آیا شما کیست سینه دارید؟
به عنوان یک خانم به سلامت سینه های خود اهمیت بدهید. آمار مرگ و میر به دلیل بیماری های سینه روز به روز در حال افزایش است. یکی از شایع‌ترین بیماری‌های سینه، سینه فیبروکیستیک است که به‌صورت کیست‌ها یا توده‌های خوش‌خیم در سینه ظاهر می‌شود. مطلب زیر شما را به‌طور کامل با کیست سینه و علائم آن آشنا می‌کند. فقط به یاد داشته باشید که هر توده‌ای در سینه به بررسی نیاز دارد، چون احتمال سرطانی بودن این توده‌ها ۱ در ۸ است.
بیماری سینه فیبروکیستیک یا کیست سینه چیست؟
بیماری سینه فیبروکیستیک، وضعیتی غیرسرطانی است که در آن، زن توده‌های دردناکی در سینه‌هایش دارد.
بیش از ۵۰ درصد از زنان، در برهه‌ای از زندگی‌شان به بیماری سینه فیبروکیستیک یا کیست سینه دچار خواهند شد.
ممکن است که قرمزیِ روی سینه، صاف شدن یا تورفتگی نوک پستان‌ها و برخی از ترشحات، از نشانه های سرطان سینه باشند.
بیماری سینه فیبروکیستیک که معمولا سینه‌های فیبروکیستیک یا تغییر فیبروکیستیک نامیده می‌شود، نوعی بیماری خوش‌خیم و غیرسرطانی است که در آن سینه‌ها درهنگام لمس، توده‌ای و ناصاف به نظر می‌رسند. بیماری سینه فیبروکیستیک مضر یا خطرناک نیست، اما ممکن است که برای برخی از خانم‌ها آزاردهنده یا ناراحت‌کننده باشد. به گفته‌ی مایوکلینیک، بیش از نیمی از زنان، در برهه‌ای از زندگی خود به بیماری سینه فیبروکیستیک دچار خواهند شد. بسیاری از زنانِ مبتلا به سینه‌های فیبروکیستیک، هیچگونه علائم مرتبطی نخواهند داشت. گرچه داشتن سینه‌های فیبروکیستیک خطرناک نیست، اما می‌تواند تشخیص سرطان سینه را سخت‌تر کند.
چه چیزی باعث بیماری سینه فیبروکیستیک می‌شود؟
بافت پستان شما، در واکنش به هورمون‌های تولیدشده توسط تخمدان‌ها، تغییر می‌کند. اگر سینه‌های فیبروکیستیک دارید، ممکن است در واکنش به این هورمون‌ها، تغییرات قابل‌توجه‌تری داشته باشید. این امر می‌تواند به ایجاد توده‌هایی متورم، حساس یا دردناک در سینه منجر شود. علائم این بیماری، درست قبل از پریود و درطول آن شایع‌تر هستند. ممکن است که علاوه‌بر توده‌هایی که توسط کیست‌ها یا تورم لوبول‌های سینه (غدد تولیدکننده‌ی شیر) ایجاد می‌شوند، به علت رشد بیش‌از‌حد بافت فیبری، سفتی توده‌مانندی نیز در سینه‌هایتان احساس کنید.
چه کسانی به بیماری سینه فیبروکیستیک یا کیست سینه دچار می‌شوند؟
هر زنی ممکن است به بیماری سینه فیبروکیستیک دچار شود، اما این بیماری اغلب در زنانی اتفاق می‌افتد که در سنین بین ۳۰ تا ۵۰ سالگی خود هستند. قرص های ضدبارداری می‌توانند علائم شما را کاهش دهند و هورمون‌درمانی می‌تواند موجب افزایش این علائم شود. علائم معمولا پس از یائسگی بهتر یا برطرف می‌شوند.
بیماری سینه فیبروکیستیک و سرطان
بیماری سینه فیبروکیستیک، خطر ابتلای شما به سرطان را افزایش نمی‌دهد، اما ایجاد چنین تغییراتی در سینهی شما، می‌تواند باعث دشواری در تشخیص توده‌های بالقوه‌ی سرطانی درطول معاینات سینه و تست‌های ماموگرافی برای شما و پزشک‌تان شود.
کارگروه خدمات پیشگیرانه در ایالات متحده (USPSTF) توصیه می‌کند که زنان ۵۰ تا ۷۴ ساله، هر دو سال یک‌بار ماموگرافی انجام دهند. مؤسسه‌ی ملی سرطان (NCI) نیز خاطرنشان می‌کند که معاینات منظم سینه توسط خود فرد می‌تواند بسیار مفید باشد. شما با معاینه‌ی منظم سینه‌هایتان با ظاهر و حالت طبیعی آنها آشنا خواهید شد، بنابراین می‌توانید فورا هرگونه تغییر یا مورد غیرمعمول را در سینه‌هایتان تشخیص دهید.
علائم بیماری سینه فیبروکیستیک چیست؟
اگر به بیماری سینه فیبروکیستیک مبتلا باشید، ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:
تورم؛
حساس‌شدن سینه‌ها؛
درد؛
ضخیم‌شدن بافت؛
وجود توده در یک یا هر دو سینه.
