آیا فردی که در وزارتخانه تخصصی خود مردود شد، برای وزارتخانه غیرتخصصی رای اعتماد می‌گیرد؟
روز شنبه مجلس بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی برای ۴ وزارتخانه را آغاز خواهد کرد. در این بین محمد شریعتمداری تنها وزیر پیشنهادی است که در مین دولت دوازدهم در یک وزارتخانه دیگر مشغول به کار بوده.
به گزارش «انتخاب»، شریعتمداری در حالی برای وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی از سوی رییس جمهور به مجلس معرفی شده که عملکرد او در وزارت صنعت باعث شد ۵۰ نماینده مجلس طرح استیضاح او را امضا کنند. اما او در حالی که قرار بود در جلسه کمیسیون صنایع برای بررسی استیضاحش شرکت کند، از این کار سر باز زد و مطابق پیش بینی از وزارت صنعت کنار رفت تا این بار برای وزارت کار مهیا شود؛ وزارتخانه‌ای که نوع فعالیت آن با سوابق شریعتمداری همخوانی ندارد.
غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی، نایب رییس فراکسیون مستقلین مجلس پیشتر در گفتگو با «انتخاب» با اشاره به فضای منفی مجلس نسبت به شریعتمداری گفته بود که او یک پای استیضاح بود و در این شرایط مردم می‌گویند مگر قحط الرجال است که باید یک وزیر از یک وزارتخانه به وزارتخانه دیگر برود؟
جعفرزاده و بسیاری از دیگر نمایندگان مجلس به ضعف عملکرد شریعتمداری در وزارت صنعت هم اشاره کرده بودند. ماجرای ثبت سفارش خودرو‌های وارداتی که یک فساد کم سابقه را به وجود آورد و قوه قضاییه نیز برای بررسی اتهامات وارد عمل شد، بار‌ها و بار‌ها وزیر را تا مرز استیضاح و برکناری پیش برد. به جز آن، شریعتمداری در جریان اعلام اسامی دریافت کنندگان ارز‌های دولتی با چند بار مقاومت درباره خواست مردم و حتی دستور رییس جمهور، صدای بسیاری از نمایندگان را درآورد.
اما چرا باید رییس جمهور وزیر در آستانه استیضاح و برکناری را ناگهان کنار گذاشته و برای یک وزارتخانه دیگر معرفی کند؟ برای پاسخ به این سوال دو نکته اساسی وجود دارد. اول اینکه شریعتمداری از حامیان اصلی حسن روحانی در انتخابات بود و از او به عنوان یک پشتیبان از همه جهات یاد می‌شد. بر این اساس عده‌ای معتقدند پست دادن به او به هر قیمتی، با احساس دین روحانی به شریعتمداری، ارتباط دارد.
حتی برخی می‌گویند اعلام اولیه شریعتمداری مبنی بر عدم انتشار لیست ارزبگیران با وجود دستور صریح رییس جمهور و مماشات روحانی در این قضیه هم با همین موضوع مرتبط است. چنانکه علیرضا سلیمی نماینده مجلس هم به این نکته اشاره کرده و گفته: در افکار عمومی و به تبع آن مجلس ذهنیتی شکل گرفته، مبنی بر اینکه رئیس‌جمهور به هر قیمتی می‌خواهد دین خود را به شریعتمداری که رئیس ستاد انتخاباتی‌اش بوده، ادا کند. سلیمی با بیان اینکه رئیس‌جمهور به دنبال آن است که حتما جایگاهی در دولت به شریعتمداری بدهد، گفت: با وجود این، فضای مجلس نسبت به شریعتمداری اصلا خوب نیست.
از طرف دیگر این اقدام روحانی را می‌توان نوعی رندی قلمداد کرد. او هم شریعتمداری را از وزارت صنعت کنار گذاشت؛ هم با معرفی او به وزارت کار دینش را ادا کرد و هم توپ را به زمین مجلس انداخت. محمد حسینی دیگر نماینده مجلس هم به نوعی همین موضوع را مورد اشاره قرار داده و گفته است: «دلیل اینکه روحانی شریعتمداری را به عنوان وزیر در وزراتخانه دیگری معرفی می‌کند به دلیل آن است که وی رییس ستاد انتخابات وی بوده و خود را مدیون شریعتمداری می‌داند، به همین دلیل بنا دارد به مجلس معرفی کند تا نمایندگان به شریعتمداری رای ندهند. با این کار هم مساله استیضاح شریعتمداری را به نوعی حل کرده و هم فرصت دیگری برای ادامه کار داده است. مهمتر اینکه روحانی تمایلی به همکاری با شریعتمداری ندارد و با این کار می‌خواهد به همکاری وی پایان دهد، اما هزینه این برکناری را بر دوش مجلس می‌گذارد.»
حال روحانی با رندی یا هر موضوع دیگری بوده توپ را به زمین مجلس انداخته و این مجلس است که در یک آمون دیگر قرار گرفته است. باید منتظر ماند و دید نمایندگان به فردی که به خاطر عملکردش در وزارتخانه تخصصی خود در آستانه استیضاح بود، برای یک وزارتخانه غیرتخصصی که تجربه‌ای هم در آن ندارد، رای خواهند داد؟
