تقديم به كساني كه نَفَس جز به یاد آزادى نمی‌کشند

عصر خبر– اسمعيل شاه محمدي*-  تقدیم به همه فرزندان اين سر زمين پاك كه جان خويش را در راه آزادى و آزادگى و بيان حقيقت ايثار كردند.
قسم به‌ عزت و قدر مقام آزادیکه روح بخش جهان است نام آزادیبه پیش اهل جهان محترم بود آن‌کسکه داشت از دل و جان احترام آزادی
روز جهانی آزادی مطبوعات را به شير مردان و شير زنان عرصه ی مطبوعات، همان هايي كه پینه قلم دستانشان بوی آزادى  میدهد؛ همان هايي كه بغض فرو خورده شان و سنگينى آن شانه ی کوه را مى لرزاند. همانهايي كه غربتشان وقتی هیچ تنفسى نيست ،باز هم بوى خوش رشادت ميدهد؛ همان هايي كه زيت فكرت و شموخ همت و درايت شان ،هر دولت و حكومتى را  نكو دولتى ست ،تبريك و تهنيت ميگوييم .
انسان هايي كه  سری پر شور و دلی پر درد دارند،انسان هايي كه صداى غم و شادى مردم هستند و در نگاه و قلمشان جز وارستگى و آزادگى چيزى نميبينيد ؛ همانا كه مانا و پاينده باشند. 
روزگاری بود که انسان جز شکار و کاشت و برداشت نمی‌دانست. در آن روزگار، برآمدن و فرو رفتن خورشید  مهم‌ترین رویداد زندگی هر انسان بود.و مهمترين كار هر روز شمارش روزها بود  و چه بسيار افرادى بودند كه از بى دانشى و نا آگاهى بشر سود جستند و هر دروغ و خرافه اى را در طول تاريخ در مغز انسان فرو كردند و …
و بالاخره معجزه واقعى ،واقع شد ،مطبوعات آمد و چارچوبی شد که در آن افکار و عقاید گوناگون جامعه با هم تلاقی كردند  و از این برخوردها، اندیشه های تازه ای شکل گرفت ، راه حل های جدیدی برای حل مسایل پدید آمد  و انگیزه های تازه ای برای حرکت و آفرینندگی و مشارکت و آزادى و آشنايى به حقوق بر حق هر انسانى بر انگيخت ؛ البته در طول زمان تجربه ثابت كرد كه سستی و بی رمقی و منفعل بودن مطبوعات، جامعه را فاسد و به فقر انديشه و زوال می کشاند.
اگر تلاقى انديشه ها و اطلاع رسانى نباشد ،اگر مطبوعات آزاد نباشد ،خود شیفته گی بعضى جريان ها ، تا جایی است که هیچ گونه تفسیر انتقادی را نمی پذیرند و روزنامه نگاريشان نیز مصداق  واقعی واعظانی هستند کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند، چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند!
ديده ايم بسيار خبر رسانى هايي را كه به گزاف بر مسند  فرهنگ تكيه زده اند  و چشم بر روى مصايب مردمان جهان بسته اند ،هرگز كودكان آواره سوريه را نمى ببيند ،هرگز مردان و زنان يمن را لحاظ نمى كنند ، هرگز صداى مردمان رنج ديده نيستند ،هيچ كدام طاقتشان را طاق نمی‌کند و غیرت‌شان را نمی‌جنباند و حتى توقع دارند و می‌خواهند کسی در نیت «خیرشان» شک نکند  و مردم یقین کنند  که نَفَس جز به یادآزادى  نمی‌کشند و قلم جز به پاس حقیقت نمی‌زنند.
مطبوعاتى كه  با شعار میان خالی ،روزنامه نگار “بى طرف”برای فربه سازی گروه خودی  به تحمیق خواننده گانش می پردازد، فقط حامل تفکر مسلط عوام زدگى  است که به شکل سامان­مند به ویران سازی روشنگـری و سیاست عقـلانی و آزادی می پردازد.
 گاهى سعى ميكنند این انگاره را عمومیت ببخشند که در روزنامه نگاری، خبرنگار، بیطرفی کامل خود را حفظ  كرده ،این در حالیست که رسانه ها با داده های خود ،در خبر سمت و سوى خبرنگار را نيز  مشخص می سازند؛ يادمان نرود كه مهم ترین وظیفه مطبوعات وفادارى به حقيقت است ،پل ارتباطى بين مردم و مسئولان است نه شيپور يك نهاد يا يك شخص ، روز نامه‌نگاری نبايد با مستاجران دولت، حکم رسم آموختن مروت با دوستان و مدارا با دشمنان باشد و ….
چه بگويم،بارى سخن كوتاه ميكنم اميد كه همه ما فعالان عرصه مقدس مطبوعات به اصول واقعى رسم روزنامه نگارى پايبند باشيم و با بيدارى و آگاهى مردم ،با شرافت و صداقت به وظيفه خود عمل كنيم و وجدان بيدارجامعه باشيم و چون فرخى يزدى  باشيم  كه مرگ او ضربه‌ای سهمگین بر پیکر ادبیات و روزنامه نگارى  ایران وارد آورد،دهان دوخته و   شجاعانه به استبداد حمله برد  و تا ابد نام او بر بلندای تاریخ آزادی ایران  می‌درخشد و راهش ادامه دار خواهد بود .گرچه که قرن‌ها بايد بگذرد ، تا چنین افرادی پا به عرصه‌ی ظهور بگذارند. 
كاش نيايد روزى كه كه در برابر وجدان و يا ملت ،سر خميده و شرمسار باشيم ،كاش بيايد  روزى كه  پاسداشت حقيقت  ركن اساسى مطبوعات باشد و از دروغ و فريب افكار عمومى كه دور باطلى ست ،كه آتش بر پيكره وطن انداخته اجتناب كنيم و روزى بيايدكه از پس شعله هاى ناشى از دروغ  و فساد بعضى نالايقان كه  بر تن  مام وطن  افتاده بر آييم . 
يادمان باشد كه مطبوعات و رسانه هاى آزاد ،آيينه تمام نماى هويت ما ،جامعه  ما و طبقه مديران و مسئولان ماست ، 
به اميد روزى كه بيان حقيقت ،فارغ از هر جناح بندى  بر پيشانى هر رسانه اى خوش بدرخشد. 


*نمایندگی خانه مطبوعات شهرستان ری در استان تهران.