تیتر اول : تعدیل !

عصر خبر-  دکتر حمید هنرجو : وقتی چرخ کارخانه ای از حرکت می ایستد، واحدی تولیدی می خوابد، شهری زیر آب می رود، حقی از مظلومی ضایع می شود، دست ِ کارگری زیر اَرّه بی رحم آهن بُر جا می ماند و… رسانه ها به عنوان رُکن چهارم دموکراسی و بر اساس تکلیف به صحنه می آیند [یا باید بیایند].
این بار اما کارمندان روزنامه همشهری بدون خبر قبلی خودشان تیتر شرایط وخیم اقتصادی شدند و صبح هفدهم فروردین ۹۸ دستگاه ساعت زنی، اثر انگشت آنها را نشناخت!

روزنامه نگار در کشور ما با درک نیاز خبری جامعه، هم به بیان دغدغه های مردم و مشکلات روز می پردازد و هم اقدامات عام المنفعه حاکمیت اعم از دولت، دیگر قوا و نهادها و سازمانها و… را منعکس می کند و خیلی تکالیف حرفه ای دیگر…
طبیعی است در میانه راه، لغزشی شود یا افراط و تفریط در نحوه پرداختن به مسائل و موضوعات اتفاق بیافتد که قطعا مدیریت رسانه از لحاظ حقوقی می بایست پاسخگوی مراجع رسیدگی کننده باشد [وارد مصادیق نمی شویم] و در تمام دنیا نیز این قاعده وجود دارد.
تعدیل این تعداد نیروی کاری یک روزنامه آن هم در آغاز سال! مشتمل بر طراح، تایپیست، خبرنگار، عکاس، تحلیل نویس، رابط خبری و …؛ یعنی: بیکاری سرپرست های ۱۰۵ خانوار ایرانی در موقعیت بحرانی اقتصادی و تحریم و …!
من دیده ام روزنامه نگارانی را که با غروب آفتاب، تازه متوجه می شوند نه صبحانه خورده اند نه ناهار! ترافیک برنامه های خبری و تعهد کاری اصولا اجازه نداده به این چیزها فکر کنند! کنارشان بوده ام .
من دیده ام خبرنگاران با اراده و جسوری را که از صداقت نگاری و ثبت حقیقت فروگذار نکرده اند، نه مغلوب هدیه چرب و شیرین هیچ نماینده مجلسی شده اند و نه آگهی چند ده میلیونی شرکت های اقماری آنها را از هدف مقدس شان دور کرده است. 
یادش بخیر! سالهایی پرشور از جوانی ام که در شورای تیتر روزنامه های صبح و عصر تهران گذشت! روزهایی که با یک سرمقاله یا تیتر داغ، دلهایی رنگ امید می گرفتند و چراغ هایی روشن می شدند، بگذریم! 
جا دارد مجلس شورای اسلامی – مشخصا کمیسیون فرهنگی[متاسفانه این کمیسیون به جای پرداختن به مسائل کلان فرهنگ، توپخانه سیاست شده! در حالی که فرهنگ، دغدغه اصلی بزرگان کشور منجمله رهبری است]، وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این ماجرا ورود کنند و مدافع حقوق فرزندان مردم در رسانه باشند…
اینکه روزنامه مذکور، ارگان فلان نهاد است و خط فکری اش قرمز یا آبی است، ارتباطی به حقوق صنفی اهالی رسانه ندارد، لطفا حواسمان باشد و مسائل را با هم قاطی نکنیم!