آیا ایران میزبان دفتر طالبان خواهد شد؟

شفاف نوشت: منابع آگاه از توافق محرمانه دولت افغانستان و دولت تركیه برای ایجاد دفتر طالبان در تركیه خبر دادند. هنوز مشخص نیست فعالیت دفتر جدید نوعی موازی كاری با دفتر قطر خواهد بود یا در هماهنگی با آن.

هنوز مقامات رسمی افغانستان و یا اعضای شورای عالی صلح اظهار نظر روشنی دراین باره نكرده اند اما یك منبع آگاه در این باره به شفاف گفت دفتر تركیه برای آن طیف از طالبان ایجاد می شود كه با نمایندگان ملاعمر ارتباط ندارند. ایجاد این دفتر در تركیه به خودی خود نشان از چنددستگی طالبان در افغانستان دارد اگرچه تاكنون هیچ سندی در این باره منتشر نشده است.

ایجاد دفتر تركیه طالبان در حالی است كه سخنگوی طالبان بارها گفته است كه دفتر قطر از ملاعمر نمایندگی می‌كند و بس. به‌نظر می‌رسد كه ملا آغاجان معتصم كه حالا در تركیه بسر می‌برد، از سوی برخی از مقام‌های حكومتی به‌عنوان سركرده‌ گروه انشعابی طالبان شناخته می‌شود؛ گروهی كه به باور برخی از مقام‌های حكومتی، از ملاعمر بریده‌ است.
آیا ایران میزبان دفتر طالبان خواهد شد؟

گفته می شود كه  كرزی می‌خواهد ملابرادر از زندان پاكستانی‌ها رها شود و با ملا آغاجان معتصم در تركیه، دفتر دیگری در برابر دفتر قطر بگشایند. چنین به‌نظر می‌رسد كه  كرزی از پاكستانی‌ها هم در زمینه‌ ایجاد دفتر تركیه و كشاندن بخش‌هایی از طالبان به مذاكره، وعده‌ همكاری دریافت كرده است.

اینك مهمترین سوال دراین باره این است كه آیا فرضیه‌ انشعاب در رهبری و صفوف طالبان، واقعیت دارد یا یك توهم است؟ آیا ملابرادر كه پیش از بازداشتش كانال مذاكره با برخی كشورها و  كرزی را گشوده بود، در هماهنگی با ملاعمر عمل می‌كرد یا مستقل است؟
در افغانستان همچنین گفته می شود كه هیچ بعید نیست كه شماری از سران طالبان و برخی از منابع پاكستانی، عده ای را زیر نام نمایندگان شورای كویته به كابل بفرستند و به این ترتیب، پول‌های كلانی به جیب بزنند. هم‌چنین، عملا دیده شد كه برخی از شبكه‌های طالبان و حامیان‌شان، از تلاش‌های صلح، به‌عنوان ابزار راه‌اندازی حملات تروریستی استفاده كرده‌اند. ترور برهان‌الدین ربانی، رییس‌جمهور پیشین كشور و حمله به جان اسدالله خالد، رییس امنیت ملی، از نمونه‌های روشن آن است.
درفرآیند گفت و گو با طالبان هم اینك قطر، تركیه، پاكستان، امارات و برخی دیگر از كشورهای منطقه به صورت فعال حاضر شده و به فعالیت می پردازند. با این وجود ایران از ابتدا با سیاست مخالفت با جریان افراط، هرگونه گفت و گو با جریان افراط را فاقد نتیجه ارزیابی و به همین دلیل علاقه ای به میزبانی نشست های صلح از خود نشان نداده است. این سیاست اگرچه تا چندی پیش توانسته بود موفق نشان دهد اما ادامه آن با توجه به افزایش تلاش كشورهای منطقه برای تاثیر گذاری در روند سیاسی افغانستان به نظر نمی رسد چندان كارآمد و مفید باشد.