میتوانیم مسئول باشیم اما مودب هم باشیم! نفوذ ادبیات چاله میدانی پاستور

معلوم نیست دولتی ها به جای پاستور کمی آن طرف تر بر کرسی تکیه زدند و ادبیات «چاله میدانی» چنان در پاستور نفوذ کرده که بایستی در دولت بعدی منتظر دستمال یزدی و کلاه شاپو در دستان مسئولان بود.

پایگاه خبری  پارس- شاید خیلی مردمی بودن انقلاب کار دست مسئولان داده است. شاید هم حضور مسئولان از پایین شهر و زندگی حالا در بالای شهر نوعی پارادایم غیر قابل حل ایجاد کرده که نمی توان با یک ادبیات مشخص تحلیل کرد. بگذریم از سبک زندگی اقتصادی و معیشت بالا و دریافتی های نجومی که در دولت یازدهم تبدیل به یک حرکت نوستالوژیک شده، اما می توان مسئول بود ولی مودب هم بود. فاز جدید دولتی هم در نوع خود جدید است. مشاور رئیس جمهور در مصاحبه خود می گوید « فیل اصولگرایان، موش زائید» قبل تر هم کل صنعت صادرات و دانش کشور را در حد یک «آبگوشت بزپاش» تقلیل داد. هرچند وزیر دیگر این کابینه یک مسئول اجرایی را «بیشعور» خطاب کرد و وزیر مسکن و شهرسازی به راحتی به خبرنگار حمله میکند و در بیانیه خود از مظلوم بودنش می گوید! بدتر اینکه کافی است واژه های تقابلی رئیس جمهوری در برابر منتقدان را قطار کرد. از برو به جهنم تا بزدل در آن جای دارد.

معلوم نیست دولتی ها به جای پاستور کمی آن طرف تر بر کرسی تکیه زدند و ادبیات «چاله میدانی» چنان در پاستور نفوذ کرده که بایستی در دولت بعدی منتظر دستمال یزدی و کلاه شاپو در دستان مسئولان بود.

این روشی که دولت یازدهم پایه گذاشت که بهتر است از آن به عنوان بدعت در اخلاق مدیران نام برد بدعت بدی است که معلوم نخواهد بود آخر و عاقبت آن به کجا می رود. الناس علی دین ملوکهم. حالا مردم در آینده با این روش به کجا پیش خواهند رفت خدا میداند! اگر مسئولان کمی محترم تر و با صبر بیشتر در قبال پدیده های اطراف خود تحلیل کنند یا از واژه بهتری استفاده کنند، نه تنها بد نیست که می تواند یک امت را در تربیت هدایت کنند.

وضعیت اقتصادی مردم را عصبی تر و نگران کرده است. وضعیت بد مشکلات اقتصادی و رکود ایجاد شده در کنار  مشکلات پی در پی برای مردم تعطیلی کارخانه ها، سبب شده مردم نسبت به یک دیگر پرخواشگر  شوند. اگر مسئولان هم ادبیات خود را محفوظ نکنند معلوم نیست این ادبیات چه بحرانی را در جامعه تقویت میکند و چه خطوط اخلاقی را کنار میزند.

از رئیس جمهور و وزرا باید خواست تا در این مدت باقی مانده سعی کنند ضمن حفظ شان و جایگاه مسئولیت خود از ادبیاتی که معلوم نسیت چرا و چگونه وارد سیاست ورزی کشورمان شد دوری کنند. البته دولتی که خود منتقد دولت قبل بود و ادبیات او را برازنده سیاست کشور نمیدانست، حالا از ادبیاتی استفاده میکند که در تبعیت از دولت قبل، گوی سبقت را ربوده است.