طبق گفته کلینیک مایو در مینه سوتا، این بیماری پیشرونده بر سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد. در حالی که لرزش علامت شایع است، پارکینسون می‌تواند باعث سفتی یا حرکت کُند هم شود.

داروها می‌توانند به طور قابل توجهی علائم فرد را بهبود بخشند. در حالی که این بیماری قابل درمان نیست، جراحی ممکن است به تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم کمک کند.

در مراحل اولیه، علائم بیماری در صورت فرد ممکن است کم مشخص باشد یا اصلاً ظاهر نشود. ممکن است به هنگام راه رفتن فرد دستش را تکان ندهد. گفتار ممکن است نامفهوم شود. با پیشرفت بیماری، علائم می‌توانند بدتر شوند.

علائم اغلب از یک طرف بدن شروع می‌شوند. به طور معمول، آنها در آن سمت بدن هم وخیم‌تر می‌شوند.

لرزش یا لرزش ریتمیک معمولاً از دست یا انگشتان شروع می‌شود. فرد ممکن است انگشت شست و سبابه خود را به روی هم بمالد. این به عنوان لرزش قُرصی شکل شناخته می‌شود.

هنگام استراحت ممکن است دست نیز بلرزد، اما زمانی که فرد در حال انجام وظایف است، ممکن است این لرزش کاهش یابد.

یکی دیگر از علائم رایج، کُندی حرکت است که برادی‌کینزی هم نامیده می‌شود. این امر زمانی دیده می‌شود که کارهای ساده سخت‌تر می‌شوند: ممکن است قدم‌ها کوتاه‌تر باشند، بلند شدن از صندلی دشوار باشد، یا هنگام راه رفتن، فرد پاهایش را بکشد.

سفتی عضلانی می‌تواند در هر بخشی از بدن رخ دهد، ممکن است دامنه حرکت را محدود کند و دردناک باشد.

وضعیت بدن ممکن است خمیده شود و فرد مبتلا به بیماری پارکینسون ممکن است زمین بخورد یا مشکلات تعادلی داشته باشد.

ممکن است پلک زدن، لبخند زدن یا تکان دادن دست‌ها دشوارتر شود.

گفتار همچنین می‌تواند تغییر کند، آهسته تر، سریع‌تر، نامفهوم یا همراه با تردید شود.

دست خط ممکن است کوچک‌تر به نظر برسد و نوشتن آن دشوارتر شود.

کلینیک مایو تاکید می‌کند که اگر شما یا یکی از عزیزانتان هر یک از این علائم را دارید برای تشخیص یا رد علل دیگر، مهم است که به پزشک مراجعه کنید