ممکن است تورم یا توده‌ها در یکی از سینه‌ها بیشتر از دیگری باشد. علائم شما احتمالا درست قبل از پریودتان و به علت تغییرات هورمونی، شدیدتر خواهد شد اما ممکن است که در تمام ماه شاهد این علائم باشید.
توده‌های سینه فیبروکیستیک معمولا درطول ماه تغییر سایز می‌دهند و عموما متحرک هستند. اما گاهی اوقات، درصورتی که مقدار زیادی بافت فیبری وجود داشته باشد، این توده‌ها ممکن است در یک مکان، ثابت باشند. همچنین ممکن است که شما در زیر بازوان‌تان احساس درد کنید. برخی از زنان نیز شاهد ترشحات سبز یا قهوه‌ای تیره از نوک پستان‌شان خواهند بود. اگر مایعی شفاف، قرمز یا خونی از نوک پستان‌تان خارج شد، فورا به پزشک مراجعه کنید، چون می‌تواند نشانه‌‌ی سرطان سینه باشد.
بیماری سینه فیبروکیستیک چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما می‌تواند با انجام معاینه‌ی سینه، بیماری سینه فیبروکیستیک را تشخیص دهد. همچنین ممکن است که برای بررسی دقیق‌تر تغییرات سینهی شما، سونوگرافی، ماموگرافی یا MRI تجویز کند. دانشگاه جان هاپکینز، ماموگرافی دیجیتال را برای خانم‌های مبتلا به سینه فیبروکیستیک توصیه می‌کند، چرا که این تکنولوژی می‌تواند تصاویر دقیق‌تری از سینه ارائه دهد. در برخی از موارد، سونوگرافی می‌تواند به تشخیص بافت نرمال پستان از ناهنجاری‌ها کمک کند. اگر پزشک‌تان درباره‌ی ظاهر کیست یا مورد دیگری در سینه‌تان نگران باشد، ممکن است که برای تشخیص سرطانی یا غیرسرطانی بودن آن از بیوپسی کمک بگیرد. این بیوپسی معمولا به‌وسیله‌ی آسپیراسیون سوزنی ظریف انجام می‌شود. بیوپسی، نوعی روش جراحی است که در آن با استفاده از یک سوزن کوچک از مایع یا بافت مشکوک نمونه‌برداری می‌شود.
بیماری سینه فیبروکیستیک چگونه درمان می‌شود؟
اکثر زنان مبتلا به بیماری سینه فیبروکیستیک نیازی به درمان تهاجمی نیاز ندارند و معمولا درمان خانگی برای کاهش درد و ناراحتی مربوط به این بیماری کافی است. معمولا داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه، مانند ایبوپروفن (ادویل) و استامینوفن (تیلنول)، می‌توانند هرگونه درد و ناراحتی را به‌طور مؤثری تسکین دهند. همچنین می‌توانید برای کاهش درد و حساسیت سینه‌ها، یک سوتین ساپورتیو (پشتیبان) کاملا اندازه، بپوشید. قرار دادن کمپرس سرد یا گرم نیز در برخی از خانم‌ها باعث کاهش درد و ناراحتی می‌شود. حوله‌ای را گرم کنید و روی سینهی خود بگذارید یا مقداری یخ را در پارچه‌ای بریزید و روی سینه‌تان قرار دهید. هر دو روش را امتحان کنید تا ببینید که کدام‌یک برای شما مؤثرتر است.
تغییرات غذایی
برخی از مردم متوجه شده‌اند که محدود کردن مصرف کافئین، داشتن رژیم غذایی کم‌چرب یا مصرف مکمل های غذایی اسید چربِ ضروری، علائم بیماری کیست سینه را کاهش می‌دهد. با این حال، هیچگونه مطالعه‌ی تصادفی کنترل‌شده‌ای که نشان دهد این کارها یا سایر تغییرات رژیمی در کاهش علائم مؤثر هستند، وجود ندارد.
چه زمانی باید با پزشک‌تان تماس بگیرید
اگر هر یک از علائم زیر را داشتید، بلافاصله با پزشک‌تان تماس بگیرید، چرا که ممکن است از نشانه‌های سرطان سینه باشند:
توده‌های جدید یا غیرعادی در سینه‌ها؛
قرمزی یا چروک شدن پوست روی سینه‌ها؛
ترشح از نوک سینه، به‌خصوص اگر روشن، قرمز یا خونی باشد؛
تورفتگی یا صاف شدن نوک سینه‌ها.
چشم‌انداز بلندمدت
به گفته‌ی مایوکلینیک، علت اصلی بیماری سینه فیبروکیستیک کاملا مشخص نیست. با این حال پزشکان گمان می‌کنند که استروژن و سایر هورمون‌های تولیدمثل در بروز کیست سینه نقش دارند. درنتیجه، علائم شما احتمالا پس از رسیدن به دوره‌ی یائسگی ناپدید خواهند شد، چون نوسان و تولید این هورمون‌ها پس از یائسگی کاهش می‌یابد.
