سرکیسه‌کردن مردم در بیمارستان‌های خصوصی
ابتلا به یک کرونای ساده با میانگین سه روز بستری در یک بیمارستان خصوصی حدود ۷۰ میلیون تومان برای بیمار آب می‌خورد. ظاهرا هیچ نظارتی بر این نرخ‌ها انجام نمی‌شود و هر بیمارستان ساز خود را می‌زند.
به نقل از فارس، ابتدای شیوع ویروس کووید در کشور بود. هر روز تعداد مراجعان به بیمارستان‌ها بیشتر می‌شد. شیفت‌های کاری کادر درمان همین طور افزایش ساعت پیدا می‌کرد. با بروز پیک‌های پی‌در پی و همه‌گیری گسترده‌تر در استان‌هایی با وضعیت قرمز کار به یک تراژدی تلخ هم رسید. اگر بیماری در آی سی یو فوت می‌کرد راه برای بستری شدن بیمار بعدی هموار می‌شد. تازه در چنین شرایطی بود که درب‌های بیمارستان‌های خصوصی به روی این بیماران باز شد. آن هم پس از گذشت ماه ها از ترزیق دو دز واکسن برای کادر درمان. از ابتدای پاندمی کرونا این بیماران طبق شیوه نامه خود از پذیرش بیماران مبتلا به کووید امتناع می‌کردند. همچنان عمل جراحی‌های نه چندان ضرور در این بیمارستان ها به قوت خود باقی بود. در بحبوحه‌ای که به طور میانگین از هر ۱۰ نفر ۸ نفر دچار کرونا هراسی بودند متولیان همین بیمارستان‌ها نگران از پایین آمدن سود سهام‌های چند صد میلیاردی‌شان شایعه‌ای را بر سر زبان ها انداختند. «بیمارستان دولتی محل شیوع کروناست». خبر بی اساسی که یک هدف بیشتر نداشت استقبال بیشتر مردم از تخت‌های خالی مانده در بیمارستان‌های خصوصی برای انجام درمان‌های غیر ضروری.
تبلیغات
تازه بعد از واکسیناسیون کادر درمان در بیمارستان‌های خصوصی بود که درهای برخی از این بیمارستان ها به روی بیماران مشکوک به کووید باز شد. کاسبی از کرونا روی دور تند افتاد و تبلیغات این سودجویان از مراقبت‌های ویژه تر از بیماران با تست‌های دقیق‌تر آغاز شد. گزارش های چپ و راست برخی از بیماران حکایت از بستری شدن با قیمت‌های نجومی داشت. آزمایش پی سی آر و انجام سی تی اسکن معمولی از ریه با رقمی سه برابر بالاتر از مراکز آزمایشگاهی و تصویربرداری در سطح شهر انجام می شد و بسیاری از این خدمات تحت پوشش بیمه های بیماران مراجعه کننده به این مراکز درمانی خصوصی نبود. همین می‌شد که ابتلا به یک کرونای ساده با میانگین سه روز بستری در بیمارستان ۷۰ میلیون تومان برای بیمار آب می‌خورد. هیچ نظارتی بر این نرخ ها انجام نمی‌شد و هر کدام از این بیمارستان‌ها در بحرانی‌ترین روزهای نظام سلامت در کشور ساز خود را برای سود بیشتر می‌زدند و به هیچ احدی هم جواب پس نمی‌دادند.
در همین راستا، یکی از مخاطبان گزارشی از تخلف یکی از بیمارستان‌های خصوصی مبنی بر افزایش چند برابری قیمت داروهای کرونایی را به ثبت رسانده که جزئیات آن به شرح ذیل است:
«محمد» خودش را دامپزشک معرفی می‌کند. حدود ۶۰ سال سن دارد و به تازگی برای طول درمان کووید به بیمارستان پیامبران تهران مراجعه کرده است. بی‌اندازه از رفتار کادر درمان در بیمارستان گلایه دارد تا جایی که بی تعارف می‌گوید رفتار ما دامپزشک‌ها با حیوان‌های بیمار بهتر از پرسنل بی انصاف این بیمارستان بوده است: «من مدارکی در اختیار دارم که اثبات می‌کند هزینه تزریق داروی رمدسیویر در این بیمارستان به طور بی منطقی ۱۲ برابر گران تر از درمانگاه‌های مرکز شهر است. در هفته‌های گذشته به کرونا مبتلا شدم. برای درمان به بیمارستان پیامبران واقع در خیابان آیت الله کاشانی و خیابان ابوذر مراجعه کردم. متاسفانه در این مرکز درمانی در حق بیماران مبتلا به کرونا اجحاف زیادی انجام می شود و زمانی از موضوع مطلع می‌شوید که چاره‌ای جز خالی کردن حساب بانکی‌تان ندارید. البته اگر بتوانید بهای نجومی درمان‌های سرپایی مد نظر آن ها را پرداخت کنید. چون ما مطلع هستیم که بسیاری از خانواده‌ها توان پرداخت این میزان از هزینه‌های بدون نظارت را ندارند و قطعا این بیمارستان در حال تخلف است.»
