بترسید از روزی که باطن شما آشکار شود

تعامل: به
قول امام عزیز و آینده نگر و یگانه مان، همه این دعواها سر «چیز» دیگری
است؛ خدا و تکلیف و اسلام، قصه است…در ادامه گزیده ای از بیانات حضرت
امام خمینی رضوان الله تعالی علیه را در 6 خرداد 1360 به مناسبت سالگرد
افتتاح مجلس و در دیدار با نمایندگان مجلس می خوانید؛ لطفا دوبار بخوانید!

*********

آقایان
در یک محیط آرام مسائلی که دارند با آرامش بیان کنند. اختلافاتی که در
دیدها دارند، در سلیقه‌ها دارند، اینها را با یک آرامش خاطر بیان کنند و حل
و فصل کنند و راجع به مسائل کشور هم که در آنجا می‌آید، باز هم با یک محیط
آرام. در محیط آرام است که عقلها می‌توانند کار بکنند. آن روزی که غضب توی
کار آمد، عقل کنار می‌رود.
*
انتقادات‌ آزاد است، به
اندازه‌ای که نخواهند یک کسی را خفیف کنند، یا یک گروهی را خفیف کنند و از
صحنه خارج کنند؛ انتقاد برای ساختن، برای اصلاح امور، لازم است؛ هر مجلسی
باید این انتقادات را داشته باشد؛ لکن اگر [در] این انتقادات آن که انتقاد
می‌کند با آرامش خاطر و با نظر صحیح انتقاد بکند، این که جواب می‌دهد هم
اگر با نظر صحیح و بدون اینکه غضب در آن راه داشته باشد جواب بدهد، آن وقت
منطق در مقابل منطق است. و اگر با هیاهو و جار و جنجال بخواهید شما یک
مسئله را حل بکنید، و هر کسی در نظر داشته باشد که طرف مقابل خودش را مثل
یک دشمن بکوبد، عقلها کنار می‌رود و قوه غضبیه، که بدترین قوه‌هاست اگر
مهار نشود، در کار می‌افتد؛ و مسائل را علاوه بر اینکه حل نمی‌کنند،
مشکل‌تر می‌کنند.
*
… آدم هیچ
وقت نمی‌تواند بیطرفِ بیطرف باشد. لکن در نظر دادن حق را ببیند. تحت تأثیر
حق واقع بشود؛ این حق چنانچه از دشمن من هم صادر شد، من او را تمجید کنم به
عنوان اینکه حق است. و باطل اگر از دوست من هم صادر شد، آن را تکذیب کنم
به عنوان اینکه باطل است. 
*
شیطان باطنی انسان بسیار استاد
است. و او همچو نیست که ابتدا انسان را به فساد بکشد – ابتدا قدم کوچکی را
وا می‌دارد که انسان بردارد. این قدم که برداشت، فردایش یک قدم یک قدری
بلندتری.
انسان را یواش یواش به جهنم می‌فرستد؛ یواش یواش به فساد
می‌کشد. همه اینهایی که می‌بینید فاسد شدند این‌طور نبودند که اینها از اول
به این درجه از فساد بودند؛ بلکه کُلُّ مَوْلُودٍ یُولَدُ عَلَی الفِطرَةِ
و این‌طور هم نبودند که یکدفعه جهش کرده باشند از یک مرتبه‌ای به مرتبه
بالای فساد. این‌طور هیچ وقت نبوده است. این بتدریج واقع شده است.
*
مجلس
باید یک محیطی باشد که با کمال تفاهم و خیرخواهی برای ملت و کشور، مسائل
را پیش بیاورند. انتقاد می‌کنند، انتقاد خیرخواهانه باشد. جواب انتقاد
می‌دهند، آن هم خیرخواهانه باشد. و منظره مجلس یک منظره صالح باشد، که مردم
وقتی که این منظره را دیدند بگویند چه کار خوبی کردیم که یک همچو اشخاص
صحیح را در مجلس بردیم. و یک وقت – خدای نخواسته – طوری نباشد که مردم
پشیمان بشوند از رأیی که داده‌اند.
*
و
من تکرار می‌کنم مجلس بالاترین مقام است در این مملکت. مجلس اگر رأی داد و
شورای نگهبان هم آن رأی را پذیرفت، هیچکس حق ندارد یک کلمه راجع به این
بگوید. من نمی‌گویم رأی خودش را نگوید؛ بگوید؛ رأی خودش را بگوید؛ اما اگر
بخواهد فساد کند، به مردم بگوید که این شورای نگهبان کذا و این مجلس کذا،
این فساد است، و مفسد است یک همچو آدمی، تحت تعقیب مفسد فی الارض باید قرار
بگیرد.
*
ملت ایران رأی داده است به جمهوری اسلامی؛ هرچه
زحمت داشته و توان داشته است در طبق اخلاص گذاشته است گفته ما اسلام را
می‌خواهیم؛ شمااگر با اسلام بد هستید، خوب تشریف ببرید اروپا و امریکا و
هرجا دلتان می‌خواهد، آنجا زندگی کنید. یا همین جا زندگی کنید و اگر ملت را
می‌خواهید، هی نگویید که «ملت با من است»، «ملت با من است». ملت با اسلام
