آموزش بیاحترامی در صداوسیما؟/ کاش به جای داستانسازی جدید عذرخواهی میکردید
از طرفی حضور این فرد – که جمشید نام دارد – در تلویزیون نشان داد که او توانایی چندانی برای بازیگری ندارد و سوال اینجاست که بر چه اساسی با چنین فردی قرارداد 4 قسمتی بسته شده؟ آیا این ادعا از اساس زیر سوال نیست؟
عصر خبر: به گزارش آستان ،ماجرا از این قرار است که فرزاد حسنی پس از سال ها ممنوع التصویری به عنوان بخشی از سیاست های جدید صداوسیما، به تلویزیون بازگشت و در برنامه “اکسیر” مهمان برنامه را به طور بی ادبانه و خلاف شئون اخلاقی دست انداخت و سرآخر به او زرشک هدیه داد. اعتراضات که بالا گرفت، تهیه کننده برنامه وارد ماجرا شد و اعلام کرد که همه چیز از قبل هماهنگ شده بوده و مهمان برنامه هم در جریان این “نمایش” بوده است. سپس فیلمی که ادعا می شود پشت صحنه همان برنامه بوده در رسانه های زیرمجموعه صداوسیما نشر داده می شود و فرزاد حسنی، تهیه کننده و مهمان همان برنامه هم در یک برنامه تلویزیونی دیگر به توضیح درباره ماجرا و حتی حمله به منتقدان می پردازند و در گوشه و کنار اتهام زنی های خود به منتقدان و دروغگو خواندن آنها، یک عذرخواهی نصفه و نیمه هم می گنجانند.ابهامات فراوانی در مورد عملکرد این برنامه و ادعای مطرح شده وجود دارد. اول اینکه اگر همه چیز نمایش بوده، چرا برای اعلام این موضوع تهیه کننده برنامه سه روز – یعنی از پنجشنبه که برنامه پخش شد تا روز شنبه – صبر کرد و سپس فیلم ادعایی منتشر شد؟ ضمنا افکار عمومی بی تردید از این توجیه راضی نشده اند. به همین دلیل بد نیست به جای یک فیلم کوتاه بخش بزرگتری از پشت صحنه پخش شود تا ادعای مذکور دست کم اندکی به واقعیت نزدیک تر شود.ادعای قرارداد 4 قسمتی با مهمان برنامه که ظاهرا قرار بوده از همان قسمت اول به بعد همه چیزش لو برود، هم از آن ادعاهای عجیب و غریب بود که باورش دشوار است؛ از طرفی حضور این فرد – که جمشید نام دارد – در تلویزیون نشان داد که او توانایی چندانی برای بازیگری ندارد و سوال اینجاست که بر چه اساسی با چنین فردی قرارداد 4 قسمتی بسته شده؟ آیا این ادعا از اساس زیر سوال نیست؟در نهایت اینکه بر فرض که همه ادعاهای غیرقابل بار تهیه کننده و مجری برنامه “اکسیر” درست باشد؛ سوال اینجاست که هدف از تولید چنین برنامه ای چه بوده؟ اگر هدف سرگرم کردن بود که از واکنش مخاطبان می توان فهمید چنین هدفی در چه جهتی برآورده شده. اگر هدف خنداندن بود که باید گفت بیش از خنداندن مخاطب را به گریه انداخته و اگر هدف آموزش بوده (!) هم که موضوع بی احترامی به بزرگترها به بهترین شکل ممکن آموزش داده شد!با این موارد گفته شده، آیا بهتر نبود تهیه کننده و مجری پرمدعای برنامه مذکور به جای این هم سرهم بندی برای توجیه یک اشتباه دست کم با یک عذرخواهی، ماجرا را فیصله می دادند و داستان های جدید تولید نمی کردند؟!