هنرمندانی که کارگر یا مسافرکش شدند

خندیدن و خنداندن در روزهایی که تعداد بنرهای تسلیت زیادی هر روز به چشممان می‌خورد بسیار سخت و دشوار است، روزهایی که مردم یا خود درگیر کرونا می‌شوند و به قرنطینه می‌روند و یا اینکه یکی از عزیزانشان را از دست می‌دهند. قرعه ابتلا به کرونا، یکی پس از دیگری، به نام افراد می‌افند و ناچار به پذیرش آن هستند، افرادی که در کنار گرانی و تورم، دیگر توان شنیدن خبر بسیار بد از دست دادن عزیزانشان را ندارند و در این میان، افرادی هستند که با از خود گذشتگی، ایثار می‌کنند و با وجود سختی‌های معیشتی و نگرانی‌های موجود، به دنبال شاد کردن مردم هستند. این روزها، بیش از یک سال از شیوع گسترده کووید ۱۹ در دنیا و از جمله در کشور ما می گذرد، موضوعی که ترکش آن به بسیاری از شغل‌ها و حرفه‌ها برخورد کرده و افراد زیادی یا شغل خود را از دست داده‌اند و یا ناتوان از اداره زندگی خود شده‌اند، یکی از این مشاغل آسیب‌دیده، “هنر” است. هرچند هنرمندان، فعالیت خود را شغل محسوب نمی‌کنند و با عشق بی‌نهایت مسیر زندگی‌شان را با وجود کمی و کاستی‌ها ادامه می‌دهند اما کرونا دیگر، این عشق را نیز از آنها گرفته است. برخی از این هنرمندان، افرادی هستند که برای اجراهای خود نیازمند حضور خانواده ها و کودکان بودند اما این روزها در حسرت در کنار هم بودن ها هستند تا بتوانند بار دیگر لبخند را مهمان لبهای مردم کنند، بسیاری از آنها معتقد هستند که ضمن احترام به مشاغل شریف کارگری و مسافرکشی، بسیاری از هنرمندان پس از شیوع کرونا، کارگر بنا و یا مسافرکش شدند و راهی برای امرار معاش از طریق حرفه خود ندارند.  مرتضی فرخی از جمله هنرمندان ماهر نوشهری است که بیش از سه دهه از عمر خود را صرف خنداندن و اجراهای پرتحرک برای کودکان و خانواده ها کرده است اما این روزها و ماه‌ها، از گوشه و کنار شهر خود و سایر شهرها که می گذرد ناخوادآگاه به یاد اجراهای پر هیجان و مملو از جمعیتی که داشته است می‌افتد، لبخند حسرت بر لبانش نقش می بندد و چقدر آرزوی این دارد تا هرچه زودتر این ویروس ریشه کن شودوی از بی وفایی مسئولان شهرش گله مند است که طی یک سال گذشته سراغی از وی نگرفتند و حالی از وی و سایر هنرمندان نپرسیدند. فرخی در گفت‌وگو با ایسنا با ابراز گلایه از فراموش شدن وی و بسیاری از هنرمندان گفت: در حال حاضر همه هنرمندان سینما، تئاتر و اجرا دچار مشکلات زیادی هستند و این ویروس لطمه های زیادی را به آنها وارد کرده است. این هنرمند نوشهری افزود: در این روزها و ماه‌ها من و همکارانم نگران پرداخت نشدن اقساط، عقب افتادن اجاره منزل و پاس نشدن چک ها هستیم و مسئولی نبود که بپرسد طی یک سال اخیر چه کردید و چطور امرار معاش می‌کنید. فرخی تصریح کرد: هنرمندانی را می شناسم که سالها خاک صحنه خوردند اما الان برای امرار معاش خود مجبورند یا به عنوان کارگر زیر دست بنا کار کنند یا اگر خودرویی دارند، به مسافرکشی بپردازندوی با اشاره به کمک وزارت فرهنگ و ارشاد طی دو نوبت به مبلغ سه میلیون تومان گفت: طی این ماه‌ها خودمان مجبور به پرداخت حق بیمه شدیم و در حال حاضر نیز گفته اند این سه ماه را خودمان پرداخت کنیم و وزارت ارشاد در هنر کارت ما واریز می کند. این هنرمند با اشاره به اینکه فقر هنری بسیار زیاد شده است، ادامه داد: طی ۳۰ سال من بارها در روی صحنه اجراهای طنز داشته ام و همه مرا به عنوان عمو باران می شناسند اما در حال حاضر مجبورم تنها در صفحات مجازی خود، کارهایم را بارگذاری کنم تا کودکان و خانواده ها مرا از خاطر نبرند. فرخی با بیان اینکه هنرمندان با روحیه لطیفی که دارند این نوع کار کردن به آنها ضربات زیادی وارد می کند، تاکید کرد: ای کاش مسئولان بیش از اینها به فکر ما بودند و به نحوی برای مشکلات ما چاره‌اندیشی می کردند.