پگاه میلیاردی، بازنشستگان فقیر؛ دارایی‌های گمشده صندوق‌های بازنشستگی کجاست؟/ وضعیت صندوق‌ بازنشستگی کشوری و وعده‌های ازوجی

علاالدین ازوجی سرپرست صندوق‌ بازنشستگی کشوری با اشاره به وضعیت صندوق‌های بازنشستگی در سه دهه گذشته گفته: «کارکرد صندوق‌ها صرفاً اجتماعی و بیمه‌ای نیست؛ آنها باید نقش اقتصادی و تجاری هم داشته باشند. یکی از مهم‌ترین آسیب‌های ۳۰ سال گذشته، عدم صیانت درست از اموال و دارایی‌های صندوق بوده است. نخستین برنامه ما بازگرداندن دارایی‌ها به بازدهی و ایجاد شفافیت برای همه بازنشستگان است.»

به گزارش عصر خبر، وی بر لزوم تغییر رویکرد مدیریتی تاکید کرده و افزوده: «بازنشستگان نباید تنها با حداقل مستمری روزگار بگذرانند. بسته‌های رفاهی، خدمات بیمه تکمیلی و برنامه‌های سفر و تفریح باید برای آنان طراحی شود تا کیفیت زندگی به استانداردهای جهانی نزدیک شود. تجربه جهانی نشان داده بازنشستگانی که امکان حضور در اجتماع و سفر دارند، عمر طولانی‌تر و باکیفیت‌تری خواهند داشت.»

پرسش‌های اقتصادی و مدیریتی

با وجود این وعده‌ها، بازنشستگان و کارشناسان هنوز پرسش‌های اساسی دارند: سود واقعی شرکت‌های زیرمجموعه صندوق: به عنوان نمونه، صنایع شیر پگاه با گردش مالی چند هزار میلیاردی، چه میزان سود مستقیم به جیب بازنشستگان واریز کرده است؟ آیا این سود با هزینه‌های بالای مدیریتی و دستمزدهای مدیران همخوانی دارد؟

توزیع ناعادلانه و بازدهی پایین

با وجود درآمدهای کلان این شرکت‌ها، بازنشستگان همچنان با مستمری حداقلی و زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این سوال مطرح است که آیا مدل مدیریتی و تخصیص منابع در این شرکت‌ها اقتصادی و منطقی است؟

شفافیت عملکرد و دسترسی به اطلاعات

بازنشستگان خواستار انتشار صورت‌های مالی شفاف و دقیق شرکت‌ها هستند تا بدانند دارایی‌های صندوق چگونه مدیریت یا شايد هدر شده است. عدم ارائه این اطلاعات موجب کاهش اعتماد و افزایش انتقادات شده است.

تجربه جهانی و کیفیت زندگی بازنشستگان

کارشناسان اقتصادی تاکید می‌کنند که بازنشستگان فعال، که امکان حضور در اجتماع و سفر دارند، عمر طولانی‌تر و کیفیت زندگی بالاتری خواهند داشت. از این رو، صرف تمرکز بر حداقل مستمری و غفلت از بسته‌های رفاهی و خدمات تکمیلی، سیاستی ناکارآمد و کوتاه‌مدت است.

نتیجه‌گیری و هشدار

تا زمانی که مدیران صندوق‌ها پاسخ‌های شفاف و مستند به پرسش‌های بازنشستگان ارائه ندهند، وعده‌های بازگرداندن دارایی‌ها و ارتقای کیفیت زندگی، تنها شعارهایی پرطمطراق خواهند بود و اعتماد عمومی به مدیریت صندوق‌های بازنشستگی همچنان در بحران باقی خواهد ماند.