مراحل انجام ایمپلنت به چه صورت است؟

ایمپلت یا کاشت دندان متد جدیدی است که امروزه طرفداران زیادی پیدا کرده است. ایمپلت دندانی از یک پیچ تیتانیومی که جایگزین ریشه می گردد، یک تاج سرامیکی که به جای دندان قرار می گیرد و یک اتصال دهنده که دو قطعه را به هم متصل می کند تشکیل شده است.  بیشتر افرادی که تعداد کمی از دندان هایشان آسیب دیده مثلا دو تا سه، از این تکنولوژی استفاده می کنند.
 روش ومراحل ایمپلنت

دندانپزشک در وهله اول وضعیت فک بیمار را بررسی می‌کند تا از استحکام استخوان‌ها مطمئن شود. اگر استخوان‌‌ها از قدرت کافی برخوردار نباشند قبل از فرایند کاشت دندان باید استخوان‌ها تقویت شوند. از آن‌جایی که در این مرحله پیوند استخوان صورت می‌گیرد، این مرحله به نام مرحله تقویت استخوان شناخته شده‌ است. اگر پیوند استخوان نیاز باشد بنابراین 4 تا 8 ماه بعد از پیوند یا بازسازی استخوان عمل ایمپلنت انجام می‌شود. باوجود این‌که ایمپلنت‌های جدیدتر در یک فرایند یک مرحله‌ای در استخوان‌ فک کار گذاشته می‌شوند اما بیشتر ایمپلنت‌ها در یک روش دومرحله‌ای کارگذاشته می‌شوند .

    مرحله اول: قبل از شروع به بیمار داروی مسکن تجویز می‌شود، سپس دندانپزشک اقدام به بی‌حسی موضعیلثه می‌کند. جراح قبل از حفر سوراخ برای قراردادنایمپلنت یک برش کوچک در لثه ایجاد می‌کند تا به استخوان ‌فک دسترسی پیدا کند. عکسبرداری رادیولوژی با کمک اشعه ایکس کمک می‌کند تا مطمئن شویم که آیا ایمپلنت در جای دقیق خود قرار گرفته است یا خیر. درپایان جراح شروع به دوختن و بستن لثه می‌کند. به ‌محض این‌که ایمپلنت به استخوان‌های اطراف جوش خورده و متصل شد بیمار برای مرحله بعدی آماده می‌شود.
    مرحله دوم: پس از استفاده از داروی بی‌حسی موضعی لثه، جراح  یک شکاف کوچک دیگر در لثه ایجاد کرده و به ایمپلنت دسترسی پیدا می‌کند. دراین زمان یک درپوش فلزی را به‌جای پیچ محافظ قرار می‌هد. این سرفلزی شبیه به یک لوله فلزی است که بالای لثه و جایی که دندان واقعی باید باشد قرار می‌گیرد و کمک می‌کند تا لثه اطراف ایمپلنت به ‌تدریج التیام یابد.

انواع ایمپلنت

امروز شاید بتوان گفت حدود صد نوع ایمپلنت در بازارهای جهانی وجود دارد ولی معیار خوبی ایمپلنت، بر اساس پاسخ بافتهای پذیرنده ایمپلنت نسبت به آن می باشد که موفقیت کاشت دندان را تعیین می کند.

    ایمپلنتهای معتبر دارای اسخوان سازی مناسب در اطرافشان هستند.
    تحلیل استخوان اطراف آنها کمتر است یا در حد صفر می باشد. به این ترتیب درصد شکست آنها بسیار کم است.