محمد می‌گوید پزشک طبق پروتکل ۶ دز تزریق داروی رمدسیویر را برای او تجویز کرده است: «داروخانه این بیمارستان این دارو را در اختیار داشت اما شرط گرفتن این دارو این بود که در همان بیمارستان اقدام به ترزیق آن کنیم. جالب اینجاست که بلافاصله توضیح می‌دادند که این دارو تحت پوشش هیچ بیمه‌ای نیست و باید آن را به صورت آزاد تهیه کنیم.»
محمد در ادامه توضیحاتش می‌گوید من و بیماران دیگر مطلع بودیم که قیمت این دارو تحت پوشش بیمه ۲۰۰ هزار تومان است اما در بیمارستان به ما گفته شد هر آمپول به قیمت ۸۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد. مدام هم اعلام می‌کردند که تعداد محدودی در داروخانه وجود دارد که بازار گرمی کنند.»
محمد بعد اطلاع از قیمت دارو به داروخانه های دیگر هم مراجعه می‌کند: «وقتی متوجه حال نزار ما می‌شدند می‌گفتند در گوشه‌ای بایستیم. مسئول داروخانه بی سر و صدا می آمد و می‌گفت اگر این دارو را می‌خواهید باید به طور آزاد و به قیمت یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان از ما خریداری کنید. ناچار به بیمارستان برگشتیم و اتفاق‌های بعدی از بی انصافی هم کمی آن طرف تر بود.» این بیمار مبتلا به کرونا می‌گوید داروی رمدسیویر باید با سرم ترکیب شده و سپس به بیمار تزریق شود. در واحد تزریقات بیمارستان بابت تزریق این سرم یک میلیون و ۹۲ هزار تومان از من هزینه دریافت شده است. به شرطی هم تزریق را انجام می‌دهند که هزینه کل تزریقات را یکجا به مبلغ ۶ میلیون تومان پرداخت کنید.»
محمد می‌گوید یک دز از این تزریق را در درمانگاه فرهنگیان با قیمت ۱۰۰ هزار تومان دریافت کرده است: «واقعا باید برای متولیان تریلیاردر این بیمارستان‌ها اظهار تاسف کرد. واقعا چطور می‌توانند در این شرایط وانفسای معیشت ضعیف مردم از یک بیمار مبتلا به کرونا که به خودی خود با درد ها و استرس‌های زیادی روز را به شب می رساند ۱۲ برابر بیشتر هزینه دریافت کنند؟ این افراد از دایره انصاف به بیرون افتاده اند و امیدی به اصلاح آن ها نیست، به همین دلیل از مسئولان تقاضا داریم که با نظارت کافی از این تخلف های آشکار در این بیمارستان های خصوصی پیشگیری کنند.»
تجربه دوگانه مبتلایان به کرونا در بیمارستان های خصوصی
«پیمان حسینی» تجربه دوگانه‌ای از رفتار کادر درمان در بیمارستان‌های خصوصی دارد. اولین تجربه او به فروردین ماه سال ۱۳۹۹ مربوط است: «بیماری کرونا تازه در شهرها گسترش پیدا کرده بود و ترس و وحشت شدیدی از آن در جامعه وجود داشت. همسرم دچار سرماخوردگی شده بود و علائمی مانند تب و گلو درد داشت اما سرفه و نفس تنگی نداشت. مثل بیشتر وقت به دلیل در دسترس بودن به بیمارستان کسری واقع در میدان آرژانتین مراجعه کردیم. به محض نزدیک شدن به ورودی اورژانس جلوی ما را گرفتند. نگهبانی که پشت کانتر ورودی بود از ما خواست دلیل مراجعه را مطرح کنیم. وقتی علائم را گفتیم از ورود ما جلوگیری کردند و گفتند چون این موارد از علائم بیماری کووید است نمی توانند همسرم را بپذیرند. به ما گفته شد این بیمارستان به دلیل خصوصی بودن از پذیرش این دسته از بیماران منع شده است.»
پیمان دو ماه پیش هم به دلیل داشتن حالت تهوع به اورژانس این بیمارستان مراجعه می‌کند: «رفتار پرسنل زمین تا آسمان فرق می‌کرد. پزشک اورژانس من را معاینه کرد و تشخیص التهاب کمی در انتهای گلو داد. این توضیح لازم است که من این عارضه را به طور معمول دارم. با این که توضیح دادم پزشک باز هم مصرانه تشخیص کووید داد و از من خواست تا به آزمایشگاه بیمارستان مراجعه کنم و آزمایش فوری پی سی ار از من گرفته شود. ناچار به زیرزمین بیمارستان رفتم. به خوبی به خاطر داشتم که پیش از این در این آزمایشگاه تست پی سی آر انجام نمی شد. پیش از آن که دفترچه ام را تحویل متصدی بدهم مبلغ آزمایش را پرسیدم. گفتند برای این یک قلم تست ناقابل باید مبلغ یک میلیون تومان پرداخت کنم و پس از آن برای گرفتن عکس ریه به بخش سی تی اسکن هم مراجعه کنم.»
