امام خمینی: ابرقدرت ها برای پیشرفت مقاصد شوم خود در دولت های کوچک خوف ایجاد می کنند

عصر خبر: 12 آبان 1359 دانشجویان مسلمان پیرو خط امام،در حسینیه جماران خدمت امام راحل رسیدند. ایشان در آن روز در جمع دانشجویان در خصوص مقاصد استعماری قدرت ها در ایجاد خوف و بحث شکستن قدرت پوشالی آمریکا سخنرانی کردند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آستان متن سخنرانی امام خمینی(س) به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
ایجاد خوف برای پیشرفت مقاصد شوم
از جمله چیزهایی که دولتهای بزرگ، ابرقدرتها و به تبع آنها، دولتهای کوچک عمل می‌کنند و از چیزهایی که آنها برای پیشرفت مقاصد خودشان اجرا می‌کنند این است که ایجاد خوف بکنند در ملتها، دولتهای کوچک در بین ملت خودشان ایجاد خوف بکنند.
شما دیدید که در این مدتی که محمدرضا غصب کرده بود حکومت ایران را، ساواک آنطور تبلیغات می‌کرد که هر خانواده‌ای شاید گمان می‌کرد که اگر یک کلمه راجع به دولت یا راجع به شاه مخلوع بگوید، این کلمه را آنها می‌شنوند و این را به جزا می‌رسانند. در همه قشر [های‌] ملت، این خوف را اینها ایجاد کرده بودند با تبلیغات دامنه‌دار خودشان که ساواک همچو هست که در هر چند نفر آدم یکی از آنها ساواکی است و حرفها را اگر در داخل خانه‌ها هم بر ضد رژیم گفته بشود به ساواک می‌رسانند و ساواک هم چه خواهد کرد و چه کرد. اینها در باطن در خود کشور خودشان – هر کشوری که زیر دست آن کشورها بود – در کشور خودشان این معنا را دامن می‌زدند، به طوری که در زمان شاه مخلوع، آنطور در بین مردم خوف بود که شاید برادر از برادرش می‌ترسید، پدر از پسر، پسر از پدر، هر دو از زن می‌ترسیدند که مبادا یکوقت ما یک حرفی بزنیم و موجب گرفتاری و آزار و اذیت بشود، و اعدام و حبس و کذا.
دولتهای بزرگتر که شیاطینی هستند معلم این شیطانها، آنها از باب اینکه دایره‌ سلطه‌شان زیاد بود به همه کشورها، اینطور مسائل را با حکومتهای آنها و با ملتهای دیگر باز تبلیغ می‌کردند و ایجاد خوف و رعب می‌کردند در همه کشورها و اینطور وانمود می‌کردند که اگر یک کشوری یک کلمه برخلاف این قدرت بزرگ، آن قدرت بزرگ، برخلاف امریکا، برخلاف شوروی و قبلاً برخلاف انگلستان، یک کلمه اگر بگوید، دولت را چه خواهند کرد و مملکت را خواهند گرفت و چه و چه خواهند کرد. این یک حیله‌ای بود که از سالهای طولانی اینها برای پیشرفت مقاصد خودشان، این حیله را به کار برده بودند.
 ملتها هم باورشان آمده بود. دولتهای کوچک هم نسبت به آن بزرگها باورشان آمده بود که اگر یک کلمه برخلاف فلان دولت بگویند اینها ساقط خواهند شد و از بین خواهند رفت و آنها هجوم خواهند کرد. لهذا، در بعضی از اوقات، که در چندین سال پیش از این، یک اولتیماتومی آنها می‌دادند به ایران – مثلاً – با همان لفظی که آنها، تشری که آنها می‌زدند، هر امری را که می‌خواستند، به مجلس تحمیل می‌کردند و به دولت تحمیل می‌کردند. اینها هم نسبت به ملت خودشان همین‌طور بود: همچو که صحبت حکومت نظامی می‌شد، دیگر مردم بکلی به واسطه خوفی که از اینها داشتند، بکلی خودشان را می‌باختند.
منبع:صحیفه امام جلد سیزده ص301