دخالت عمدی یا سهوی مصالح فروشان در ساماندهی کارگران ساختماني ممنوع

عصر خبر؛ جمشيد ديو سالار*– قبل از اینکه به احراز هویت مصالح فروشان، علی الخصوص فروشندگان مصالح ساختمانی بپردازم نگاهی اجمالی به گذشته صنعت ساختمان، استادکاران و تقابل تاکنون این دو گروه می نمایم.
از دهه ۳۰ تا کنون جامعه استادکاران و کارگران ساختمانی به شیوه‌های مختلفی هدایت و مدیریت شدند که این شیوه ها یا ناکارآمد و بدون نگاه به آینده بودند و یا پاسخگوی نیاز این قشر محترم و زحمتکش نبودند.

 استادکاران قدیم که اصطلاحا به آنها معمار می‌گفتند با نگاه سابقه کار و اعتبارشان در جامعه مسئولیت تامین مصالح ساختمانی کارفرما را نیز به عهده می گرفتند و عمدتاً یک رابطه اعتباری اجتماعی بین استادکار و فروشندگان مصالح برقرار می‌شد . معمولا در این رابطه که تا دو دهه قبل و حتی الان نیز در بعضی از استان‌ها برقرار می‌باشد استادکار همیشه مدیون یا بدهکار مصالح فروش باقی می‌ماند و روز به روز این دین باعث تسلط به استادکار از سوی مصالح فروش می گردید.
به تدریج با ازدیاد قشر استاد کار و مصالح فروش فاصله ها نمایان تر گردید. دیگر کارفرمایان در مغازه ها ی مصالح فروشی به استادکار دسترسی نداشتند و کارفرمایان راسا  نسبت به تامین مصالح برای استادکار اقدام می نمودند ویا به اصطلاح مصالح را پای کار به استاد کار تحویل می‌دادند.
از طرفی با ازدیاد تقاضای فروش مصالح و رشد صنعت ساختمان طی چند دهه اخیر مصالح فروشان همچنان در پی حفظ روشهای قدیمی و جذب استادکاران باروش های تشویقی بودند و حتی پا را از این هم فراتر نهاده و در بعضی از استانها اقدام به تأسیس دفاتری برای گردآوری و مدیریت استادکاران و کارگران ساختمانی نمودند  و این طور باب شده بود که هنگام خرید مصالح ساختمانی معرفی استاد کار مدنظر نیز انجام می گرفت .
 طبعاً دغدغه آنها فروش مصالح ساختمانی و معرفی استادکارانی بود که صرفاً مصالح ساختمانی را از خودشان خریداری  نمایند .بی شک این رابطه به دلیل خلأ ناشی از عدم مدیریت درست در جامعه نهادینه گردید، در صورتی که نگاه استاد کار به عنوان به کاربرنده مصالح با نگاه فروشنده مصالح به عنوان فروشنده یکسان نیست چرا که یکی به انجام کار فکر می‌کند و دیگری به فروش سود بیشتر .
مع الاسف در بعضی از شهرهای کشور مطابق با دیدگاه اشتباه سنتی، عده زیادی از مصالح فروشان خود را متولی و مرجع ساماندهی دانسته و اقدام به تاسیس انجمنهای صنفی ذیل وزارت صنعت، معدن و تجارت نمودند ،غافل از اینکه استادکاران و کارگران ساختمانی برخلاف مصالح فروش دارای مکان ثابتی برای کسب و کار نیست لذا به همین دلیل قوانین صنفی شامل حال استادکاران و کارگران ساختمانی نمی گردد و در نتیجه صنف فروشندگان مصالح ساختمانی مطلقاً نمی توانند مرجع ساماندهی این قشر عظیم باشند.
مضاف بر اینکه مطابق با مواد ۲ و ۳ و ۵ و ۱۸ و ۲۲ قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار مصوب ۱۳۹۰ مجلس شورای اسلامی، وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی مکلف به شکل‌گیری تشکل‌های صنفی شاغلان بخش ساختمان گردید و بر همین اساس انجمن ها و تعاونی‌های صنفی تاسیس و مشغول به فعالیت می باشند.
با این وجود از سال ۱۴۰۰ که به فرموده مقام معظم رهبری (مدظله العالی) سال تولید ، پشتیبانی ها و مانع زداییها نام گرفته است شاهد تحولی عظیم در حوزه ساماندهی استادکاران و کارگران ساختمانی خواهیم بود که طرح و برنامه آن در قالب طرح نظام استادکاری  هم اکنون در مرحله تصویب و اجراست.
مع الوصف می‌توان مسیر ساماندهی استادکاران و کارگران ساختمانی را به دو بخش تقسیم نمود: قبل از اجرای طرح نظام استادکاری  و بعد از اجرای طرح نظام استادکاری.
 بی‌تردید نظام مند شدن  سازندگان و زحمتکشان صنعت ساختمان دست اندازهای این مسیر را هموار کرده و این قشر را به سرمنزل مقصود خواهد رساند همچنین این نظام مندشدن، سنت گردآمدن استادکاران و کارگران ساختمانی کنار  مصالح فروشان را معدوم و حباب خیال مصالح فروشان برای جمع‌آوری استادکاران و کارگران ساختمانی در جهت فروش مصالح و سود بیشتر را خواهد ترکاند.
 امید است با مداقه مسئولین در جهت اجرای این طرح عظیم یک بار و برای همیشه منهجی درست برای آیندگان به ارمغان آورده باشیم. انشاءالله
*مدیرعامل اتحادیه تعاونی های تامین نیاز صنفی استادکاران و کارگران ساختمانی