از تقاضا برای افزایش تحریم ایران تا دعوای زرگری
بعید به نظر میرسد که بین دو کشور ایران و انگلیس روابط دیپلماتیک مناسب برقرار شود. در سال ۲۰۰۱، «جک استراو» نخستین وزیر امور خارجه انگلیس بود که پس از گذشت ۲۲ سال از انقلاب اسلامی ایران، از این کشور بازدید کرد. اسرائیلی‌ها هیاهوی شدیدی به پا کردند و این سفر را خیانت به اسرائیل تلقی کردند.
به گزارش عصرخبر به نقل از “ندای انقلاب”، پایگاه تحلیلی “وترنز تودی” در مقاله‌ای می‌نویسد:اسرائیل هنوز پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی را امضا نکرده است و انگلیس سعی می‌کند اسرائیل را جزو کشورهای «فاقد سلاح هسته‌ای» به شمار آورد درحالی که بسیار از ناظران می‌دانند که این کشور ۲۰۰ تا ۴۰۰ کلاهک اتمی در اختیار دارد.
در ادامه این مقاله نوشته شده است که این که انگلیس وانمود می‌کند فعالیت‌های هسته‌ای اسرائیل صلح آمیز است، با گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی در خصوص «قابلیت‌های هسته‌ای اسرائیل»، مغایرت دارد. از قرار معلوم، پادمان اسرائیل، به توافقنامه‌ای در سال ۱۹۵۵ با آمریکا در خصوص استفاده صلح‌آمیز انرژی هسته‌ای مربوط می‌شود. اسرائیل پروتکل الحاقی را امضا نکرده است؛ در نتیجه ارزیابی آژانس، شامل تأسیسات هسته‌ای که تحت پوشش پادمان جامع قرار خواهند داشت، نمی‌شود.
* قطعنامه آژانس با عنوان «نگرانی در خصوص قابلیت‌های هسته‌ای اسرائیل»
به عبارت دیگر، آژانس بین المللی انرژی اتمی، تنها قادر است آنچه را که اسرائیل اعلام می‌کند برای اهداف صلح آمیز است، بررسی و بازبینی کنند و هرگونه کاربرد نظامی در این خصوص، غیرقابل بررسی است. این موضوع اصلا قانع کننده و رضایت بخش نیست و در سپتامبر ۲۰۰۹، آژانس بین المللی انرژی اتمی، قطعنامه‌ای را با بیان «نگرانی در خصوص قابلیت‌های هسته‌ای اسرائیل»، تصویب کرد و از اسرائیل خواست تا به پیمان ان پی تی، تن در دهد و تمامی تأسیسات هسته‌ای خود را تحت پوشش پادمان جامع آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار دهد.
* بی‌تفاوتی انگلیس، آمریکا و اتحادیه اروپا به درخواست سازمان ملل
همانطور که پیش‌بینی می‌شد، آمریکا، توسط هیلاری کلینتون، درخواست آژانس را رد کرد، به این دلیل که تنها روی اسرائیل تمرکز کرده بود و در عین حال، عدم رعایت ایران در خصوص تعهدات پادمانی خود را نادیده می‌گرفت.
اتحادیه اروپا (از طریق کاترین اشتون) نیز نسبت به این موضوع بی‌اعتنا بود، زیرا منجر به ایجاد فضایی نامناسب می‌شد و تنها می‌توانست مانع توانایی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مشارکت مثبت در جهت ایجاد منطقه‌ای عاری از سلاح‌های کشتار جمعی در خاورمیانه شود و در نتیجه، اسرائیل یک بار دیگر آسوده خاطر شد.
* برای تولید سلاح هسته‌ای، به اورانیوم غنی سازی شده ۹۰ درصد نیاز است
برای تولید سلاح هسته‌ای، دست کم به اورانیوم غنی سازی شده ۹۰ درصد نیاز است و اورانیوم ۲۰ درصد برای اهداف پزشکی و تحقیقاتی است البته ترس آنها از این است که اگر ایران به اندازه کافی اورانیوم غنی سازی شده ۲۰ درصد را ذخیره کند، می‌تواند آن را نسبتا در مدت کوتاهی به غلظت مورد نیاز برای تولید سلاح هسته‌ای تبدیل کند.
