خبرنگاران نمي توانند به هربهانه اي وارد قاب تلويزيون شوند

عصر خبر-مهدي نجف پور*:  در سيزدهمين روز فروردين 1398 سري جديد برنامه دورهمي از شبكه نسيم به روي آنتن مي رود و مجري اين برنامه در خلال طنزپردازي هاي خود به موضوعي مي پردازد كه چندان براي اهالي رسانه ملي و همچنين برخي مسئولان بلندپايه كشور خوش نمي ايد تا جايي كه هركدام ، از خود واكنش نشان دادند. 
موضوع از اين قرار است كه آقاي مهران مديري در قسمت هايي از اين برنامه تلاش كرده است به رفتارهاي نمايشي برخي مسئولان در سيل اخير انتقاد كند و در پيامي ناگفته از آنان بخواهد بجاي اين حركات نمايشي ، مسئولانه براي آلام مردم چاره انديشي كنند . قطعا اين رويكرد مجري برنامه دورهمي ريشه در عملكرد مسئولان در حوادث مشابه سال هاي اخير دارد كه اينگونه انان را به سخره مي گيرد .
هنوز حادثه اتش سوزي پلاسكو و زلزله كرمانشاه و سرپل ذهاب از خاطره ها پاك نشده است اگرخوانندگان اين سطور به ياد نداشته باشند حداقل اصحاب رسانه به خوبي در خاطر مباركشان هست كه چگونه مديران دستگاه هاي مسئول و غيرمسئول خود را به دوربين هاي صداوسيما مي رساندند تا از اين تريبون حتي اگر شده با يك وعده توخالي بيشتر و بيشتر ديده شوند در اين ميان صداوسيما هم فارغ از رسالت حرفه اي خود اتش بيار معركه اين گروه از مديران دستگاه ها شد . 
آنان هرچه بيشتر وعده مي دادند بيشتر ديده شدند و اكنون سوال اينجاست چرا رسانه ملي پيگير تحقق وعده هاي مسئولان نيست؟ چرا همچنان مردم در سرپل ذهاب در چادر زندگي مي كنند و چرا ساختمان پلاسكو مجددا احيا نشده است!؟ 
اين نوشتار قصد ندارد تلاش هاي جانانه هلال احمر و ساير دستگاه هاي نظامي و انتظامي كشور اعم از سپاه و ارتش را كه بدون هياهو در همه حوادث غيرمترقبه حضوري مثال زدني دارند ناديده بگيرد اما بايد به اصحاب رسانه ، هنرمندان و فضاي مجازي هم حق داد هركدام با روش خود بجاي صداوسيما كه امروز بيشتر از هرزماني به بلندگوي دستگاه ها تبديل شده است پيگير سوال هاي مردم از دولت مردان باشند .
در آغاز گفته شد اهالي رسانه ملي از جمله خبرنگاران خبرگزاري صداوسيما هم نسبت به اظهارات طنزگونه مجري دورهمي بي آنكه موضوع را آسيب شناسي كنند واكنش نشان دادند ، آنان خوب مي دانند اعتبار هر رسانه اي به فراواني مخاطبان آن بستگي دارد و رسانه هاي خبري هم اعتبارشان منوط به انتشار اخباري است كه مبتني بر واقعيات جامعه باشد تا از اين طريق با اقبال عمومي روبرو شوند. حضور خبرنگار در محل رويداد از اركان انتشار اخبار صحيح بشمار مي آيد اما قطعا اين رويكرد خبرنگاران حداقل براي رسانه هاي تصويري در شرايطي تاثيرگذار است كه حضورشان حاوي پيام باشد در غير اين صورت بايد به همان تصاوير ضبط شده از رويداد بدون حضور خبرنگار اكتفا كرد. 
با اين پيش فرض بايد پذيرفت خبرنگاران نمي توانند به هربهانه اي وارد قاب تلويزيون شوند چه آنكه حضورشان مانع انتقال پيام خواهد بود .
در سيلاب اخير ” اق قلا ” حضور خبرنگار زحمت كش صداوسيما در ميانه آب راكد چه مفهومي مي تواند داشته باشد ؟ ايا اگر خبرنگار حضور نداشت بيننده به عمق فاجعه اي كه مردم در آن سيلاب گرفتار شده اند پي نمي بردند؟‌ ايا ميزان بالا امدن سطح آب از طريق خانه هاي مسكوني پشت سر خبرنگار قابل تشخيص نبود و آيا خبرنگار نمي توانست در مسير سيلاب قرار گيرد و به گونه اي گزارش را به اتمام مي رساند كه براي نجات مثلا يك كودك و يا يك حيوان اقدام كرده است؟ 
به راستي چرا خبرنگار پس از يك هفته از وقوع حادثه در شرايطي كه مردم از نبود امكانات اوليه گله مند هستند خود را به آب مي زند تا از ميزان بالا آمدن اب بگويد آيا نبايد چنين استنباط كرد كه خبرنگار قصد دارد به بييننده القا كند خودش در شرايط سخت قرار گرفته است و در اين شرايط گزارش تهيه مي كند؟ 
به نظر مي رسد رفتار اين خبرنگار زحمت كش مشابه رفتار آن معدود مديراني است كه هردو دوست دارند از طريق دوربين صداوسيما ديده شوند بدون اينكه خود را دربرابر مشكلات مردم مسئول بدانند.

*خبرنگار بازنشسته صدا و سيما