بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت کدام است؟

بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت کدام است؟
چکیده : بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت برحسب سن بیمار و نوع عفونت و زمان مراجعه بیمار توسط پزشک تجویز می گردد.
عفونت ایمپلنت یکی از عواملی است که می تواند سبب شکست درمان ایمپلنت بشود و به کمک آنتی بیوتیک می توان با تجویز پزشک از این مورد جلوگیری کرد. در این مقاله به بررسی بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت می پردازیم.

علائم و درمان عفونت ایمپلنت دندان
عفونت ایمپلنت دندان معمولا همراه با تب و درد، ورم لثه و صورت و گاهی همراه با خونریزی و لق بودن ایمپلنت همراه است. پزشک باید علت عفونت ایمپلنت را بررسی کند. عفونت اگر مربوط به دندانهای دیگر دهان باشد باید دندان مربوطه درمان گردد. معمولا دندان عفونی را می کشند تا عفونت از بین برود. علائم با مصرف یک دوره یک هفته ای آنتی بیوتیک قبل و یا بعد از کشیدن برطرف می شود.
اگر عفونت مربوط به آسیب ایمپلنت با سیگار کشیدن و خوردن غذاهای سفت ایجاد شده باشد باید ترمیم گردد.
افرادی که دندان قروچه دارند با استفاده از نایت گارد می توانند از آسیب به ایمپلنت و ایجاد عفونت جلوگیری نمایند.
افرادی که حساس به فلز و ایمپلنتهای تیتانیومی هستند با استفاده از ایمپلنت سرامیکی از عفونت و آلرژی جلوگیری نمایند.
اگر عفونت مربوط به دندان کاشته شده باشد یا به هر علتی عفونت ایجاد شده باشد. پزشک باید بر حسب نوع و میزان آلودگی بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت را تجویز کند.
درمان عفونت ایمپلنت ممکن است با تمیز کردن مکانیکی محل آلوده، و مصرف آنتی بیوتیک و دهان شویه ای خاص بر طرف شود. در عفونت های پیشرفته درمان تنها با مصرف آنتی بیوتیک و دهان شویه صورت نمی گیرد و نیاز به عمل جراحی است. در این حالت ایمپلنت آلوده برداشته می شود و محل مدتی جهت ترمیم و بازسازی به حال خود رها می شود. در مرحله بعد ایمپلنت جدید در محل قرار می گیرد. ایمپلنت جدید در محفظه بزرگتری قرار می گیرد و باید قویتر باشد و نباید مشکلات مدل قبلی را داشته باشد.
عفونت ایمپلنت ممکن است زودرس یا به عبارتی بلافاصله بعد از کشت صورت بگیرد که در این موقع  معمولا پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند.  تعویض ایمپلنت در عفونتهای شدید انجام می گیرد.  عفونت ممکن است بعدها یا بعد از گذشت چندین سال رخ دهد یا به عبارتی عفونت دیررس باشد. این عفونت ایمپلنت ممکن است با تعویض ایمپلنت همراه با جراحی و یا تنها مصرف آنتی بیوتیک درمان گردد.
گاهی در صورت تجویز بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت می تواند آلودگی بر طرف شود ولی ممکن است آنتی بیوتیک هم نتواند مشکل ایمپلنت آلوده را حل کند و عفونت برگشت پذیر باشد.
کاربرد آنتی بیوتیک در درمان عفونت ایمپلنت دندان
آنتی بیوتیک ها با قدرت متفاوت جهت درمان عفونت باکتریایی توسط پزشک تشخیص و تجویز می شود. بهتر است از مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک خودداری شود.