* گمانه زنی در خصوص فعالیت‌های گسترده ایران در سایت پارچین
آژانس بین المللی انرژی اتمی بر نیاز ایران برای بازگرداندن اعتماد بین‌المللی نسبت به ماهیت صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای خود، اصرار دارد و تایید کرده است که هنوز هم با فقدان اطلاعات، شفاف‌سازی و سوءظن در مورد فعالیت‌های هسته‌ای محرمانه‌ای که احتمالا به پروژه‌های نظامی مربوط می‌شوند، دست و پنجه نرم می‌کند. برای نمونه، گمانه زنی‌های قابل توجهی در مورد فعالیت‌های گسترده ایران در پارچین در طی سال گذشته انجام شده است و آژانس هنوز اجازه دسترسی به این سایت را پیدا نکرده است.
* آنکه مستحق تحریم است، اسرائیل است نه ایران
این مقاله در ادامه می‌نویسد: اگر دولت انگلیس واقعا از «جهانی سازی پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای» حمایت می‌کند، باید درست در همین هنگام، مشغول سازماندهی تحریم‌ها علیه خطر حاضر و واقعی اسرائیل باشد که پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی را زیر پا گذاشته است. رهبران غربی بر این باورند که رژیم ایران، تنها در صورتیکه با ترس از بقای خود مواجه شوند، به هر گونه تعهد هسته‌ای تن در خواهند داد. از سویی دیگر، می‌توان تصور کرد که اگر دشمن درجه یک ایران یعنی اسرائیل به تعهدات خود عمل کند، احتمال بیشتری وجود دارد که ایران نیز همان کار را انجام دهد.
* سوئد، حافظ منافع انگلیس در ایران
به گفته وزارت امور خارجه، انگلیس از سال ۲۰۱۲، به طور منظم با ایران گفتوگو داشته است و این مذاکرات، ادامه خواهند داشت. اما این چطور ممکن است؟ در حال حاضر، سفارت انگلیس در تهران بسته شده است و تمام دیپلمات‌های انگلیسی از ایران خارج شده‌اند و دیپلمات‌های ایرانی نیز در سال گذشته، از انگلیس اخراج شده‌اند. در حال حاضر، سوئد حافظ منافع انگلیس در ایران است و منافع ایران در انگلیس را نیز پادشاهی عمان حفظ خواهد کرد. این دو کشور، از طریق طرف سوم با یکدیگر صحبت می‌کنند.
* خیانت انگلیس در حق اسرائیل
در ابتدای امر، بعید به نظر میرسد که بین دو کشور ایران و انگلیس روابط دیپلماتیک مناسب برقرار شود. در سال ۲۰۰۱، «جک استراو» نخستین وزیر امور خارجه انگلیس بود که پس از گذشت ۲۲ سال از انقلاب اسلامی ایران، از این کشور بازدید کرد. اسرائیلی‌ها هیاهوی شدیدی به پا کردند و این سفر را خیانت به اسرائیل تلقی کردند.
* اختلاف انگلیس با ایران دقیقا بر سر چیست؟
در نتیجه سوالات مهم باقی می‌مانند، اختلاف انگلیس با ایران دقیقا بر سر چیست؟ این کشور[ایران]، مانند بیشتر همسایگانش نگران جنگ افزارهای هسته‌ای و دیگر سلاح‌های کشتار جمعی حفاظت نشده اسرائیل است. جامعه بین المللی از جمله انگلیس، اقدام مناسب را انجام نداده است.
* حمایت انگلیس در سازمان ملل، از اعمال تحریم‌های شدیدتر علیه ایران
دیوید کامرون، نخست وزیر انگلیس در سال ۲۰۱۰ اظهار داشت: به همین خاطر است که از زمانی که ما به قدرت رسیدیم، درحمایت از تحریم‌های شدیدتر، وقت را تلف نکردیم. ما در سازمان ملل، از اعمال تحریم‌های شدیدتر علیه ایران حمایت کردیم و در جلسات متعدد، حتی از اعمال تحریم‌های شدیدتر در سطح اروپا نیز پشتیبانی کرده و پیشگام شدیم. ایران باید بداند که اگر به این روند خود ادامه دهد، فشار و انزوای بین‌المللی را به خوبی احساس خواهد کرد.
