باکتری موسوم به «روداکوکوس روبر» (Rhodococcus ruber) پلاستیک را می‌خورد . هضم می‌کند. این مساله را «مایک گودریان»‌ دانشجوی دکتری در موسسه تحقیقات دریایی رویال هلند در تجربیات آزمایشگاهی خود نشان داده است.

گودریان بر اساس یک مطالعه مدل با پلاستیک در آب دریایی مصنوعی در آزمایشگاه، محاسبه کرد که باکتری‌ها می‌توانند حدود یک درصد از پلاستیک وارد شده در سال را تجزیه کرده و به دی‌اکسید کربن و سایر مواد بی‌ضرر تبدیل کند.

وی در عین حال تاکید می‌کند که این مساله یک «اما» دارد و آن هم این است که این قطعا راه حلی برای مشکل انباشت پلاستیک در اقیانوس‌ها نیست، بلکه بخش دیگری از پاسخ به این سوال است که «پلاستیک‌های گم شده» در اقیانوس‌ها کجا رفته‌اند.

گودریان برای این آزمایش های خود از پلاستیکی استفاده کرد که با یک نوع خاص از کربن (13C) ساخته شده است. وقتی که این پلاستیک‌ها را وارد محیط باکتری‌ها کرد یا به عبارت دیگر باکتری‌ها را با این پلاستیک‌ها در محیطی با لامپ فرابنفش و در یک بطری آب شبیه‌سازی شده دریایی تغذیه کرد، مشاهده کرد نسخه خاصی از کربن به عنوان دی اکسید کربن در بالای آب ظاهر می‌شود.

این محقق توضیح داد: «این روش آزمایشی با نور فرابنفش ضروری بود؛ زیرا می‌دانیم نور خورشید تا حدی پلاستیک را تا حد لقمه برای باکتری‌ها می‌شکند و ریز می‌کند.

وی افزود: این اولین بار است که ثابت کرده‌ایم باکتری‌ها واقعا پلاستیک را هضم و به دی اکسید کربن و مولکول‌های دیگر تبدیل می‌کنند.

پیش از این معلوم شده بود که باکتری فوق‌الذکر می‌تواند در طبیعت یک لایه موسوم به «بیوفیلم» روی پلاستیک شکل دهد. همچنین مشخص شده بود که پلاستیک زیر آن بیوفیلم ناپدید می‌شود. اما محققان اکنون نشان داده‌اند که این باکتری‌ها واقعا پلاستیک را هضم می‌کنند.

گودریان محاسبه کرده است که این باکتری‌ها می‌توانند حدود یک درصد از پلاستیک‌های در دسترس را در هر سال به دی اکسید کربن تبدیل کنند. وی هر چند در این خصوص هیجان زده است اما در عین حال خاطرنشان می‌کند که این باکتری‌های پلاستیک‌خوار نمی‌توانند ارائه دهنده راه حلی برای مشکل عظیم پلاستیک‌های شناور روی اقیانوس‌ها باشند.

اگر کل پلاستیک‌ها را ردیابی کنید متوجه می‌شوید که مقداری از آنها گم شده ‌اند و اینجا است که می‌توان گفت بخش گمشده توسط این باکتری‌ها خورده شده‌اند