چرا فدراسیون فوتبال باید قرارداد کارلوس کی روش را تمدید کند؟

عصرایران ؛ مهدی شادمانی – کمتر از دوسال دیگر تا پایان قرارداد مشروط کارلوس کی روش با فدراسیون فوتبال ایران باقیمانده و می شود مدعی شد که هیچ کس به فکر تمدید آن نیست.

کارلوس کی روش مربی پرتغالی تیم ملی پس از پایان جام جهانی 2014 یک بار و پس از پایان جام ملت های آسیا 2015 یک بار دیگر قراردادش را تمدید کرد و حالا تا پایان جام جهانی 2018 قرارداد دارد و و پس از آن قراردادش به پایان خواهد رسید. قراردادی که اگر قرار باشد در آن روزها تمدید شود حتما هزینه بسیار بیشتری روی دست فدراسیون فوتبال خواهد گذاشت.

بااین همه عدم وجود تفکر برنامه ریز در فدراسیون فوتبال سبب خواهد شد که تیم ملی ایران در روزهای پس از جام جهانی 2018 با مشکل مواجه شود. اتفاقی که فدراسیون های برنامه ریز مانند فدراسیون فوتبال آلمان از آن فراری هستند. البته فدراسیون فوتبال آلمان یکی از معدود فدراسیون هایی است که با تیم ملی اش مانند یک شرکت برخورد می کند و این شرکت را در طول سالیان طولانی در اختیار مدیران زیادی قرار نداده است .

در اصل آلمانی ها در طول بیش از یک قرن سابقه تیم ملی فقط 10 مربی داشته اند . این سابقه طولانی البته برای همه مربیان نبوده اند و مربیانی که از خطوط خارج شده اند دوره کوتاه تری داشته اند.

به طور مثال مربیانی چون اریش ریبک و کلینزمان 2 سال هدایت تیم ملی را برعهده داشته اند و رودی فولر 4 سال سرمربی تیم ملی آلمان بوده اما در عوض آن مربی ای چون هلموت شون 12 سال سرمربی تیم ملی آلمان بوده و یواخیم لو با تمدید قراردادش تا 2020 عملا 14 سال مربیگری تیم ملی آلمان را تجربه خواهد کرد. او حتی اگر 2018 برکنار هم شود باز 12 سال روی نیمکت تیم ملی آلمان نشسته است.

البته مسیرمشخص برای تیم ملی آلمان همان چیزی است که سبب حفظ یا برکناری مربیان می شود. مسیری که برای تیم ملی ایران وجود ندارد و در حالی که بهترین حالت ممکن در تاریخ فوتبال ایران ( بدون در نظر گرفتن تیم 1978) در حال رقم خوردن است، باز هم تفکری برای تمدید قرارداد کی روش وجود ندارد.

«اما هدف تیم ملی ایران باید چه باشد؟» یا سوال بهتر اینکه «هدف تیم ملی چیست که باید برای محقق شدن آن تا پایان جام جهانی صبرکرد؟» به نظرمی رسد که عدم پیشنهاد امضای قرارداد با سرمربی پرتغالی به نتایج تیم ملی در جام جهانی باز خواهد گشت.یعنی فدراسیون فوتبال انتظاری از نتیجه گیری تیم ملی در جام جهانی دارد که به خاطر آن باید تا پایان مسابقات صبر کند. انتظاری که هرچه باشد دور از تدبیر و عقل و منطق است.

تیم ملی ایران در 5 سال اخیر یکی از بهترین نمایش های نتیجه ای خود را داشته است . تیمی که در 90 دقیقه به رقبا نمی بازد ، از آن ها گل نمی خورد و آرام آرام خود را به صدر رنکینگ رسانده و حالا به جرات قدرتمندترین تیم آسیا به حساب می آید. تیمی که به شهادت آمار بهترین تیم ملی جهان از نظر نتیجه گیری در سال 2016 بوده است.

تیمی که بسیار جوان شده و البته نمایش متفاوتی نسبت به 2014 به نمایش می گذارد. همه آمارها و نمودارهای تیم ملی رو به بالاست و به صورت مشخص هیچ مربی ای نمی تواند ادعا کند که دوره ای بهتر از این را در 30 سال اخیر برای فوتبال ایران دیده است .

فدراسیون فوتبال ایران اگر قرار بود یک نقشه راه برای تیم ملی بکشد حتما چیزی بیشتر از این نمی خواسته و نمی توانسته بخواهد.با ساختار و امکاناتی که فوتبال ایران دارد و همه از آن باخبرند فوتبال ایران جایگاهی بهتر از هفتم آسیا ندارد و با گذر زمان مدام هم در حال پسرفت است. با این همه تیم ملی ایران مدت هاست که تیم اول قاره آسیاست و همه کارشناسان و نزدیکان فوتبال آسیا هم به خوبی آن را می دانند.

حقیقت این است که تیم ملی ایران یکی از 5 مجموعه برتر کشور در چند سال گذشته است که هیچ وقت از مسیر پیشرفت جدا نشده و در عین جوانگرایی به نتیجه خوب هم رسیده. حالا اگر تیم ملی ایران به جام جهانی هم نرسد ساختار و سیستمی که کی روش طراحی کرده به خوبی جواب داده و اگر وقت درستی برای امضای قرارداد وجود داشته باشد همین امروز است. صبرکردن تا پایان جام جهانی فقط هزینه فدراسیون فوتبال را برای امضای قرارداد بالاتر خواهد برد.