نگاهی به روادید و وقایع ماه مبارک ربیع الاول

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آستان مقدس امام خمینی (س) : از آن جا كه هجرت پیامبر اكرم(صلی الله علیه وآله) كه سرچشمه دگرگونیِ عمیق در جهانِ اسلام و عزّت و شوكت مسلمین شد، و همچنین داستان «لیلة المبیت» در این ماه واقع گردیده، و آغاز امامت پربركت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) همزمان با شهادتِ پدر بزرگوارش نیز می باشد; در مجموع از ماههای بسیار پربركت و پرخاطره است، كه سزاوار است، همه علاقه مندان مكتب اهل بیت(علیهم السلام) آن را ارج نهند و گرامی بدارند.تقویم این ماهشب اوّل:این شب به نام «لیلة المبیت» مزیّن است، در این شب یك حادثه مهمّ تاریخی واقع شده رسول خدا(ص) و آن این كه در سال سیزدهم بعثت، از مكّه به قصد هجرت به سوی مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیر مؤمنان علی(علیه السلام) برای اغفال دشمنان، فداكارانه در بستر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) خوابید و مشركان قریش كه خانه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را محاصره كرده بودند، به گمان آن كه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در بسترش آرمیده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشیرهای برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(صلی الله علیه وآله) را بكشند، علی(علیه السلام) را دیدند كه از آن بستر برخاست! بدین سان، رسول خدا(صلی الله علیه وآله) در فرصتی مناسب خود را از چنگال مشركان قریش نجات داد و علی(علیه السلام) نیز با این فداكاری، عشق و علاقه و برادری خود را نسبت به رسول خدا(صلی الله علیه وآله)نشان داد; این در حالی بود كه هر زمان ممكن بود كسی را كه در بستر خوابیده به قتل برسانند.آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبادِ; بعضی از مردمِ (با ایمان و فداكار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند; و خداوند نسبت به بندگان مهربان است» در حقّ آن حضرت نازل شد.سال هجرت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است و تحوّلی عظیم در جهان اسلام روی داد.روز هشتم:در روز هشتم ربیع الأوّل، سال 206، شهادت امام حسن عسكری(علیه السلام) طبق روایتی واقع شده است و از همان روز، امامت حضرت صاحب الزّمان، حجّة بن الحسن ـ عجّل الله تعالی فرجه الشریف ـ آغاز گردید.روز دهم:روز ازدواج رسول خدا(صلی الله علیه وآله) با حضرت خدیجه كبری(علیها السلام) است در حالی كه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) 25 ساله بود و حضرت خدیجه(علیها السلام)40 ساله. به همین مناسبت روزه این روز به عنوان شكرگزاری مستحب شمرده شده است.روز دوازدهم:این روز مطابق نظر مرحوم شیخ كلینی و مسعودی و همچنین مشهور میان اهل سنّت، روز ولادت با سعادت نبیّ مكرّم اسلام(صلی الله علیه وآله)است.همچنین در این روز، رسول خدا(صلی الله علیه وآله) بعد از 12 روز كه مسیر راه میان مكّه و مدینه را پیمود وارد مدینه گردید. و نیز روز انقراض دولت بنی مروان در سال 132 است.روز چهاردهم:در سال 64 در چنین روزی، یزید بن معاویه به هلاكت رسید.وی پس از سه سال و نُه ماه خلافت كه همراه با جنایات عظیمی بود – كه مهمترین آن واقعه كربلا و شهادت ابی عبداللّه الحسین(علیه السلام) و یارانش می باشد – در سنّ سی و هفت سالگی در منطقه «حوران» زندگی ننگینش به پایان رسید; جنازه اش را در دمشق دفن كردند; ولی اكنون اثری از او نیست.شب هفدهم:طبق روایات مشهور شیعه، شب ولادت حضرت خاتم الانبیا، رسول معظّم اسلام(صلی الله علیه وآله) است و شب بسیار مباركی است.همچنین یكسال قبل از هجرت رسول خدا(صلی الله علیه وآله)، در چنین شبی معراج آن حضرت صورت گرفت.روز هفدهم:همان گونه كه گفتیم مشهور میان علمای امامیّه آن است كه روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه(صلی الله علیه وآله) است و معروف آن است كه ولادتش در مكّه معظّمه، واقع شده است، و زمان ولادتش هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است. (عام الفیل سالی است كه ابرهه با لشكرش كه بر فیل سوار بودند به قصد تخریب كعبه آمد، ولی همگی نابود شدند).همچنین در چنین روزی در سال 83 هجری قمری، ولادت امام صادق(علیه السلام) واقع شده است و از این جهت نیز بر اهمّیّت این روز افزوده شده است.*اعمال ماه ربیع الاوّلروز اوّل این ماه:علما گفته اند مستحب است، به شكرانه هجرت موفّقیت آمیز رسول خدا(صلی الله علیه وآله) این روز را روزه بگیرند و صدقه و انفاق و احسان نمایند،و همچنین زیارت آن بزرگوار، در این روز مناسب است.مرحوم «سیّد بن طاووس»، دعایی را برای این روز در كتاب اقبال نقل كرده است.روز دوازدهم:در این روز دو ركعت نماز مستحب است كه در ركعت اوّل بعد از حمد، سه مرتبه سوره «قل یا ایّها الكافرون» و در ركعت دوم بعد از حمد، سه مرتبه سوره «توحید» خوانده شود.روز هفدهم:همان گونه كه قبلا گفته شد این روز مطابق نظر مشهور علمای امامیّه، روز ولادت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) و همچنین میلاد امام صادق(علیه السلام)است و روز بسیار مباركی است و دارای اعمالی می باشد:* غسل; به نیّت روز هفدهم ربیع الاوّل.* روزه; كه برای آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتی از ائمّه معصومین(علیهم السلام)آمده است: كسی كه این روز را روزه بدارد، خداوند برای او ثواب روزه یكسال را مقرّر می فرماید.* دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال كردن مؤمنان و به زیارت مشاهد مشرّفه رفتن.* زیارت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) از دور و نزدیك; در روایتی از آن حضرت آمده است: هر كس بعد از وفات من، قبرم را زیارت كند مانند كسی است كه به هنگام حیاتم به سوی من هجرت كرده باشد، اگر نمی توانید مرا از نزدیك زیارت كنید، از همان راه دور به سوی من سلام بفرستید (كه به من می رسد).* زیارت امیر مؤمنان، علی(علیه السلام) نیز در این روز مستحب است با همان زیارتی كه امام صادق(علیه السلام) در چنین روزی كنار ضریح شریف آن حضرت(علیه السلام) وی را زیارت كرد. * تكریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تكریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امكان و سرور همه ممكنات حضرت نبیّ اكرم(صلی الله علیه وآله) سفارش بسیار كرده است.بنابراین، سزاوار است مسلمین با برپایی جشن ها و تشكیل جلسات، هرچه بیشتر با شخصیّت نبیّ مكرّم اسلام(صلی الله علیه وآله)، سیره و تاریخ زندگی او آشنا شوند و از آن، برای ساختن جامعه ای اسلامی و محمّدی بهره كامل گیرند.