سیگار را ترک کنید تا سرطان پروستات نگیرید

سیگار را ترک کنید تا سرطان پروستات نگیرید

احتمال بازگشت بیماری، در مبتلایان به سرطان پروستاتی که سیگار می‌کشند بیشتر است. ریسک مرگ ناشی از سرطان پروستات در این افراد بیشتر از سایرین است.

برای ترک، خیلی هم دیر نیست. میزان مرگ‌ومیر در مبتلایان به سرطان پروستاتی که بیش از ۱۰ سال است سیگار را ترک کرده‌اند، به‌اندازهٔ بیمارانی است که هرگز سیگار نکشیده‌اند.
 خوراکی‌هایی با اطلاعات متناقض را در ذهن داشته باشید
ماهی و اُمگا ۳

اسید چربی که به اُمگا ۳ معروف است، می‌تواند به کاهش ریسک ابتلا به سرطان پروستات کمک کند. اُمگا ۳ در بعضی ماهی‌ها، از جمله ساردین، تُن، خال‌خالی، قزل‌آلا و آزاد وجود دارد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ حاکی از آن بود که احتمال ابتلا به سرطان پروستات در افرادی که اسیدهای چرب اُمگا ۳ در خون خود دارند، بیشتر است.

اما تحقیقات بیشتر در سال ۲۰۱۵، نشان داد، آن تحقیق ایرادهایی داشته و در واقع هیچ ارتباطی بین افزایش مصرف اُمگا ۳ و افزایش ریسک سرطان پروستات وجود ندارد.

با توجه به این اطلاعات متناقض، برای اینکه متوجه شوید کدام گزینه برای شخص شما بهتر است، حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.
فولات

بنابر اعلام انجمن سرطان آمریکا (American Cancer Society) بعضی مطالعات بالینی در سال‌های دههٔ ۱۹۹۰ میلادی، نشان دادند که سطح پایین فولات در خون می‌تواند باعث افزایش ریسک سرطان بشود.

با این حال اسید فولیک، که نوعی فولات است، می‌تواند ریسک ابتلا به سرطان را افزایش بدهد.

خیلی از خوراکی‌ها حاوی فولات هستند، از جمله سبزیجات سبز، لوبیا، غلات کامل و غلات صبحانه. انجمن سرطان آمریکا توصیه می‌کند مقدار کافی از این خوراکی‌ها مصرف کنید تا فولات کافی وارد بدن‌تان بشود.
لبنیات

مطالعاتی هم وجود دارند که محصولات لبنی یا رژیم‌های سرشار از کلسیم را با افزایش ریسک سرطان پروستات مرتبط دانسته‌اند. اما این مطالعات متناقض بوده و ریسک مربوط بسیار جزئی است.
 ورزش کنید

اضافه وزن یا چاقی، با افزایش ریسک ابتلا به سرطان پروستات در ارتباط است.

ورزش منظم به حفظ وزن مناسب کمک می‌کند. افزایش تودهٔ عضلانی و سوخت‌وساز بهتر، از مزایای ورزش هستند. این‌ها را انجام بدهید:

    •           راه رفتن
    •           دویدن
    •           دوچرخه سواری
    •           شنا

ورزش کردن لزوما کسالت‌آور نیست! می‌توانید برنامهٔ روزمرهٔ خود را تغییر داده، یا از دوستان‌تان بخواهید همراهی‌تان کنند. اگر بتوانید محیط جذابی به وجود بیاورید، ورزش را جدی‌تر خواهید گرفت.
 با پزشک مشورت کنید

دربارهٔاحتمال ابتلا به سرطان پروستات با پزشک خود مشورت کنید. دربارهٔ این‌ها از پزشک سؤال کنید:

    •           با بالا رفتن سن، باید چه آزمایش‌های غربالگری انجام دهید؛
    •           سابقهٔ سرطان در خانواده؛
    •           توصیه‌های غذایی.

اگر ورزش را تازه شروع کرده‌اید یا یکی از نشانه‌های زیر را دارید، با پزشک در میان بگذارید:

    •           ناراحتی در نواحی لگن یا مقعد،
    •           دشواری در ادرار،
    •           خون در ادرار یا منی.

علت بزرگ شدن پروستات

در مردان، ادرار در مثانه جمع می‌شود و از طریق مجرای ادراری خارج می‌شود. بزرگ شدن پروستات، باعث انسداد مجرای ادراری و خارج نشدن ادرار می‌شود. زمانی که این اختلال بروز پیدا می‌کند، سلول‌های پروستات به‌تدریج بیشتر و بیشتر می‌شوند و باعث بزرگ‌تر شدن آن می‌شوند و این افزایش حجم، مجرای ادراری را تحت فشار قرار می‌دهد. در نتیجهٔ این فعل‌وانفعالات، مجرای ادراری تنگ‌تر می‌شود و مثانه، برای اینکه منقبض بشود و ادرار را از بدن خارج کند، فشار بیشتری را متحمل می‌شود.

پس از چندی عضله‌های مثانه به‌تدریج قوی‌تر، ضخیم‌تر و حساس‌تر می‌شوند و به‌دنبال این تغییر حالت، حتی زمانی که میزان ادرار جمع‌شده در آن ناچیز باشد، شروع به منقبض شدن می‌کند؛ همین مسئله است که باعث تکرر ادرار می‌شود. از عوارش دیگرِ بزرگ شدن پروستات این است که تنگ شدن مجرای ادراری، در کارکرد معمول عضلهٔ مثانه اختلال به وجود می‌آورد و به این خاطر، همیشه کمی از ادرار در مثانه باقی می‌ماند و کاملا تخلیه نمی‌شود.

از جمله رایج‌ترین علائم و نشانه‌های بزرگ شدن پروستات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

    •           ضعیف/آرام شدن جریان ادرار؛
    •           احساس خالی نشدن کامل مثانه پس از ادرار؛
    •           دشوار شدن شروع جریان ادرار؛
    •           تکرر ادرار؛
    •           نیاز فوری به ادرار (ناتوانی در کنترل ادرار و به تعویق انداختن دفع آن)؛
    •           بیدار شدن‌های مکرر شبانه برای دفع ادرار؛
    •           چکه کردن مداوم ادرار؛
    •           دفع دوبارهٔ ادرار، تنها چند دقیقه بعد از آخرین بار.

تخلیه نشدن کامل مثانه ممکن است عفونت دستگاه ادراری را به دنبال داشته باشد. اختلالات مزمن دیگری هم هستند که ممکن است در نتیجهٔ بزرگ شدن پروستات و به‌مرور زمان بروز پیدا کنند؛ از آن جمله می‌توان به سنگ مثانه، پدیدار شدن خون در ادرار، ادرار بی‌اختیار و احتباس شدید ادرار (ناتوانی در دفع ادرار) اشاره کرد. اگر دفع ادرار به‌کل ناممکن شد، حتما باید در اسرع وقت به بیمارستان مراجعه و نسبت به درمان این وضعیت اقدام شود. بزرگ شدن پروستات در بعضی موارد نادر آسیب دیدن مثانه و/یا کلیه را هم به دنبال دارد.