وقتی غش می‏ کنید، چه اتفاقی می ‏افتد؟

غش کردن در اصطلاح معمول از دست دادن ناگهانی و موقت هشیاری است. در
اصطلاح پزشکی به این حالت سنکوپ گفته می شود که از یک کلمه یونانی به معنای
«انقباض» یا «قطع» ناشی می شود.

سنکوپ به دلیل کاهش ناگهانی جریان خون به مغز رخ می دهد.

برخی از شایع ترین علل غش کردن عبارتند از:

ریتم غیر طبیعی قلب:اگر
ضربان قلب به طور قابل توجهی کاهش یابد یا سریع شود، فشار خون ممکن است سقوط کرده
و غش کردن به دنبال آن بروز کند. در این میان علل متعددی منجر به ریتم غیر طبیعی
قلب می شوند؛ از برخی داروها گرفته تا پرکار بودن غده تیروئید.

سنکوپ وازوواگال:سنکوپ
وازوواگال (وازودپرسور) نوع شایع سنکوپ در اشخاص طبیعی بوده و عموما راجعه است.
عواملی چون ترس، خستگی مفرط، استرس های روحی به خصوص در در اتاق های گرم و شلوغ،
صدمات و درد زمینه ساز بروز آن هستند.

سندرم سینوس کاروتید:عارضه
ای است که بر اثر مسدود شدن شریان کاروتید و کاهش خون رسانی به مغز منجر به ضعف می
شود.

افت فشار خون وضعیتی:این
اصطلاح به معنای افت فشار خون است زمانی که فرد دراز کشیدن یا از حالت نشسته به
حالت ایستاده تغییر وضعیت می دهد. کم شدن آب بدن، برخی داروها، و از دست دادن
مقادیر زیادی خون، از علل اصلی فشار خون وضعیتی هستند.

بسیاری از علل دیگر برای غش کردن تعریف شده اند، مانند کاهش قند خون
یا تشنج.

بارداری یکی دیگر از وضعیت هایی است که ممکن است در اثر آن غش کردن
اتفاق بیفتد. رگ های خونی در دوران حاملگی گشاد می شوند و فشار خون به طور معمول
کاهش می یابد و همین امر منجر به بروز غش می شود.

یک موقعیت استرس زا نیز می تواند موقتا باعث اختلال در سیستم عصبی
خودکار شده و سنکوپ رخ دهد.

برخی از افراد نیز با تزریق یا دیگر روش های پزشکی از جمله آزمایش
خون، دچار احساس ضعف یا غش می شوند.

راه هایی برای مقابله با غش

سنکوپ در اغلب موارد خوش خیم است ولی در برخورد با این افراد مشخص
کردن نوع سنکوپ جهت درمان های اورژانسی ضروری است.

اگر شما می دانید یا گمان می برید که در حال رفتن به سوی ضعف یا غش
هستید، دراز بکشید و ترجیحا در موقعیتی باشید که پاهایتان را بلند کرده اید. این
کار جریان خون به مغز را تشویق می کند.

بررسی علت های زمینه ای برای درمان غش و جلوگیری از حملات بیشتر مفید
است.

برای مثال اگر شما مبتلا به دیابت نوع 2 هستید، توصیه به ورزش منظم و
داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل برای جلوگیری از بروز غش است.

اگر شما با تزریق و یا دیگر روش های پزشکی دچار غش می شوید، قبل از
این کار با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید. توصیه این است که در حالت دراز کشیده،
تزریق برای شما انجام شود.

درمان سنکوپ های عصبی شامل اجتناب از هر گونه عوامل محرک است. پزشک
به شما پیشنهاد می کند هر گونه علل احتمالی و علائمی که به آن مبتلا می شوید را
یادداشت کنید.

درمان سنکوپ وازوواگال معمولا شامل دوری از عوامل ایجادی و قرارگرفتن
در وضعیت به پشت خوابیده و بالا نگه داشتن پاها است. درصورت زمینه قلبی درمان باید
طبق نظر پزشک صورت گیرد.

در سنکوپ با منشاء سینوس کاروتید راه های متفاوتی برای درمان وجود
دارد. برای جلوگیری از پیدایش سنکوپ سینوس کاروتید، بیمار باید یقه های گشاد و
لباس های آزاد استفاده کند و از حرکات ناگهانی سر اجتناب کند. بیمار باید در هنگام
نگاه کردن به یک طرف، به جای چرخش سر به تنهایی، تمام بدن را بچرخاند. این بیماران
ممکن است به درمان دارویی، پیس میکر یا درمان جراحی نیاز داشته باشند.

برای سنکوپ های ناشی از سرفه شدید نیز توصیه به اجتناب از محرک های
خاص است.

اجتناب از هر چیزی که باعث کاهش فشا رخون می شود، به جلوگیری از غش
کردن کمک می کند. به عنوان مثال مصرف به اندازه مایعات، مصرف وعده های غذایی کوچک
تر، مصرف خوراکی های شور در صورت افت فشار خون از بروز غش ناشی از افت فشار خون
وضعیتی جلوگیری می کند.

از آنجا که مصرف برخی داروها منجر به کاهش فشار خون می شود، در صورت
این اتفاق با پزشک خود برای تغییر در نوع یا دوز دارو مشورت کنید.

اگر
شخصی غش کرد:

شخص را وارسی کنید تا مطمئن شوید هنوز نفس می کشد، مجروح نشده یا
خونریزی نمی‌ کند، و به سرعت هوشیاریش را به دست می‌ آورد. در غیر این صورت فورا
به اورژانس تلفن کنید.

لباس‌ های اطراف گردن شخص را کنار بزنید.

پس از این که فرد هوشیاریش را به دست آورد، او را در مکان آرام و
خنکی برای 10 تا 15 دقیقه بخوابانید؛ اگر فرد نمی ‌تواند دراز بکشد، او را در
حالیکه سرش پایین ‌تر از سطح شانه ‌ها بین زانوهایش قرار دارد بنشانید.

پاهای فرد را حدود 30 سانتی متر بالاتر از سطح قلب او قرار دهید.

اگر شخص استفراغ کرده است، او را به پهلو بخوابانید، تا از خفگی
جلوگیری شود.