عفونتی رایج در میان بیماران مبتلا به کبد چرب
نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد عفونت هلیکوباکترپیلوری در میان بیماران کبد چرب غیرالکلی به نسبت شایع است.
بیماری کبد چرب غیرالکلی، شایع‌ترین بیماری مزمن کبد در بسیاری از مناطق جهان از جمله ایالات متحده است.
عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان یک ریسک فاکتور مهم در ایجاد زخم معده، ورم معده و بدخیمی شناخته شده است. محققان در پژوهشی شیوع هلیکوباکترپیلوری در بیماران کبد چرب غیرالکلی را بررسی کرده‌اند.
در این پژوهش که توسط محمد صالحی و الهه بوعلی از دانشگاه علوم‌پزشکی شهید بهشتی انجام شده، آمده است:«در این مطالعه توصیفی- مقطعی ابتدا ۴۰۳ بیمار مشکوک به کبد چرب غیرالکلی مراجعه‌کننده به کلینیک گوارش بیمارستان لقمان حکیم در شهر تهران که دارای ناراحتی گوارشی و چاقی شکمی بودند و نیاز به سونوگرافی داشتند، به روش نمونه‌گیری با مراجعه مستمر بیماران انتخاب شدند.»
بر اساس آن چه در این پژوهش آمده است، برای ۱۸۱ بیماری که طبق سونوگرافی انجام شده کبد چرب غیرالکلی داشته‌اند تست سرولوژی آنتی‌بادی ضدهلیکوباکترپیلوری درخواست شد و به آزمایشگاه بیمارستان لقمان حکیم فرستاده شد.
در این مقاله آمده است:« شیوع هلیکوباکترپیلوری در بین افرادی که از دخانیات استفاده نمی‌کردند ۶۲.۱ درصد، در بین افرادی که سیگار می‌کشیدند ۶۲.۵ درصد، در بین افرادی که قلیان مصرف می‌کردند ۷۲.۷ درصد و در میان افرادی که هم سیگار و هم قلیان مصرف می‌کردند ۶۶.۷ درصد بود. اگر چه شیوع هلیکوباکترپیلوری در بین افرادی که از دخانیات استفاده نمی‌کردند کمتر از سایر افراد بود، ولی از نظر آماری تفاوت آماری معنی‌داری در شیوع هلیکوباکترپیلوری برحسب وضعیت مصرف دخانیات بیماران مشاهده نشد.»
نویسندگان این مقاله می‌گویند:« این تحقیق نشان داد که شیوع عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران کبد چرب غیرالکلی ۶۳ درصد است.»
در این پژوهش بیان شده که برخی مطالعه‌ها به وجود ارتباط بین عفونت هلیکوباکترپیلوری و کبد چرب غیرالکلی اشاره دارند اما برخی دیگر نشان داده‌اند که عفونت هلیکوباکترپیلوری ارتباطی با بیماری کبد چرب غیرالکلی ندارد.
پژوهشگران می‌گویند: «بر اساس یافته‌های این تحقیق، عفونت هلیکوباکترپیلوری در میان بیماران کبد چرب غیرالکلی به نسبت شایع است. به نظر می‌رسد دلیل یافته‌های متناقض، تفاوت متدهای غربالگری عفونت هلیکوباکترپیلوری در مطالعه‌های گوناگون است.»
این مقاله در دومین شماره‌ی چهل‌وچهارمین دوره‌ی فصلنامه‌ی پژوهش در پزشکی منتشر شده است.
