انواع حساسیت غذایی
بعضی غذاها در عده‌ای موجب بروز آلرژی یا حساسیت می‌شود. ژنتیک و سابقه ابتلای والدین نقش به‌سزایی در احتمال بروز حساسیت غذایی دارد. اگر یکی از والدین سابقه حساسیت غذایی داشته باشد احتمال ابتلای فرزند آنها حداقل 50 درصد خواهد بود.
تمام ترکیبات آلرژن یا حساسیت‌زا در مواد غذایی، پروتئین بوده و موجب درگیری و واکنش سیستم ایمنی بدن و نیز ترشح ایمونوگلوبین‌ها می‌شوند. بعضی ترکیبات حساسیت‌زا در مواد غذایی از طریق شیر مادر به‌جنین منتقل می‌شود. غذاهای متنوعی ممکن است در افراد حساس موجب بروز واکنش آلرژی شود که هشت مورد از شایع‌ترین آنها شامل شیر، تخم‌مرغ، بادام زمینی، گندم، سویا، ماهی، نرم‌تنان صدف‌دار و مغزها نظیر پسته، بادام درختی، گردو و فندق هستند.
شایع‌ترین انواع حساسیت غذایی به ترتیب مربوط به بادام زمینی و تخم‌مرغ است. حساسیت به تخم‌مرغ اغلب مربوط به سفیده آن است. ترکیبات ایجاد‌کننده حساسیت در غذاها متنوع است. از جمله این موارد می‌توان به بتالاکتوگلوبولین و آلفالاکتالبومین در شیر، اووموکوئید و اوالبومین در سفیده تخم‌مرغ، تروپومیوزین در نرم‌تنان صدف‌دار، پاروالبومین در ماهی، ویسیلین در بادام زمینی و مغزها، گلیسینین در سویا و گلوتن در گندم اشاره کرد.
نشانه‌های حساسیت غذایی شامل علائم گوارشی نظیر التهاب معده و روده، علائم پوستی نظیر اگزما و جوش پوستی و ندرتا علائم تنفسی نظیر عطسه و سرفه است. حدود2درصد مردم جهان مبتلا به حساسیت غذایی هستند.
شیوع حساسیت غذایی در اطفال بیشتر است؛ چرا که با افزایش سن، معمولا شدت و شیوع حساسیت کاهش می‌یابد. مثلا بیش از 80 درصد کودکان دارای حساسیت به شیر، پس از 16 سالگی دیگر مبتلا نمی‌شوند. اما علائم حساسیت به بادام زمینی شدیدتر بوده و با افزایش سن هیچ‌گاه کاهش نمی‌یابد. ترکیبات حساسیت‌زای موجود در شیر در وهله اول مربوط به شیر گاو بوده و در وهله دوم اندکی در شیر گوسفند است.
این در حالی است که مصرف شیر حیواناتی مثل شتر، بز و الاغ معمولا به حساسیت منجر نمی‌شود. حساسیت غذایی هیچ‌گونه درمان اختصاصی ندارد و فقط گاهی درمان علامتی زیر نظر پزشک با استفاده از داروهایی نظیر آنتی‌هیستامین صورت می‌گیرد. از سوی دیگر ترکیبات حساسیت‌زا در غذاها به حرارت مقاوم بوده و طی فرآیند پخت از بین نمی‌روند. لذا افراد مبتلا باید از مصرف غذاهای حساسیت‌زا پرهیز کنند.
