دست خالی برانکو برای تأدیب بازیکنان منفعت طلب

وطن امروز – آنچه در بازی پرسپولیس و الریان قطر رخ داد حالا قرمزها را در آستانه حذف از آسیا قرار داده است.

آنچه در بازی پرسپولیس و الریان قطر رخ داد حالا قرمزها را در آستانه حذف از آسیا قرار داده است. این بدترین اتفاق ممکن برای هوادارانی است که سرانجام بعد از 9 فصل به قهرمانی لیگ برتر رسیدند ولی حذف از لیگ قهرمانان آسیا، قطعا تلخی خاص خودش را دارد. شاید توقف شاگردان برانکو در تهران، دلایل متعددی را داشته باشد. از موقعیت‌سوزی طارمی از روی نقطه پنالتی تا بدشانسی بازیکنان پرسپولیس در نواختن ضربات آخر. البته آنها خوش‌شانس بودند که این موقعیت‌سوزی‌ها تنبیه بدتری را برای‌شان در بر نداشت و تیر دروازه مانع از باخت تلخ‌شان در تهران شد.
 
با این وجود اتفاقی که در بازی با الریان رخ داد به شکلی دلهره‌آور افکار برانکو را مشغول خودش کرده است. پرسپولیس در لیگ برتر خیالش جمع است و قهرمانی را در مشت دارد اما 2 بازی سرنوشت‌ساز در آسیا طی یک ماه آتی منتظرشان است. برانکو می‌داند اگر در همین مرحله حذف شود، به‌رغم قهرمانی در لیگ ایران، با انتقاد صریح رسانه‌ها مواجه می‌شود. پرسپولیس از 3 جام پیش‌رو به عجیب‌ترین شکل ممکن در ابتدا، حذفی را از دست داد و سپس در حالی که کمتر کسی تصورش را می‌کرد تیم آماده برانکو حتی قادر به صعود از گروهش، ولو به‌عنوان تیم دوم نباشد، این اتفاق در حال رخ دادن است. شاید سقف آرزوی برانکو و مدیریت تیم همین قدر بود! اما به‌خاطر نوع مدیریت برانکو در روی نیمکت، 8 بازیکن پرسپولیس که در لیست امسال این تیم بودند، هر یک به نوعی حالا جایی در تیم ندارند.
 
بدون تردید اگر در روز بازی با الریان، برانکو بازیکنانی مثل عالیشاه، نوراللهی، ساسان انصاری و رامین رضاییان یا حتی آن 2 بازیکن اوکراینی را در اختیار داشت، شاید علیپور و سروش رفیعی و حتی کامیابی‌نیا در همان نیمه اول تعویض می‌شدند. اما بازیکنان درون میدان، خیال‌شان جمع جمع بود که با وجود طاهرخانی 17 ساله و سایر بازیکنان جوان یا نا آماده مثل ربیع‌خواه و کرمی، هیچ تهدیدی برای تعویض‌شان وجود ندارد. پرسپولیس محتاج یک گل بود تا شانس صعودش را زنده نگه دارد اما نگاهی مجدد به بازی علیپور، رفیعی و حتی کامیابی‌نیا نشان می‌دهد برخلاف وحید امیری که فداکارانه بازی می‌کرد، این سه بازیکن بویژه 2 نفر اول، به فکر منافع خود بودند تا تیم. علی علیپور در طول 90 دقیقه هیچ همکاری نزدیکی با طارمی و سایر بازیکنان کناری‌اش نداشت و سعی می‌کرد عامدانه فضا را برای شوت‌زنی خودش مهیا کند تا پاس دادن به بازیکنان تیم. در نیمه نخست پرسپولیس طی یک حمله می‌توانست براحتی به گل برسد اما علی علیپور که در دست چپش، وحید امیری را پیش رو داشت و یک پاس ساده می‌توانست امیری را با گلر الریان تک به تک کند، ترجیح داد با پای چپ شوت بزند. او می‌داند با خرید بازیکنانی مثل گادوین منشا شاید برای فصل بعد باز هم چاره‌ای جز نیمکت‌نشینی در پرسپولیس نداشته باشد از این رو، در روزی که پرسپولیس و میلیون‌ها هوادارش، در حسرت یک گل می‌سوختند، علیپور صرفا به فکر منافع شخصی‌اش بود.
 
او می‌تواند همه این حرف‌ها را تکذیب کند و بگوید امیری را ندیده است اما پاسخ این سوال را بدهد چرا در طول 90 دقیقه، خودخواهانه بازی کرد و حاضر به فداکاری برای گلزنی تیم نشد؟ در سوی دیگر سروش رفیعی که با قرارداد 6 ماهه به پرسپولیس آمده به صورت جدی به دنبال مشتری از قطر یا یونان می‌گردد. از این رو با وجود اینکه می‌داند دلیل اصلی خط خوردنش از لیست تیم‌ملی، همین فوتبال فانتزی و تاخیری است(که در تراکتورسازی قلعه‌نویی اجازه آن را به او نمی‌داد) اما در روز بازی با الریان باز هم به دنبال نمایش بود. فوتبال ساده را انتخاب نکرد چرا که چند دریبل و کار فانتزی می‌تواند مشتری‌های بیشتری را برای او پیدا کند. سروش بیشترین پاس ریسکی را داد و چیزی نمانده بود در همان ابتدای بازی، پاس اشتباهش منجر به دریافت گل شود. برانکو بهتر از هر فردی این خودخواهی را می‌دید اما دستش بسته بود.
 
اگر رضاییان اخراج نمی‌شد اگر فرشاد احمدزاده آنگونه بی‌موقع اسیر مصدومیت نمی‌شد، بدون شک سروش و علیپور قادر به تکرار این بازی خودخواهانه نبودند. با توجه به قطعی بودن قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر شاید این نوع از بازی این بازیکنان چندان مورد انتقاد هواداران قرار نگیرد ولی آنها 2 بازی سرنوشت‌ساز در آسیا را پیش‌رو دارند و و اگر قرار به تکرار این خودنمایی و خودخواهی از سوی هر بازیکنی باشد، آنوقت یک شکست تلخ مقابل الهلال، تاوان این خودخواهی خواهد بود. البته خبر خوب اینکه سروش غایب آن بازی است و یکی می‌آید که به فکر صعود پرسپولیس است نه مشتری برای تابستان. شاید مقصر اصلی برانکو باشد که اینگونه نیمکت تیمش را خالی از بازیکن خوب کرد و خیال خودخواهان، از بازی نمایشی و پیدا کردن مشتری راحت است.