چرا پزشكيان در معرفي وزير علوم به مجلس از صداقت چشم پوشي كرد؟!

در حالي كه دكترمسعود پزشكيان رئيس جمهور پيش از اين به استاد تمام نبودن رئيس يكي از دانشگاه هاي تبريز اعتراض كرده بوده حالا در اقدامي بر خلاف اظهارات خود فرد پيشنهادي اش براي تصدي وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دانشيار مي باشد.

به گزارش عصر خبر، با توجه به اين كه دكتر پزشكيان همواره بر صداقت تاكيد داشته و به عبارتي مي توان گفت صداقت كليد واژه وي در انتخابات رياست جمهوري بود بايد از دكتر پزكشيان پرسيد چرا بر خلاف اظهارات خود عمل كرده و زماني كه نوبت به عمل به افكار و وعده هايش رسيده صداقت را زير پا گذاشته و حسین سیمایی صراف را كه استاد تمام نبوده به عنوان وزير پيشنهادي علوم، تحقيقات و فناوري به مجلس معرفي كرده است؟

منتقدان سيمايي صراف معتقدند كه او در برنامه‌های خود و اسناد بالادستی به برنامه هفتم اشارات زیادی داشته منتها اینقدر موارد زیاد است که انگار اولویت و برنامه مشخصی ندارد. آنها تاكيد دارند كه صراف چند مورد را مشخصا اعلام کنند که چگونه می‌خواهند آنها را عملیاتی کنند؟

مولفه های زیر برای شناخت قابلیت یک وزیر در حوزه وزارت علوم لازم است:

۱_ تجربه اجرایی در محیط دانشگاه مثل: مدیر و یا معاون گروه رییس یا معاون دانشکده و یا پژوهشکده معاون و یا رییس دانشگاه از جمله جایگاههای مهم برای شناخت مسایل و مشکلات و چالش های دانشگاهها و موسسات آموزش عالی کشور است. در این جایگاههای دانشگاهی است که یک مدیر در مورد مسایل دانشجویی، اساتید، کارمندان تجربه کسب میکند و پختگی لازم را بدست میاورد.

۲_ مرتبه علمی از دیگر شاخص های مهم برای مدیریت در محیط آکادمیک است. فردی مراتب دانشگاهی را طی میکند و به مرتبه استاد تمامی میرسد، نوعی شیخوخیت در جامعه علمی پیدا میکند. در یک دانشگاه مهمترین مشخصه برای رییس دانشگاه مرتبه علمی است. حال که وزیر میخواهد برای دانشگاههای کشور مثل دانشگاه تهران، شریف. امیر کبیر، شهید بهشتی، و … رییس تعیین کند باید خودش مرتبه استادی داشته باشد و سلسله مراتب علمی را طی کرده باشد.

۳_ یکی از مهمترین شاخص های یک عضو هیات علمی در دانشگاه که وزانت و مرجعیت او را در مقایسه با دیگر اساتید تعیین میکند، شاخص h است. در مکرد ایشان شاخص h صفر است. یعنی در بین همکاران گروه تخصصی خودش هم پایین ترین است، فردی با این جایگاه علمی چگونه میخواهد اساتید دیگر را که این شاخص برایشان ۵۰ یا ۱۰۰ است به فعالیت و تولید علمی تشویق کند؟

۴_ شاخص دیگر برای یک‌وزیر علوم که میخواهد در جایگاه مقام عالی وزارت قرار گیرد و صدها دانشگاه را مدیریت کند، مقبولیت در محیط دانشگاه و جامعه علمی است. فردی که کمترین کار اجرایی را در محیط دانشگاه دارد و برای همکاران دانشگاهی شناخته شده نیست صحبت از مقبولیت محلی از اعراب ندارد. اینکه یک وزیر جایگاههای مدیریتی را پله به پله طی کند و در بین همکاران گروه تخصصی، دانشکده و دانشگاه و نشست های مدیریتی در سطح ملی به تدریج شناخته شود میتواند در این جایگاه حساس قرار گیرد.

۵_ کلیه وزرای علوم قبلی رییس یک دانشگاه سطح یک و یا حد اقل دانشگاه سطح دو بوده اند. در مجامع علمی دنیا هم رسم همین است، در جامعه دانشگاهی نمی توان پذیرفت کسی بدون طی مراتب اجرایی در یک دانشگاه، حتی دانشگاه سطح دو و یا سطح سه، به یکباره وزیر بشود.کسی که شاخص h او صفر است یعنی علم مدرن را نمی شناسد، و نتوانسته است در حوزه تخصصی خود حرفی برای متخصصین دنیا بزند. و لذا در دیپلماسی علمی ناتوان خواهد بود. ما در علوم انسانی برای دنیا حرف داریم. مرحوم علامه طباطبایی، علامه جعفری، و خیلی از اساتید دانشگاههای کشور در حوزه علوم انسانی برای محققین دنیا حرف نو زده اند. شاخص h صفر یعنی فرد هیچ حرفی برای دنیا نداشته باشد.

مقام معظم رهبری سالهاست در دیدار با اساتید دانشگاهها راجع به مرجعیت علمی به ویژه در علوم انسانی صحبت میکنند، کسی که در راس وزارتخانه ای میخواهد قرار بگیرد باید در خط مقدم مرجعیت علمی کشور حرکت کند. یعنی ایده و فکر و نوآوری در سطح ملی، منطقه ای و جهانی داشته باشد. با شاخص h صفر کدام مقاله بین المللی علمی ایشان چنین جایگاهی را دارد و ایشان چگونه میخواهد جامعه علمی کشور را در مسیر مرجعیت علمی هدایت کند؟