در مورد تجویز آنتی بیوتیک پزشک اول با معاینه دهان بیمار علت عفونت را تشخیص می دهد که حتما باکتریایی باشد. در مورد عفونتهای ویروسی یا انگلی آنتی بیوتیک تاثیر ندارد. برای تاثیر آنتی بیوتیک ها باید طبق نسخه هر 6 یا 8 ساعت کپسول مصرف گردد. بسته به میزان آلودگی و آسیب آن به بافتهای مختلف طول درمان توسط پزشک تعیین می شود. این دوره معمولا یک هفته می باشد که باید تکمیل گردد تا عفونت کامل از بین برود. برای درمان بعضی عفونتها به علت شدت بیماری ممکن است نیاز به درمانهای تکمیلی مانند جراحی در کنار آنتی بیوتیک باشد.  بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت ممکن است در صورتی موثر عمل می کند که قسمت عفونی با جراحی حذف شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره داروهای ایمپلنت دندان می توانید از لینک زیر استفاده فرمایید. 
بعد ایمپلنت چه دارویی بخوریم ؟
آنتی بیوتیک مناسب درمان عفونت ایمپلنتآموکسی کلاو، اریترومایسین، پنی سیلین، آمپی سیلین، کلیندامایسین، آموکسی سیلین، مترونیدازول، آزیترومایسین یکسری آنتی بیوتیک با قدرت متفاوت می باشند. هر کدام از این آنتی بیوتیک ها توانایی نابود سازی عفونت های باکتریایی دهان و دندان را دارند. از قویترین نمونه های آنتی بیوتیک می توان به کلیندامایسین اشاره کرد. مترونیدازول، آزیترومایسین از معروف ترین و پرکاربردترین نمونه ای آنتی بیوتیک جهت درمان عفونت دندان و لثه است.
استفراغ، اسهال، کهیر، کم خونی نمونه ای از عوارض این آنتی بیوتیکها می باشد. از اینرو مصرف بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت باید طبق نسخه پزشک صورت بگیرد.
باکتریهای مختلفی سبب ایجاد عفونت در دهان می گردد که هر کدام از این آنتی بیوتیکها برای نابودی باکتری هایی خاص موثر است. مصرف بعضی داروهای گیاهی با خاصیت ضد باکتریایی و آب نمک رقیق می تواند در درمان عفونت موثر باشد. البته این مواد باید به عنوان مکمل با آنتی بیوتیک و سایر درمانها مصرف شود.
عوارض درمان نشدن عفونت ایمپلنتهر نوع عفونتی خودبخود از بین نمی رود و نیاز به رسیدگی و مصرف دارو مناسب دارد. عدم رسیدگی و انتشار آلودگی در بدن می تواند زندگی فرد را به خطر اندازد. عفونت دندان و ایمپلنت می تواند به استخوان فک آسیب برساند. آسیب به فک ممکن است نیاز به پیوند استخوان و ترمیم آن ناحیه را ایجاد نماید. درمان خودسرانه ممکن است عفونت را به طور کامل از بین نبرد و عوارض جانبی ایجاد نماید. با توجه به میزان و نوع عفونت و زمان مراجعه بیمار، پزشک بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت را تشخیص و تجویز می کند.

دندان و ایمپلنت باید هر شش ماه توسط پزشک مربوطه معاینه گردد تا هر گونه عیبی درمان گردد. مشکلات دندان و ایمپلنت اگر زود درمان گردد با هزینه کم برطرف می شود. مراجعه دیر هنگام هم از نظر سلامتی و رفع عیب هزینه بر است و هم درصد موفقیت آن کاهش می یابد.
علت عفونت دندان بعد از ایمپلنت کدام است؟
عفونت دندان بعد از ایمپلنت می تواند علتهای مختلفی داشته باشد. منشاء این عفونت اکثر باکتریایی است و با آنتی بیوتیک درمان می شود. باکتریهای عفونت زا با توجه به پی اچ دهان شروع به فعالیت می کنند. عوامل گوناگونی می تواند زمینه فعالیت باکتری های بیماری زا را فراهم کند.
از جمله عوامل عفونت زای دهان می توان به این موارد اشاره کرد. آلوده بودن ابزار دندانپزشکی و عدم استریل کافی که ممکن است به علت خراب بودن دستگاه انکوباتور رخ دهد. یک دندان جدید بعد از عمل ایمپلنت عفونت کرده است و عفونت به سایر دندانها سرایت نموده است.
نکات بهداشتی که بعد از کاشت دندان رعایت نشده است. استفاده از مسواک نرم، دهان شویه و خمیر دندان مناسب باید حتما بعد از غذا صورت بگیرد.
خورده شدن غذاهای سفت و چسبنده یا خیلی داغ و یا سرد بعد از ایمپلنت یا سیگار کشیدن و مصرف نوشیدنی های الکلی  می تواند موفقیت ایمپلنت را تحت تاثیر قرار دهد و احتمال فعالیت باکتریهای عفونی را زیاد کند.
اگر ایمپلنت با استخوانهای فک جوش نخورده باشد و لق باشد، زمینه برای عفونت فراهم می آورد. جوش نخوردن و لق بودن ایمپلنت می تواند به علتهای مختلف باشد. مصرف بعضی داروها یا بعضی بیماریها مانند دیابت، مشکلات خونی و قلبی، هموفیلی، نقص سیستم ایمنی می تواند منجر به عدم جوش پایه ایمپلنت با استخوان فک گردد.
لق بودن می تواند مربوط به روکش ایمپلنت هم باشد. مصرف زیاد چسب برای چسباندن روکش می تواند منجر به عفونت شود.
نوع جنس ایمپلنت نیز که سرامیکی یا تیتانیومی است می تواند بر ایجاد عفونت تاثیر داشته باشد. ایمپلنت سرامیکی از آنجا که رسانایی گرما و الکتریسیته را ندارد کمتر دچار عفونت می شود.
افراد حساس به فلز موجود در ایمپلنت تیتانیومی ممکن است بعد از ایمپلنت دچار عفونت شوند. دندان قروچه به علت ایجاد فشار در پایه ایمپلنت می تواند سبب ایجاد ترک و یا حتی شکستن ایمپلنت و عفونت گردد.
روش ایمپلنت کردن در ایجاد عفونت تاثیر زیادی دارد. احتمال ایجاد عفونت معمولا در محل زخم بیشتر است.
ایمپلنت با روشهای بدون درد و جراحی مانند لیزر و پانچ کردن احتمال ایجاد عفونت را بسیار کاهش می دهد.
مصرف بهترین آنتی بیوتیک برای عفونت ایمپلنت می تواند فعالیت های باکترهای عفونی را محدود کند و آنها را از بین ببرد.