پگاه نیشابوری: اساتید حق‌التدریس نیروهای نامرئی آموزش عالی هستند / عشق به آموزش نباید ابزار بهره‌کشی باشد
پگاه نیشابوری، عضو هیات مدیره و نایب رئیس کانون سراسری انجمن‌های صنفی اساتید حق‌التدریس کشور، با انتقاد از وضعیت نابسامان این قشر از جامعه علمی، خواستار اقدام فوری مسئولان برای رفع مشکلات ساختاری و تدوین قانون حمایت از اساتید حق‌التدریس شد.
تشکر از رسانه‌ها و بیان جایگاه اساتید
به گزارش عصر خبر. دکتر پگاه نیشابوری با قدردانی از رسانه‌هایی که صدای اساتید حق‌التدریس را منعکس می‌کنند، گفت:«می‌خواهیم از وضعیت اسفبار بزرگ‌ترین گروه آموزشی در دانشگاه‌های کشور سخن بگوییم؛ از اساتید حق‌التدریس. ما نیروهای نامرئی سیستم آموزش عالی هستیم که بار اصلی تدریس در بسیاری از دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها را به دوش می‌کشیم، اما در عمل با بی‌عدالتی‌های ساختاری عمیقی روبه‌رو می‌شویم.»
مشکلات اساتید حق‌التدریس
وی مشکلات این قشر را چندبعدی و به‌هم‌پیوسته توصیف کرد و توضیح داد:
۱ ناامنی شغلی مطلق
«شغل ما فصلی و موقت است. هر ترم در انتظار یک تماس تلفنی از سوی دانشگاه هستیم تا ببینیم آیا واحدی برای تدریس به ما محول می‌شود یا خیر. این عدم امنیت، برنامه‌ریزی بلندمدت برای زندگی شخصی و حرفه‌ای را ناممکن ساخته است. ما پس از سال‌ها تدریس، کوچک‌ترین حق و حقوق پایداری نداریم و به سادگی و بدون هیچ دلیل موجهی می‌توانند ما را از چرخهٔ تدریس حذف کنند.»
۲️ دستمزد ناعادلانه و تأخیرهای مزمن در پرداخت
«حقوق ما بر اساس تعداد واحدهای تدریسی محاسبه می‌شود که مبلغی ناچیز و کاملاً نامتناسب با حجم کار واقعی (شامل تدریس، طراحی امتحان، تصحیح اوراق، راهنمایی پایان‌نامه و مشاوره به دانشجویان) است. اما فاجعه‌بارتر از میزان دستمزد، تأخیرهای چندماهه در واریز آن است. بسیاری از همکاران ما مجبورند ماه‌ها برای دریافت حق‌الزحمهٔ خود انتظار بکشند، که این امر زندگی معیشتی آنها و خانواده‌هایشان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.»
۳ محرومیت از بیمه و مزایای رفاهی
«ما از ابتدایی‌ترین حقوق یک کارگر، یعنی پوشش بیمهٔ درمانی، محرومیم. در صورت بیماری یا بروز حادثه، هیچ پشتوانه‌ای نداریم. همچنین از هیچ‌یک از مزایای رفاهی مستخدمین رسمی دانشگاه، مانند وام، کمک هزینه مسکن به‌ویژه تشکیل تعاونی مسکن، تسهیلات فرهنگی و… بهره‌مند نیستیم.»
۴جایگاه علمی تحقیرشده
«با وجودی که مسئولیت تربیت نسل آیندهٔ کشور را بر عهده داریم، در هیئت علمی دانشگاه‌ها جایگاهی نداریم. از حضور در جلسات مهم آموزشی و تصمیم‌گیری‌های مربوط به خودمان محرومیم. نظرات ما دربارهٔ سرفصل‌های درسی که خود تدریس می‌کنیم نادیده گرفته می‌شود. در واقع، ما را به چشم “مدرس” می‌بینند، نه “استاد”.»
تبعیض در فرصت‌های پژوهشی
«دسترسی ما به امکانات پژوهشی دانشگاه، گرنت‌های تحقیقاتی و حتی حق راهنمایی پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد و دکتری به شدت محدود است. این امر مسیر پیشرفت علمی ما را مسدود کرده و ما را در یک موقعیت شغلی ایستا نگه می‌دارد.»
درخواست از مسئولان
این فعال صنفی خطاب به وزارت علوم، مجلس شورای اسلامی، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان تأمین اجتماعی تأکید کرد:«از شما تقاضا داریم فوراً به این کاستی‌ها رسیدگی کنید. خواسته‌های مشخص ما عبارتند از:
تدوین و اجرای قانون حمایت از اساتید حق‌التدریس برای تضمین امنیت شغلی، دستمزد عادلانه و پرداخت به‌موقع آن
تحت پوشش قرار گرفتن کامل بیمهٔ درمانی و برخورداری از مزایای رفاهی پایه به رسمیت شناخته شدن جایگاه علمی ما و مشارکت در تصمیم‌گیری‌های آموزشی ایجاد مسیر شغلی شفاف برای تبدیل وضعیت به رسمی برای اساتیدی که سال‌ها تجربهٔ تدریس موفق دارند»
هشدار درباره آینده آموزش عالی
نیشابوری با لحنی انتقادی افزود:«ما نیروهای متخصصی هستیم که عشق به آموزش و پرورش نسل جوان، ما را در این سیستم نگه داشته است. اما این عشق نباید ابزاری برای بهره‌کشی باشد. اگر به فکر کیفیت واقعی آموزش عالی در کشور هستید، باید اول به فکر کرامت و حقوق انسانی اساتید باشید.»
وی هشدار داد:«این ناامنی مستقیم بر کیفیت آموزش تأثیر می‌گذارد. چگونه انتظار دارید استادی که دغدغهٔ معیشت خانواده‌اش را دارد، بتواند با حداکثر تمرکز و انگیزه به تربیت دانشجو بپردازد؟»
جمع‌بندی
«مسئله فقط حقوق ما نیست؛ مسئله آیندهٔ آموزش عالی و سرمایه‌های انسانی کشور است.»
