هیدروپس گوش چه علائمی دارد؟
احساس سرگیجه عجیب بدون علت خاص، حتما باید مورد بررسی قرار گیرد خصوصا اگر با کاهش شنوایی همراه شده باشد. بیماری منییر در چنین مواقعی احتمال بالایی دارد، پس برای اطلاع از چند و چون این بیماری توصیه میکنیم این مطلب را از دست ندهید.
از کجا کشف شد؟
برای اولین بار در سال ۱۸۶۱ مجموعة علائمی توسط Prosper meniere توضیح داده شد که منشا آن لابیرنت بود. سپس در سال ۱۹۲۶ Portmann ، منشا منییر را افزایش فشار ساک اندولنفی مطرح نمود و اولین جراحی آندولنفی را انجام داد. در مطالعات بعدی وجود پر فشاری یا هیدروپس در سیستم ساک اندولنفی ثابت شد. منییر یا همان هیدروپس ایدیوپاتیک ، یک بیماری گوش داخلی است که همراه علائم ذیل است: سرگیجة خودبخودی و حمله ای، کاهش شنوایی حسی عصبی مواج و وزوز گوش و در نهایت احساس فشار در گوش است.
به این علائم توجه داشته باشید
هیدروپس اندولنف ( بیماری منیر) یکی از علل شایع سرگیجه دورانی حمله ای بیماری منیر می باشد . تریاد تظاهرات این بیماری شامل است بر حملات سرگیجه دورانی ، وزوز گوش و کاهش نوسانی شنوایی ازنوع حسی – عصبی . در ابتدای بیماری ممکن است ۲-۱ جزء از این تریاد وجود نداشته باشد ولی برای تشخیص نهایی وجود هر سه جزء لازم است . در دو سوم بیماران سرگیجه علامت اولیه می باشد. این بیماری بیشتر در سنین ۵۰ –۳۰ سالگی رخ می دهد.حملات ایزوله سرگیجه دورانی شدید ، بدون حالت گیجی یا عدم تعادل در بین حملات، مشخص ترین نشانه مراحل اولیه بیماری منیر است . در حملات تیپیک ، سرگیجه طی ۱۰ دقیقه تا یک ساعت تشدید می یابد ، برای ۲۰ دقیقه تا چند ساعت پایدار می ماند و سپس رفع می شود . بنابراین این بیماری با سرگیجه مداوم چند روزه یا چند هفته ای همراه نیست . در آغاز بیماری فواصل این حملات ممکن است چندین سال باشد ولی بتدریج با شدیدتر شدن حملات فواصل آنها نیز کمتر شده به ندرت حتی به روزی یک حمله می رسد . در این حالت نیز بیماری همچنان حالت حمله ای خود را حفظ می کند ( با فواصل بهبودی کامل ) . در اواخر بیماری ممکن است در بین حملات عدم تعادلی خفیف رخ دهد . غالبا” در حملات شدید ، تهوع و استفراغ و درحملات خفیف تهوع همراه با سرگیجه بروز می کند.کاهش شنوایی این بیماران بطور تیپیک از نوع حسی – عصبی و در فرکانس های پایین می باشد . در ابتدا کاهش شنوایی یکطرفه است ولی این بیماری در ۴۰-۲۵ % بیماران ( معمولا” طی ۳ سال اول بیماری ) گوش دیگر را نیز درگیر می کند . کاهش شنوایی معمولا” نوسانات سریع داشته و غالبا” در بین حملات به حالت طبیعی باز می گردد . به تدریج با رخداد آسیب شدید حلزون ، کاهش شنوایی پایدار ، احساس پری یا فشار در گوش ، تغییر شکل کلمات و دیپلاکوزیس رخ می دهد . در آزمون های شنوایی سنجی بطور تیپیک کاهش شنوایی حسی – عصبی فرکانس های پایین ( بر خلاف سایر انواع کاهش شنوایی حسی- عصبی ) وجود دارد که تقریبا” در تمام بیماران همراه با درجاتی از رکروتمان می باشد . در فردی با گوش ضعیف ، شکایت از آزارنده بودن صداهای بلند ، باید بیماری منیر را در نظر آورد . وزوز گوش دراین بیماران در ابتدا آهسته بوده و کم کم حالت نوسانی پیدا میکند . این وزوز گوش قبل یا حین حملات سرگیجه تشدید می یابد و همانند کاهش شنوایی ،در بین حملات نیز باقی می ماند . در اواخر بیماری ممکن است وزوز گوش ، یک جزء دارای فرکانس بالا نیز پیدا کند .در بعضی بیماران علیرغم وجود سرگیجه تیپیک یا کاهش شنوایی تیپیک دو علامت دیگر وجود ندارد که نباید در این صورت تشخیص بیماری منیر گذاشته شود ( هیدروپس کولکئار ) .
