اصلی‌ترین عوامل سانحه‌ساز در جاده‌های ایران

عصر خبر :سوانح رانندگی در جاده‌های ایران یکی از معضلاتی است که علیرغم توجه ویژه سال‌های گذشته دستگاه‌های اجرایی همچنان پابرجاست؛ سوانحی که در کنار تعداد بالای تلفات، هر ساله بار اقتصادی سنگینی را نیز بر دوش کشور سوار می‌کند.

به گزارش ایسنا، با بهبود وضعیت کیفی جاده‌های کشور و البته فرهنگ سازی صورت گرفته، هر چند آمار تخلفات و تصادفات رانندگی در ایران چند سالی است روند کاهشی به خود گرفته اما هنوز این آمار بسیار بالاتر از استانداردهای جهانی قرار دارد.

کشورهای غربی و پیشرفته علیرغم تعداد بالای ماشین‌های فعال توانسته‌اند آمار تصادفات خود را تا حد زیادی کنترل کنند تا جایی که بیش از 90 درصد تلفات رانندگی در کشورهای با درآمد متوسط و کم اتفاق می‌افتد که مالک 48 درصد وسایل‌نقلیه ثبت شده در جهان هستند.

طبق آمارهای جهانی سه عامل در کاهش تصادفات نقش بسزایی ایفا می‌کنند؛ عواملی که در کشور ما فاصله زیادی با استاندارد جهانی دارند.

توسعه زیرساخت‌های جاده‌ای یکی از اصلی‌ترین نیازهای روز کشور است که هر چند طرح‌های مطالعاتی آن پیشرفت‌های ملموسی داشته اما محدودیت‌های بودجه‌ای مانع از جلو رفتن طرح‌های عمرانی شده است.

در سال‌های گذشته کاهش درآمدهای دولتی، تاثیر مستقیمی بر بودجه‌های عمرانی گذاشته و این مساله پیشرفت کار در آزادراه‌ها و بزرگراه‌های در حال ساخت را به شدت کند کرده است.

جاده‌های دو طرفه و یک بانده، پیچ‌ها و گردنه‌های خطرناک و راه‌های غیر استاندارد در سال‌های گذشته عامل بسیاری از سوانح بوده‌اند؛ راه‌هایی که در آن‌ها اشتباهات رانندگی کوچک به حوادث بزرگ ختم می‌شوند.

آنچه در کنار اشتباهات رانندگی، به عنوان دومین عامل تاثیرگذار در حوادث از آن یاد می‌شود کیفیت و ایمنی خودروهاست؛ برخی خودروها از نظر امنیت در شرایط مطلوب به سر نمی‌برند و در برخی شرایط خود عاملی برای تشدید تصادف‌ها می‌شوند.

سومین عامل نیز بحث نظارت قانونی در جاده‌های کشور است. راه‌های روستایی به عنوان یکی از حادثه‌خیزترین مناطق کشور دسترسی نظارتی پایینی دارند و به دلیل محدودیت‌های نظارتی و تخلفات رانندگی بالا در آمار تصادفات در صدر قرار می گیرند.

در سال‌های گذشته کمیسیون امنیت راه‌ها در سازمان راهداری تلاش کرده به شکل تخصصی موضوع سوانح رانندگی را رصد کرند و با طراحی مکانیزم‌هایی این وضعیت را بهبود بخشد هر چند با وجود تمام این تلاش‌ها هنوز تا رسیدن به آمارهای روز جهانی فاصله زیادی دارد و تا بهبود وضعیت زیرساخت‌ها نمی‌توان امید چندانی به رسیدن به شاخص‌های استاندارد جهانی داشت.