان فریاد واسلاما سر میدهند که بیا و ببین. راست و چپ هم ندارد. هر دو جناح به هم رحم نمیکنند و اگر بتوانند با غلتک از روی هم رد میشوند. کافی است کمی به عقب برگردید و مناظرههای انتخابات ریاست جمهوری 88، 92 و 96 را به یاد بیاورد. نامزدهای دو جریان سیاسی کشور تا توانستند به هم تاختند و فقط کم مانده بود در استودیوی تلویزیون کتکاری کنند. در اسلام داریم که آبروی مومن از عزت کعبه هم بالاتر است اما وقتی پای قدرت و انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 در میان باشد، آبرو به بی ارزشترین کالای بازار تبدیل میشود و به حراج میرود.حالا خون شهید فخری زاده شده است زمین بازی جریانهای سیاسی. کافی است نطقهای در مجلس و اظهار نظرها در دولت را ببیند و بخوانید تا متوجه حرفهایی که زده شد شوید. در این میان تنها چیزی که مهم نیست وضعیت معیشت و زندگی مردم است. مردم بازیچه این دو جریان سیاسی شدهاند. در جریانی که تنها آینده خود را میبینند و هر کدام از ظن خود یار مردم شدهاند.