درد در بیماری ام اس: درد های اسکلتی عضلانی

دردی که در بیماران ام اس ایجاد می شود ممکن است حاد یا مزمن باشد. یکی از انواع دردهایی که در بیماری ام اس ایجاد می شوند دردهای عضلانی اسکاتی هستند. سیستم عضلانی اسکلتی انسان که شامل عضله، استخوان، تاندون و لیگامان می شود مسیول ثبات و حرکت بدن است. درد های عضلانی اسکلتی به میزان زیادی بر احساس سلامتی و نشاط افراد تاثیر می گذارد.

گیرنده های درد را اصطلاحا نوسیسپتور می نامند. این گیرنده ها تقریبا همه جای بدن به جز مغز وجود دارند و پوششی به نام میلین (myelin) آن ها را پوشانده است. درد های نوروپاتیک ناشی از مشکلات سیستم عصبی است اما درد های اسکلتی عضلانی به علت آسیب بافت ها ایجاد می شوند که این آسیب توسط گیرنده های درد تشخیص داده می شود و به ما هشدار می دهند.

درد های اسکلتی عضلانی به علت بیماری ام اس ایجاد نمی شوند اما علایم این بیماری منجر به ایجاد چنین درد هایی می شوند. بههمین علت به دردهای عضلانی اسکلتی، درد های ثانویه نیز گفته می شود. این درد ها با بی حرکتی، اسپاستیسیتی و مشکلات پوسچرال ( شکل و وضعیتی که بدن به خود گرفته است ) تشدید می شوند.

درد های عضلانی اسکلتی در شکل های گوناگونی ظاهر می شوند و انواه و علت های مختلفی دارند. در اینجا به انواعی از درد های عضلانی اسکلتی که مبتلایان به ام اس آن ها را تجربه می کنند اشاره می کنیم:

درد مفصلی:

درد در مفاصل به خصوص مفاصل مچ پا، آرنج، زانو و مفصل ران و حتی گاهی گردن، در افراد مبتلا به ام اس تجربه می شود. این درد ناشی از مشکلات تعادلی، اختلالات راه رفتن، آتاکسی و بی تحرکی و همچنین اغلب اوقات اسپاستیسیتی است.

درد لیگامانی:

درد در عضلات، تاندون ها و لیگامان ها که اغلب به علت قرار گیری اندام ها در یک پوزیشن ثابت است.

سفتی:

سفتی در پاها، بازوها، کمر و مفاصل ران، ناشی از بی تحرکی و اسپاستیسیته است.

کمردرد:

کمردرد در بسیاری از بیماری ها ایجاد می شود و علتهای متعددی دارد. کمردرد و درهای لگنی و مفصل ران ناشی از بی ثباتی و اختلالات راه رفتن ،بی تحرکی، استفاده از ویلچرو سایر وسایل کمکی است. بیماران ام اس اغلب تلاش می کنند پوزیشن های جبرانی برای کاهش درد و بی ثباتی خود پیدا کنند و همین پوزیشن ها در طولانی مدت منجر به ایجاد درد می شود.

اسپاستیسیتی:

انقباض شدید عضلات به علت عدم وجود مهار سیستم عصبی مرکزی را اسپاستیسیتی می گویند که اغلب بیماران به اشتباه آن را اسپاسم می نامند در صورتی که دو مقوله ی کاملا متفاوتند. اسپاستیسیتی منجر به انقباضات مداوم و درد های مبهم می شود. در نهایت منجر به ایجاد ناهنجاری های پوسچرال می شود و اندام ها از حالت اصلی و طبیعی خود خارج می شوند. اسپاستیسیتی منجر به ضعیف شدن عضله می شود که خود عاملی دیگر در ایجاد درد است.

عفونت مجاری ادراری:

بی تحرکی در ام اس به علت ضعف و خستگی و فلج شایع است. این بی حرکتی منجر به ایجاد عفونت مجاری ادراری می شود به خصوص اگر فرد به درستی از سوند استفاده نکند خطر ایجاد عفونت ناشی از سوند افزایش میابد.

پوکی استخوان:

بی تحرکی عاملی بسیار مهم در ایجاد پوکی استخوان است. افراد مبتلایی که بر روی ویلچر نیز هستند به علت عدم توانایی وزن اندازی بیشتر در معرض پوکی استخوان و شکستگی های ناشی از آن هستند.

زخم بستر:

باز هم بی تحرکی در افراد فلج نجر به اختلال در گردش خون نواحی تحت فشار و ایجاد زخم فشاری می شود.

مشکلات پوسچرال:

ضعف و فلج عضلانی منجر به ایجاد مشکلات پوسچرال و بدشکلی های متعددی می شود. این اختلالات پوسچرال منجر به کمردرد نیز می شوند.

برای پیشگیری از ایجاد مشکلات پوسچرال، ضعف عضلانی،زخم فشاری و پوکی استخوان فیزیوتراپی تا حد زیادی کمک کننده است. با انجام تمرینات متعدد در خشکی و آب عملکرد فرد مبتلا به ام اس بهبود میابد. همچنین فیزیوتراچیست با تکنینک های متعدد اسپاستیسیتی را حین تمرینات کاهش می دهد تا فرد به صورت موثر تری آن ها را انجام دهد.

در ام اس گاهی پس از هر حمله درد های عصبی نیز ایجاد می شود که گاهی این درد ها ماندگار می شوند مثل درد فک و صورت، احساس برق گرفتگی، درد چشم ها و…

بیماری ام اس بسیار پیچیده است ودر هر شخصی به شکلی متفاوت و با علایمی متفاوت بروز می کند. فعال بودن و تحت نظر پزشک و فیزیوتراپیست بودن به میزان زیادی عوارض این بیماری را کاهش می دهد.