مقایسه عوارض سالانه تاکسیرانی با هزینه‌های درخواستی از تاکسی‌های اینترنتی

 به گزارش خبرگزاری فارس، محسن پورسیدآقایی، معاون حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران در گفت‌وگو با دیجاتو اعلام می‌کند که از تاکسی‌های اینترنتی درخواست شده تا ابتدا ۲ درصد از کرایه‌ای که می‌گیرند را به شهرداری پرداخت کنند و در طول ۳ سال آینده، این رقم به ۵ درصد افزایش یابد؛ عوارضی که پورسیدآقایی از آن تحت عنوان «استفاده از زیرساخت‌های شهری» و نه سهم‌خواهی یاد می‌کند.
در شرایطی که معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک شهرداری هزینه‌های گزافی را برای تاکسی‌های اینترنتی در نظر گرفته است، جا دارد بپرسیم تاکسیرانی سالانه چقدر بابت عوارض به شهرداری پرداخت می‌کند؟ با توجه به استفاده تاکسیرانی از زیرساخت‌های شهری آیا همان هزینه‌ای که شهرداری از تاکسی‌های اینترنتی طلب می‌کند از تاکسیرانی هم درخواست می‌کند یا قرار است چرتکه‌ها متفاوت باشد. با ما همراه باشید تا در این مطلب به این سئوالات پاسخ دهیم. 
رانندگان تاکسی چقدر عوارض می‌دهند؟
بر اساس مصوبات شورای شهر پایتخت هزینه‌ی صدور پروانه تاکسیرانی معادل ۳۶۰ هزار تومان است که با فرض استهلاک ده ساله، هزینه‌ سالیانه صدور پروانه تاکسیرانی، ۳۶ هزار تومان خواهد بود. مبلغ تمدید پروانه تاکسیرانی برای هر دو سال ۶۵ هزار تومان است، در نتیجه هزینه تمدید پروانه تاکسیرانی برای هر سال ۳۲ هزار و ۵۰۰ تومان خواهد بود.
برقراری سیستم نظارت، صدور و یا تمدید حکم محل فعالیت سالیانه هم ۷۵ هزار تومان هزینه دارد. در نتیجه مبلغ پرداختی هر راننده تاکسی به شهرداری ۱۴۳ هزار و ۵۰۰ تومان خواهد بود. اگر درآمد هر راننده تاکسی را در سال ۵۰ میلیون تومان در نظر بگیریم، هزینه فوق معادل ۰.۲۸۷ درصد از درآمد سالیانه یک راننده خواهد بود.

عوارض خودروهای شخصی چقدر است؟
هزینه ثبت اطلاعات خودروهای شخصی سالیانه حداکثر ۵۰ هزار تومان و هزینه ثبت اطلاعات راننده با خودروی شخصی حداکثر ۱۰۰ هزار تومان سالیانه به تشخیص سازمان است. با در نظر گرفتن هزینه‌های مصوب برای ساماندهی مسافربرهای شخصی، هزینه برای هر راننده تمام‌وقت حداکثر ۱۵۰ هزار تومان به صورت سالیانه خواهد بود.
مبالغ هنگفتی که شهرداری برای تاکسی‌های اینترنتی در نظر گرفته
کمیسیون دریافتی تاکسی‌های اینترنتی از هر سفر در شهرهای مختلف بین ۱۵ تا ۲۰ درصد است و معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک شهرداری درخواست دریافت ۲ درصد از مبلغ هر سفر را دارد به این معنی که علاوه بر کمیسیون شرکت، کاربران راننده هم باید ٢ درصد از ٨٠ یا ٨٥ درصد درآمد خود را به شهرداری پرداخت کنند و این موضوع جز شراکت شهرداری در درآمد شرکت و کاربر راننده چه مفهوم دیگری می‌تواند داشته باشد؟ غافل از اینکه رانندگان تاکسی‌های اینترنتی علاوه بر کمیسیون شرکت، اکنون در حال پرداخت کلیه عوارض قانونی شهری به شهرداری هستند.
دریافت این مبلغ علاوه بر خسارتی که به رانندگان این تاکسی‌ها وارد می‌شود، حیات تاکسی‌های اینترنتی را که بسیاری از آن‌ها هنوز در مرحله استارتاپ هستند و نیازمند کمک‌های مسئولین برای رشد و بقا را با تهدید رو به رو می‌کند.
علاوه بر این همان‌طور که رضا الفت‌نسب، سخنگوی اتحادیه کشوری کسب‌وکارهای مجازی، در گفت‌وگو با دیجیاتو می‌گوید: تاکسی‌های اینترنتی اصلا جزئی از حمل‌ونقل عمومی نیستند و کاملا صنفی محسوب می‌شوند و باید بر اساس ماده ۸۷ قانون نظام صنفی درباره‌شان تصمیم‌گیری شود. همچنین او هم به تبعیت از پورسیدآقایی پای قانون را وسط می‌کشد و می‌گوید:طبق قانون اگر شرکتی مالیات بر ارزش افزوده پرداخت می‌کند، دیگر نباید عوارضی پرداخت کند مگر این‌که استثنا و در جایی تصویب شده باشد. در حالت عادی، دریافت عوارض به همراه مالیات بر ارزش افزوده ممنوع است.»
رویای شهری پاک
اگر از غیر قانونی بودن اخذ همزمان مالیات بر ارزش افزوده و عوارض بگذریم همچنان بحث بر سر مبلغ و درصدها وجود دارد. در شرایطی که تاکسیرانی سالانه مبلغ بسیار کمتری را تحت عنوان عوارض به شهرداری می‌پردازد باید پرسید روی چه حسابی ۲ درصد از هر سفر را معاون حمل‌و‌نقل و ترافیک از تاکسی‌های اینترنتی درخواست کرده است. آیا هدف این است که در مسیر کسب‌وکارهای نو سنگ‌اندازی شود تا سیستم سنتی همچنان پابرجا بماند؟ آیا شهرداری این مبلغ را از تاکسی‌های اینترنتی می‌گیرد و به جیب رقیبشان اضافه می‌کند؟ نکته‌ای که در این جنجال‌های قانونی و رسانه‌ای غالبا مهجور می‌ماند منافع مردمی است که امید دارند شرایط بهبود یابد؛ ترافیک کم شود، هزینه‌ها کاهش یابد و شهر پاک‌تری داشته باشند.