چه زمانی منییر تشخیص داده می شود؟
ابتدا تاریخچه کامل شامل چگونگی سرگیجه، شدت، مدت زمان و تداوم آن همچنین مدت زمان کم شنوائی، تغییرات آن، وزوز و احساس پری در یک یا هردو گوش از بیمار پرسیده می شود. اطلاعات دیگری نیز در مورد سابقه بیماری سفلیس، اریون، دیگر عفونت های جدی، التهابات چشم، نقص سیستم ایمنی، آلرژی و جراحی گوش در گذشته از بیمار پرسش می گردد. همچنین در مورد سلامت عمومی مثل دیابت، فشار خون، چربی خون بالا، مشکلات تیروئید، اختلالات عصبی- روانی از بیمار سئوال می شود که در صورت وجود این بیماری ها برای بررسی و درمان آن اقدام می شود.با کامل شدن تاریخچه بیماری، تست های تشخیص عملکرد شنوائی و تعادل انجام می شود. آزمایش های سنجش شنوائی معمولاً بیان گر کاهش شنوائی حسی در گوش مبتلا می باشد. توان تمایز گفتار (توانایی بیمار برای تشخیص بین لغات مشابه مثل میز و تیز) اغلب در گوش مبتلا کاهش می یابد.
باید نبایدهای درمانی
یک رژیم غذائی کم نمک و مدر (افزایش دهنده ادرار) ممکن است باعث کاهش تعداد حملات بیماری در بعضی بیماران شود. بدین منظور مصرف داروهای منظم طبق دستور و مصرف غذای کم نمک اهمیت زیادی دارد. داروهای ضد سر گیجه مثل Antivert ( با نام تجاری – Meclizine ) یا Valium ( با نام تجاری – diazepam ) باعث تسکین موقت می شود. داروی ضد تهوع نیز گاهی تجویز می شود. داروهای ضد سر گیجه و ضد تهوع ممکن است باعث ایجاد خواب آلودگی در بیمار شود. بیمار باید از مصرف کافئین، سیگار و الکل اجتناب کند. خواب منظم و تغذیه مناسب اهمیت زیادی دارد. همچنین انجام فعالیت فیزیکی و پرهیز از خستگی زیاد از موارد دیگر می باشد. استرس ممکن است باعث تشدید سرگیجه و وزوز در بیماری منییر شود که اجتناب از استرس و مشاوره روانپزشکی توصیه می شود. بیمار با سر گیجه ناگهانی باید از رانندگی خودداری کند.
کی جراحی لازم می شود؟
هنگامیکه با روش های ذکر شده، حملات سر گیجه را نتوان کنترل کرد یکی از روش های جراحی زیر توصیه می شود: درمان (Chemical labyrinthotomy) یا لابیرنتکتومی شیمیایی یک روش مناسب برای کنترل حملات بیماری می باشد. به این ترتیب که داروئی مانند جنتامایسین و یا داروهای دیگر در گوش میانی تزریق می شود. جنتامایسین یک آنتی بیوتیک است که باعث کاهش عملکرد تعادل در گوش تحت درمان و در نتیجه کنترل سرگیجه با حفظ شنوائی در سه چهارم موارد می شود.به جز دوره ای کوتاه پس از درمان که به عنوان دوره عدم تعادل یا دوره تطابق بیمار با سطح جدیدی از عملکرد تعادل نام دارد، این درمان قابل تحمل می باشد. همچنین در مقایسه با دیگر روش های جراحی ساده تر و کم خطر تر می باشد