است. نه با من است و نه با شما و نه با دیگری. من اگر یک کلمه‌ای بر خلاف
اسلام بگویم، همین ملت می‌ریزند و من را از بین می‌برند. ملت اسلام را
می‌خواهد. ملت شخص نمی‌خواهد. شخص پرست‌ نیست ملت. 
*
*
باید
حدود معلوم بشود. آقای رئیس جمهور حدودش در قانون اساسی چه هست، یک قدم
آن‌ور بگذارد من با او مخالفت می‌کنم. اگر همه مردم هم موافق باشند، من
مخالفت می‌کنم. آقای نخست وزیر حدودش چه قدر است، از آن حدود نباید خارج
بشود. یک قدم کنار برود با او هم مخالفت می‌کنم. مجلس حدودش چه قدر است،
روی حدود خودش عمل کند. شورای نگهبان حدودش چه قدر است؛ قوه قضاییه حدودش
چی است؛ قوه اجرائیه. قانون معین شده است. نمی‌شود از شما پذیرفت که ما
قانون را قبول نداریم. غلط می‌کنی قانون را قبول نداری! قانون تورا قبول
ندارد. نباید از مردم پذیرفت، از کسی پذیرفت، که ما شورای نگهبان را قبول
نداریم. نمی‌توانی قبول نداشته باشی.
*
همه باید مقید به این
باشید که قانون را بپذیرید، ولو برخلاف رأی شما باشد. باید بپذیرید، برای
اینکه میزان اکثریت است؛ و تشخیص شورای نگهبان که این مخالف قانون نیست و
مخالف اسلام هم نیست، میزان است که همه ما باید بپذیریم. من هم ممکن است با
بسیاری از چیزها، من که یک طلبه هستم، مخالف باشم. لکن وقتی قانون شد
[تصویب‌] خوب، ما هم می‌پذیریم. بعد از اینکه یک چیزی قانونی شد دیگر نق
زدن در آن، اگر بخواهد مردم را تحریک بکند، مفسد فی الارض است؛ و باید با
او دادگاهها عمل مفسد فی الارض بکنند. و اگر نه، رأی می‌دهد آرام. با رأی
آرام هیچکس مخالف نیست. شما می‌گویید که نخیر، اینکه گفتند اینها اشتباه
کردند؛ ولی ما در مقام عمل قبول داریم. رأیمان این است که این‌جوری نیست؛
اما در عمل ملتزم هستیم. این هیچ مانعی ندارد. 
*
البته مسائل اگر
مسائل اسلامی باشد، اگر در رأی هم مخالف باشید، باید تو سرتان زد! اما اگر
یک مسائل سیاسی هست، مسائل [دیگر] هست، می‌گویید اینها اشتباه کرده‌اند،
بسیار خوب، ممکن است یک میلیون جمعیت هم اشتباه بکنند؛ این اشکال ندارد؛
اما در عین حالی که اعتقادتان این است که اینها اشتباه کرده‌اند، در عین
حال باید بپذیرید. چاره ندارید.
*
اگر می‌خواهید که از صحنه بیرونتان
نکنند، بپذیرید قانون را. نگویید هی قانون، و خودتان خلاف قانون بکنید!
بپذیرید قانون را. همه‌تان روی مرز قانون عمل بکنید. اگر همه روی مرز قانون
عمل بکنند، اختلاف دیگر پیش نمی‌آید. 
*
دعواهای
ما دعوایی نیست که برای خدا باشد. این را همه از گوشتان بیرون کنید!
همه‌تان همه ما، از گوشمان بیرون کنیم که دعوای ما برای خدا است، ما برای
مصالح اسلام دعوا می‌کنیم. خیر! مسئله این حرفها نیست. من را نمی‌شود بازی
داد! دعوای خود من و شما و همه کسانی که دعوا می‌کنند همه برای خودشان
است. 
*
واقعاً سرفرود بیاورید به قانون؛ و واقعاً سر فرود
بیاورید به اسلام. لفظ را همه می‌گویند. شاید شیطان را هم ازش بپرسند،
می‌گوید من انقلابی هستم! امروز همه انقلابی هستند! امروز همه دلسوز برای
ملت هستند! امروز دعوای اینکه ما همه جنگ هم رفته‌ایم – و شما دیدید که یک
دسته نوشته‌اند که ما از اول در جنگ چه بودیم – گفته‌اند. خوب، من هم
می‌توانم بگویم من در صفِ اول جنگ دارم جنگ می‌کنم، ولی اینجا افتادم
همینطور. باید به حسب واقع، به حسب انصاف، به حسب وجدان، این مردمی که
شماها را روی کار آورده‌اند، این مردم زاغه نشین که شماها را روی مسند
نشانده‌اند ملاحظه آنها را بکنید، و این جمهوری را تضعیفش نکنید. بترسید
از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود.
از آن روز بترسید که ممکن است یکی از «ایام الله» – خدای نخواسته – باز
پیدا بشود. و آن روز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به 22 بهمن. قضیه
[این‌] است که فاتحه همه ما را می‌خوانند!