صورت دارایی های امام خمینی چه بود؟

جماران: قرار شد تا طبق اصل قانون اساسی[1]، مسئولان صورت دارایی های خود را ارائه دهند و با اینکه از امام چنین تقاضایی نشده بود اما او اولین نفری بود که صورت دارایی های خود و متعلقانش[2] را ارائه داد که در آن همه موجودی خود را نوشته بود و الحمدلله چیز درست و حسابی هم در آن نبود.[3] 1.اعلام میزان دارایی ها به وسیله امام خمینى بر اساس اصل 142 قانون اساسى صورت گرفته است که علاوه بر وضعیت زندگى ساده و بى‏ پیرایه معظمٌ له، نشانه تقید ایشان به اجراى مفاد قانون نیز هست. اصل 142 قانون اساسى جمهورى اسلامى ایران چنین است: «دارایی رهبر، رئیس جمهور، معاونان رئیس جمهور، وزیران و همسر و فرزندان آنان قبل و بعد از خدمت، توسط رئیس قوه قضاییه رسیدگی می‌ شود که بر خلاف حق، افزایش نیافته باشد».1.متن نامه ای که امام در آن صورت دارایی های خود را خطاب به دیوان عالی کشور آورده، به شرح زیر است: «نام: روح اللَّه- نام خانوادگى: مصطفوى معروف به خمینى- شماره شناسنامه 2744- محل صدور: خمین- سِمَت: روحانى.1 – دارایى غیر منقول (با ذکر مشخصات): 1- یک باب منزل مشتمل بر بیرونى و اندرونى در قم، محله باغ قلعه که معروف است. 2- قطعه زمینى است ارث پدرى است و به حسب اطلاع حضرت آقاى پسندیده مشاع است بین این جانب و معظمٌ له و ورثه مرحوم اخوى (آقاى هندى) که اجاره سهمیه این جانب از قرار اطلاع آقاى اخوى، سالى چهار هزار ریال است که داده نمى ‏شود. (به موجب حکم مورخ 26/ 12/ 1362، امام خمینى سهم موروثى خویش در خمین را به فقراى این شهر بخشیده و واگذار نمود.) 2- دارایى منقول اعم از نقدى، موجودى یا سپرده بانکى، سهام و اموال غیر منقول دیگر با ذکر قیمت تقریبى:1 – وجه مختصرى است در تهران که نذورات و هدایاى شخصى است.2 – اثاث منزل ندارم، مختصر اثاثى است در قم و تهران، مِلک همسرم مى‏ باشد. دو قطعه قالى در منزل است، داده ‏اند که اگر خواستم بابت خمس حساب کنم، و مال این جانب و ورثه نیست باید به سادات فقیر بدهند. چند جلد کتاب، بقیه کتبى است که در زمان شاه مخلوع به غارت رفت و نمى‏ دانم چقدر است و چند جلد کتاب که در مدتى که در تهران هستم از طرف مؤلفین هدیه شده است که قیمت تقریبى آن را نمى‏ دانم، ولى قدر قابلى نیست، اثاثى که در منزل مسکونى فعلى در تهران است مِلک صاحبان منزل است، احمد اطلاع دارد. 3- کلیه وجوهى که در بانکها یا در منزل یا نزد اشخاص است که آقاى پسندیده مطلع هستند، به استثناى وجه مختصرى که اشاره شد، وجوه شرعیه مى‏ باشد و مِلک این جانب نیست، و ورثه این جانب در آنها حقى ندارند و تکلیف آنها را به حسب وصیت تعیین نموده ‏ام. تاریخ 24 دى ماه 1359 ـ 7 ربیع الاول 1401. روح اللَّه الموسوی»‏ (صحیفه امام؛ ج 13، ص 523 ـ 524)1.برگرفته از خاطره ای نقل شده از آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی، رئیس دیوان عالی کشور از سال 60 تا 68 که در سوم آذرماه سال 95 دار فانی را وداع گفت. وی از مراجع عظام تقلید قم بود.