نخست آنکه فیلم ادعایی شبکه ایران اینترنشنال بر خلاف ادعای این شبه‌رسانه سعودی، مربوط به رزمایش پهپادی اخیر ارتش جمهوری اسلامی ایران نیست و زمان ضبط آن دی‌ماه 1399 و در جریان تمرین رزم پهپادی ارتش در منطقه عمومی کویر سمنان است.

دومین مورد این است که در همان ویدیوی ادعایی ایران اینترنشنال نیز اصابت پهپاد به صورت دقیق به هدف مدنظر به وضوح قابل رؤیت است و در بازبینی دور آهسته فیلم، لحظه اصابت را به سادگی می‌توان مشاهده کرد؛ موضوعی که این رسانه وابسته به سعودی تعمداً به آن نپرداخته تا به مخاطبان خود غیرقابل اتکا بودن سلاح ایرانی را القا کند.
اما با ذکر موارد فوق، این سؤال به وجود می‌آید که علت بکارگیری مواد منفجره در موضع هدف و انفجار آن چیست؟
پاسخ به این سؤال چند وجهی است؛
نخست آنکه در رزمایش‌ها محلی برای استقرار فرماندهان، داوران و ارزیابان در نظر گرفته می‌شود که به آن دیدگاه می‌گویند و در حقیقت تمام امور مربوط به داوری و بعضاً فرماندهی رزمایش از این محل انجام می‌شود.
از آنجا که رزمایش مانند یک صحنه واقعی جنگ است و احتمال هرگونه خطری در آن وجود دارد، به منظور رعایت موارد ایمنی، دیدگاه که محل تجمع افراد است را با فاصله نسبتاً زیادی نسبت به محل اجرای عملیات‌ها و انفجارها برپا می‌کنند. از سوی دیگر به منظور داوری و ارزیابی سناریوهای مختلف رزمایش از سوی ارزیابان و داوران، به دلیل این فاصله زیاد، در موضع هدف مواد منفجره قرار داده می‌شود تا منجر به تقویت انفجار ناشی از اصابت اولیه شود تا ارزیابی محل‌های اصابت برای داوران راحت‌تر باشد.
با وجود این ممکن است پرسش دیگری اینجا مطرح شود مبنی بر اینکه، اگر حجم انفجار پهپادهای انتحاری آنقدر کم است که با کمی فاصله دیده نمی‌شود، چگونه در یک عملیات واقعی خواهند توانست به اهداف دشمن ضربه وارد کنند؟
پاسخ به این سؤال نیز فنی است؛ معمولاً در رزمایش‌ها و تست‌های تسلیحاتی، به منظور ارزیابی دقت اصابت پرتابه به هدف شامل بمب، پهپاد انتحاری، موشک و… یا از تجهیزات فاقد مواد منفجره استفاده می‌کنند یا حجم بسیار کمی از مواد منفجره را در آن قرار می‌دهند تا بتوان دقت واقعی آن را مورد سنجش قرار داد؛ موضوعی که در تمام دنیا مرسوم است و در ویدیوهای منتشرشده از تست‌های تسلیحاتی در سراسر دنیا می‌توان آن را مشاهده کرد