امام چگونه شاگردان خود را به درس خواندن تشویق می کردند؟

جماران: آقا برای تشویق طلبه ها به فراگیری دروس خود، روش های مختلفی داشتند و اگر می دیدند که گاهی طلبه ای وقت خود را به بطالت می گذراند، با اینکه بخشی از وجوهات شرعیه باید خرج طلبه ها می شد اما آقا آمادگی نداشتند که از سهم امام علیه السلام چیزی به او بپردازند.
یک سالی به تبعید امام مانده بود و یکی از طلبه ها که علاقه شدیدی به امام داشت و باید هر روز او را می دید و از دوری ایشان ناراحت می شد، برای این کار هر روز در بیرونی منتظر می ماند تا آقا از آنجا عبور کنند و او آقا را ببیند، از طرفی قرار بود این طلبه از ابتدای ماه که مستمری بگیر می شد برای ازدواج به دیار خود برود.
روزی که می خواستند شهریه ها را پرداخت کنند قرار بود من درباره شهریه او با آقا صحبت کنم. خدمت آقا رسیدم و گفتم که او قرار است برای ازدواج به ولایت خود برود و مخارجی بر روی دستش می ماند اگر ممکن است شهریه اش را افزایش دهید چون طلبه خوب و درسخوانی است که امام در جواب من گفتند: من اضافه ای ندارم که به کسی پرداخت کنم، اگر او طلبه درسخوانی است چرا هر روز بخشی از وقت خود را در بیرونی منزل من می گذراند و خود را معطل می کند؟!
آنجا بود که فهمیدم آقا تا چه اندازه به مسائل دقت می کنند و همه افرادی را که به بیرونی رفت و آمد می کنند زیر نظر دارند و حواسشان هست بدون اینکه آن فرد متوجه این مطلب شود.[1] برگرفته از خاطره آیت الله سید عبدالمجید ایروانی در کتاب آیینه حسن (آن طلبه از آقای ایروانی نخواسته بود که این مطلب را به امام بگوید).