دندان های کوچک نیاز به روکش ندارند
متخصص پروتز و ایمپلنت های دندانی گفت: با توجه به شرایط بیمار از روکش های دندانی استفاده میشود، برای شکستگی های کوچک دندان تا جایی که امکان دارد باید روکش استفاده نکنیم و از مواد همرنگ دندان، محل مورد نظر را ترمیم و آن را به فرم اولیه بازسازی کنیم.
به گزارش خبرگزاری فارس، کوروش صادق پور، متخصص پروتز و ایمپلنت های دندانی با بیان اینکه روکش های دندانی شاخه ای از پروتزهای دندانی هستند که این پروتزها به دو دسته متحرک و ثابت تقسیم می شوند، گفت: پروتز های متحرک به دو دسته پارسیل (قسمتی) و کامل یا دست دندان تقسیم می شوند. پروتزهای ثابت هم یا به شکل تک واحدی هستند یا چند واحدی.
وی گفت: روکش های دندانی 100 سال است که در علم دندانپزشکی قدمت دارند، در سال 1907 یک الگوی عمومی درست شد. این الگوی عمومی را ذوب کردند و با فلز جایگر تا 50 سال پیش تمام فلزی (فول منتال) بود بعد از 50 سال چینی هایی را به فریم فلزی اضافه کردند و روکش های متاسرامیک وارد بازار شد. بعد از آن آهسته آهسته در 10-15 سال اخیر روکش تمام چینی یا تمام سرامیک متداول شده است.
قبلا به علت ضعف هایی که داشت فقط در ناحیه دندان قدامی استفاده می شد. با پیشرفت هایی جدید به صورت پروتزهای چند واحدی در دندان های خلفی به صورت روتین استفاده می شود و عملکرد روکش را در دندان های قدامی و خلفی برای بیماران تامین می کند.
این متخصص پروتز و ایمپلنت های دندانی در شبکه رادیویی سلامت با بیان اینکه برای شکستگی های کوچک دندان تا جایی که می توانیم از روکش استفاده نکنیم و از مواد همرنگ دندان، محل مورد نظر را ترمیم و آن را به فرم اولیه بازسازی می کنیم، گفت: وقتی نسخ قابل توجهی از دندان از بین می رود باید دندان با نسخ مواد مصنوعی جایگزین شود که به آن روکش می گوییم. ترمیم کردن اگر با رعایت بهداشت توسط بیمار باشد می تواند طول عمر بالای 20 سال داشته باشد.
وی در پاسخ به این پرسش که انواع روکش ها چگونه است؟، گفت: روکش ها یا تمام فلزی هستند که استفاده از آنها محدود نمی شود به دندان های خلفی؛ یا روکش ها متاسرامیک هستند که به صورت روتین استفاده می شود. کاملا مشابه دندان طبیعی است. یک فریم فلزی دارد فریم این امکان را می دهد که اگر نسجی از دندان از بین برود، می توان آن را بازسازی کرد. در بقیه جاهای باقی مانده، چینی رنگ و آناتومی طبیعی را ایجاد می کند.
صادق پور با تاکید بر اینکه عمر متوسط روکشها 8 سال است، افزود: اما در این مورد باید بگوییم این مساله از بیماری تا بیمار دیگر فرق می کند و به شرایط محیطی (خاص) بستگی دارد مثلا اگر بیماری به ما مراجعه کند و بگوید 20 سال پیش روکش انجام داده است، ما متوجه می شویم محیط دهانش پوسیدگی زا نیست و رعایت بهداشت طوری بوده است که 20 سال دوام داشته است. برای این بیمار می توان روکش گذاشت و امیدوار باشیم عمر آن 20 سال باشد.وی با بیان این که روکش تمام چینی در دندان های قدامی گذاشته می شود، ادامه داد: روکش متاسرامیک برای دندان های خلفی استفاده می شود. البته جدیداً از روکش تمام چینی در ناحیه خلفی هم استفاده می شود؛ ولی این مساله زمان بر است و باید در دراز مدت نتیجه آن مشخص می شود.
وی در برنامه رادیو سلامت در پاسخ به این پرسش که آیا برای دندان های سالم که جلو عقب هستند روکش توصیه می کنید؟، اظهارداشت: همیشه دندان های طبیعی از هر نوع روکشی زیباتر است. تا حد امکان ما این موارد را به جای اینکه تراش در دندان ایجاد کنیم، نزد همکاران ارتودنسی می فرستیم؛ اما اگر تعدادی از دندان ها درمان ریشه شدند در آن مرحله امکان استفاده از روکش منطقی به نظر می رسد.