پیشنهاد امیر جعفری به تلویزیون

به گزارش خبرگزاری فارس، این بازیگر که در برنامه زنده مجله تئاتر از شبکه
4 سخن می‌گفت اظهار داشت: الان شبکه مستند داریم که دارد حیات وحش را نشان
می‌دهد. شبکه ورزش هم فقط به ورزش می‌پردازد. در مملکتی که این همه شبکه
دارد راه می‌افتد چرا نباید یک شبکه تئاتر داشته باشیم. راه اندازی این
شبکه باعث می‌شود که مردم با تئاتر آشنا بشوند. همه فکر می‌کنند تئاتر
یعنی کارهای رستم و سهرابی. در صورتی که تئاتر این نیست. تئاتر یکی از
شاخصه‌های فرهنگی هر کشوری است.

جعفری درباره دلایل کم کاری‌اش در تئاتر توضیح داد:  کم کاری من در تئاتر
به این خاطر است که یک متن به من می‌دهند و می‌گویند شاید این متن تصویب
بشود یا نشود. من این دوره‌ها را گذرانده‌ام. الان باید به من بگویند در
فلان ساعت این سالن کارت اجرا می‌شود.

وی ضمن موافقت با حضور بازیگران سینما در تئاتر گفت: هیچ اشکالی ندارد که
یک بازیگر مطرح سینما به تئاتر بیاید. چون باعث می‌شود مردمی که تئاتر
ندیده‌اند، جذب تئاتر بشوند. همان طور که وقتی ما وارد سینما می‌شویم
بازیگران سینما هیچ اعتراضی نمی‌کنند.  تئاتر خانه پدری ما نیست که
بخواهیم اعتراض کنیم. اما ای کاش این کارها را به سالنی متروکه ببرند تا
تماشاچی جذب آنجا بشود.

این بازیگر در برنامه مجله تئاتر ادامه داد: در هنر هیچ کس جای دیگری را
تنگ نمی‌کند. نقشی که قرار است من بازی کنم را فقط من می‌توانم بازی کنم.
بازیگر خوب روی زمین نمی‌ماند. در تئاتر بازیگری داریم که سالی 6 تا کار
بازی می‌کند.

بازیگر سریال‌های چک برگشتی و زیر هشت با بیان این که به بازی در تئاتر
علاقه زیادی دارد تاکید کرد: من از همین جا اعلام می‌کنم هر گروه آماتوری
که متن خوب داشته باشد من حاضرم بدون چشم‌داشت مالی برایشان کار کنم. اصلا
در تئاتر پول زیادی رد و بدل نمی‌شود که من بگویم چشم‌داشت مالی دارم. ولی
به شرطی که آن متن من بازیگر را به چالش بکشد و شب و روزم را از من بگیرد.

او درباره نقش گروه در پرورش بازیگر گفت: من خودم عضو یک گروهی بودم و
مدام تمرین می‌کردیم. حتی اگر متنی هم نداشتیم هفته دو بار دور هم جمع
می‌شدیم و نمایشنامه‌خوانی می‌کردیم و یا بداهه کار می‌کردیم. اما الان
این طوری نیست. همه دوست دارند سریع وارد تئاتر و سینما بشوند.

وی با انتقاد از وضعیت ممیزی یادآور شد: وقتی یک متنی را به من می‌دهند،
من از دیالوگ‌ها خوشم می‌آید و می‌بینم چقدر می‌توانم با نقش کشتی بگیرم.
اما به مرور می‌گویند این جا را نگو آن جا را هم نگو. مسلم است که خلاقیت
بازیگر از بین می‌رود. این اتفاق در تلویزیون و سینما هم رخ می‌دهد.
بازیگر با یک هیجانی سر صحنه می‌رود و بعد می‌بیند در زمان اکران کار دچار
ممیزی می‌شود. بعد از خودت می‌پرسی این بازیگر چطور چنین نقشی را قبول
کرده است. در صورتی که آن اثر یک چیز دیگری بوده است.

امیر جعفری ضمن مخالفت با اصطلاح بازی تئاتری توضیح داد: این که بعضی‌ها
می‌گویند فلانی تئاتری بازی می‌کند اشتباه است. ما تئاترهایی داریم که
خیلی شلوغ کاری دارند. اما در تلویزیون هم من می‌توانم از یک بازیگر 200
تا ایراد بگیرم که دارد گل درشت بازی می‌کند. این تصور غلط ناشی از عدم
مطالعه و ندیدن تئاتر است. من چند تا کارگردان را می‌شناسم که مثل آقای
فتحی و مقدم می‌آیند تئاتر نگاه می‌کنند. یعنی برایشان مهم است که یک
بازیگر دارد تئاتر بازی می‌کند. اما بیشتر کارگردان‌ها تئاتر نمی‌بینند.
در نظام مدیریتی هم برای تئاتر ارزشی قائل نیستند. در تلویزیون ما پفک
نمکی را تبلیغ می‌کنیم و آرزو به دل مانده‌ایم که تئاتر هم تبلیغ شود.

این بازیگر سینما با بیان این که آموزشگاه‌های بازیگری در کنار دانشگاه
مکمل خوبی هستند گفت: بارها به من پیشنهاد شده است که تدریس کنم. اما
واقعا خودم احساس می‌کنم باید یاد بگیرم. در برخی آموزشگاه‌ها مربیانی
هستند که نه کار درخشانی داشته‌اند و نه سابقه زیادی دارند. من به همه
پیشنهاد می‌کنم که برای بازیگر شدن به دانشگاه بروند. تو نمی‌توانی یک
رشته دیگر را ادمه بدهی و بگویی حالا بروم آموزشگاه تا بازیگر خوبی هم
بشوم. بازیگری یک علم است. من نمیفهمم چرا وقتی کسی می‌خواهد دندانپزشک
بشود می‌رود دندانپزشکی می‌خواند. اما وقتی می‌خواهد بازیگر بشود می‌رود
مهندسی می‌خواند و می‌خواهد در کنارش بازیگر هم بشود.