پیمان می‌گوید خبر داشته که قیمت این تست در آزمایشگاه های معمولی حدود ۳۰۰ هزار تومان بوده است: «از متصدی خواستم که مدارکم را تحویل بدهد و گفتم قصد انجام این آزمایش را در بیمارستان ندارم. اما پاسخی که شنیدم برای خودم خنده‌دار بود. به من گفتند چون پزشک برای شما تشخیص بیماری کووید داده است برای ما مسئولیت دارد که بدون انجام تست بیمارستان را ترک کنید! کمی بحث پیش آمد و در نهایت عمدا مطمئنشان کردم که این هزینه را همراه ندارم و پرداخت آن در توان من نیست. با این ترفند بود که از بیمارستان بیرون آمدم. با هزینه یک سوم در یکی از آزمایشگاه های مرکز شهر تست دادم و کرونایی هم در کار نبود !»
کرونا و وی آی پی های اجباری!
جراحی با محدودیت‌های کرونایی در بیمارستان‌های خصوصی فضای مستعدی را برای سودجویی های بیشتر بوجود آورده است. «لیلا انصاری» تجربه استفاده از خدمات وی آی پی اجباری در یکی از بیمارستان های خصوصی را از سر گذرانده است: «سال گذشته پزشک زنان تشخیص بارداری خارج از رحم برای من داشتند. روزهایی بود که پیک کرونا در تهران بیداد می‌کرد و با این حال از من خواستند به سرعت با ارائه مدارکم در بیمارستان ایرانمهر بستری شوم. پیش از بستری شدن از من خواسته شد به آزمایشگاه و بخش سی تی اسکن مراجعه کنم. انجام این مراحل را اجباری کرده بودند تا اگر بیماری به ویروس کرونا مبتلا بود در این بیمارستان بستری نشود. در راهروی آزمایشگاه و همین طور بخش سی تی اسکن بیمارستان جا برای سوزن انداختن نبود. همه کلافه در انتظار نوبت شان بودند. وضعیت تهویه در این سالن های کوچک به گونه‌ای بود که اگر کسی به این ویروس مبتلا هم نبود امکان داشت به سرعت درگیر آن شود.»
انصاری می‌گوید یعد از یک ساعت و ۴۰ دقیقه نوبت به انجام سی تی اسکن او رسیده است: «درد شدیدی داشتم. با این حال در نوبت ماندم. به ما گفته شد که جواب تست پی سی آر فردا آماده می‌شود. این درحالی بود که من به طور اورژانسی به بیمارستان مراجعه کرده بودم و باید به سرعت مورد جراحی قرار می‌گرفتم. جواب سی تی اسکن که آمد از ما خواسته شد بیمارستان را ترک کنیم. عکس ریه ۱۵ درصد درگیری به ویروس کرونا را نشان می‌داد. بین پزشک‌های شیفت بحث در گرفت. سه پزشک به طور مجزا من را معاینه کردند. کوچکترین علائمی از کرونا از قبیل تب، سرفه، نفس‌تنگی و بدن درد در من وجود نداشت. تنها در ناحیه اطراف رحم احساس درد شدید وجود داشت که سونوگرافی علت آن را بارداری خارج رحم اعلام کرده بود.»
انصاری می‌گوید با مسئولیت یک پزشک دلسوز جراحی را با شرایط ویژه آغاز کرده اند: «انتقال به بیمارستان دیگر با ریسک زیادی همراه بود به همین دلیل من را به اتاق جراحی بردند. از ناحیه نخاع من را بیهوش کردند. به همین دلیل متوجه رفتار خاص کادر درمان در طول جراحی بودم. به من نزدیک نمی‌شدند. بسیار واهمه داشتند. با چند لایه لباس های ویژه در اطراف من رفت و آمد می‌کردند و خدمات ناقص بود. به هر ترتیبی بود جراحی به اتمام رسید و حالا بحث بر سر این بود که با توجه به ابتلا کرونا در کدام اتاق بستری شوم. در نهایت تصمیم گرفتند اتاق وی آی پی بیمارستان را به دلیل خصوصی بودن به من اختصاص بدهند. به ناچار این شرایط را پذیرفتیم. فردای آن روز از بیمارستان با پرداخت میلغ ۱۵ میلیون تومان مرخص شدم. همزمان پاسخ تست پی سی آر را به من دادند. ابتلای من به بیماری کرونا منفی بود !»
این روزها درهای بیمارستان های خصوصی به روی بیماران مبتلا به کووید باز شده است اما ماندن این بیماران در این مراکز درمانی مشروط به این است که حساب بانکی پر و پیمانی داشته باشند و بپذیرند که خدمات درمانی معمولی را با هزینه‌ای ۱۰ برابری تحویل بگیرند. وجود چنین تجربیاتی است که ضرورت نظارت بر بهای خدمات در این بیمارستان‌های سودجو را دو چندان می‌کند
