این مطالعه که بر روی بیش از ۳۶۰۰ سالمند انجام شد، نشان داد افرادی که تراکم استخوان نسبتاً پایینی دارند در معرض خطر بیشتر زوال عقل در دهه آینده زندگی شأن قرار دارند. یک سوم از شرکت کنندگانی که کمترین توده استخوانی را در لگن داشتند، دو برابر با خطر زوال عقل مواجه بودند.

محققان می‌گویند: «این یافته‌ها به این معنی نیست که استخوان‌های نازک‌تر به ایجاد زوال عقل منجر می‌شوند. اما به نظر می‌رسد کاهش توده استخوانی بخشی از فرآیند زوال عقل اولیه است؛ قبل از اینکه مشکلات مربوط به حافظه و مهارت‌های فکری آشکار شود.»

دکتر «محمد عرفان اکرام»، محقق ارشد از دانشگاه اراسموس در روتردام هلند، گفت: «به محض تشخیص زوال عقل در افراد مسن، پزشکان باید به سلامت استخوان‌ها توجه کنند.»

اکرام خاطرنشان کرد: «یکی از دلایل اصلی ماندن افراد مبتلا به زوال عقل در خانه‌های سالمندان، تحرک ضعیف و زمین خوردن است.»

به گفته محققان، کاملاً مشخص نیست که چرا سلامت استخوان و مغز به هم مرتبط هستند. اما تغذیه نامناسب و عدم فعالیت بدنی می‌تواند بخشی از این ماجرا باشد.

هر دو این موارد می‌توانند به تحلیل استخوان و زوال شناختی (مشکلات حافظه و تفکر که ممکن است به زوال عقل تبدیل شوند) منجر شوند. برعکس، افرادی که دچار زوال شناختی هستند می‌توانند کمتر فعال شوند یا عادات غذایی خود را تغییر دهند که می‌تواند بر تراکم استخوان آنها تأثیر بگذارد.

اکرام با پذیرش این دو علت، به احتمالات دیگری نیز اشاره می‌کند: «برای مثال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پروتئین‌های غیرطبیعی پلاک که در مغز افراد مبتلا به آلزایمر ایجاد می‌شود، واقعاً می‌تواند به تراکم استخوان آسیب برساند.»

این مطالعه نشان داد که به طور متوسط، افرادی که در ابتدا تراکم استخوان پایینی داشتند، در معرض افزایش خطر ابتلاء به زوال عقل بودند- به ویژه در ۱۰ سال آینده