درس‌هایی که همچنان از «دفاع مقدس» می‌آموزیم
دفاع مقدس در تاریخ این مرزو بوم سند افتخاری است که نسل امروز و نسل‌های آینده باید با افتخار و غرور از آن نام ببرند. سندی که هزاران شهید، جانباز و آزاده‌ی سرافراز مُهر عاشقی بر پای آن زده‌اند.
میثم بشیرنژاد؛ دوران پرافتخار دفاع مقدس نقطه عطفی در تاریخ معاصر این مرزو بوم به شمار می‌رود. هشت سال تعدی دشمن بعثی با کمک تمام دنیا برای بین بردن جمهوری اسلامی ایران و دفاع جانانه‌ای که ملت با دستان خالی انجام داد. موضوعی نیست که با گذشت زمان خاک بر آن بنشیند و محل رجوع نباشد.
نیک می‌دانیم که جنگ اصلا فی نفسه چیزی خوب نیست و آثار و تبعات خوبی هم ندارد کما اینکه در دنیای معاصر اغلب جنگ‌هایی که سراغ داریم جز خسارت و نابودی چیزی در پی نداشته‌اند. اما وقتی جنگ؛ جنگ تحمیلی باشد چاره‌ای نیست و باید دفاع کرد، از آب و خاک، از ناموس، از هویت، از وطن و هرآنچه برای دفاع لازم است و ایرادی هم به آن وارد نیست.
این شد که هشت سال جنگ تحمیلی برای ما دفاع مقدس شد، دفاعی که به قول رهبر معظم انقلاب اسلامی که در سخنرانی اخیرشان در جمع یک میلیون رزمنده و پیشکسوت دفاع مقدس فرمودند: تک تک ملت ایران در جنگ سهیم بودند از یک کودک و دختربچه تا یک رزمنده و پیرمرد هفتاد ساله، همه نقش داشتند و سهیم بودند.
بله؛ در جنگ تحمیلی هشت ساله علیه کشورمان همه و همه از پیر جوان تاثیرگذار بودند و مثمر ثمر. این یک اتفاق کم نظیر در دنیای امروز است.
کمتر از ۲۰ ماه پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود که جنگ تحمیلی شروع شد. در حالیکه باید در آن مقطع می‌ساختیم و شروع می‌کردیم که بنای تازه‌ای از ایران اسلامی را بنیان بگذاریم. خرابی و ویرانی جنگ دامن ملت ایران و کشور را فرا گرفت.
بدون تردید ما هزینه و تاوان زیادی برای جنگ پرداختیم که بزرگترین آن‌ها نیروی انسانی و متخصص‌مان بود. نباید فراموش کرد هزاران جوان، رزمنده و فرمانده دلاور که با کمترین امکانات مادی، اما مجهز به اراده و نیروی لایزال الهی در جنگ تحمیلی مردانه جنگیدند، جانانه مبارزه کردند و در راه دین و وطن شهد شهادت نوشیدند را تقدیم کردیم. چه بسیار مردمان نازنینی از کودک و نوجوان، جوان و پیر از دست دادیم که ناجوانمردانه از دشمن زخم خوردند و شهید شدند. بمباران شیمیایی سردشت، موشک‌باران دزفول، مظلومیت مردم مناطق مرزی (خوزستان، ایلام و کرمانشاه)، بمباران زمین فوتبال چوار در ایلام، آوارگی مردمان خرمشهر و آبادان و… تنها قاب کوچکی از هشت سال مقاومت مردم غیور این سرزمین است که در طول تاریخ هرگز در مقابل سردمدران زرو زور سر تعظیم فرود نیاوردند.
دفاع مقدس سند افتخاری است که نسل امروز و نسل‌های آینده باید با افتخار و غرور از آن نام ببرند. سندی که هزاران شهید، جانباز و آزاده‌ی سرافراز مهر عاشقی بر پای آن زده‌اند. و قطعا بسیار مقدس است.
آنچه امروز لازم است که مردم و صد البته دولتمردان مورد توجه قرار دهند استفاده از درس‌های ارزشمند و قابل تامل دفاع مقدس است. در وضعیت کنونی و دوران تحریم ملت ما با استفاده از آموزه‌های دفاع مقدسی در برابر تحریم‌های قدرت‌های غربی و مخصوصا امریکا شرایط فعلی را درک کرده اند و از هر جهت همگام و همسو بوده‌اند. اما آنچه باید در این خصوص بیش از هر چیز دیگری مورد توجه قرار بگیرد، استفاده از فرهنگ دفاع مقدس در سیاست خارجی و بین الملل است که فرماندهان سیاسی باید بتوانند به قول فوتبالی‌ها خارج از خانه، از حریف امتیاز بگیرند و پیروزی به دست بیاورند، مسئله مهمی که امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیازمندیم.
قطعا پیروزی‌ها به دست نمی‌آید مگر اینکه هر کس در هر مسئولیتی که عهده‌دار است احساس وظیفه کند، این می‌تواند در بخش‌های اقتصادی و سیاسی باشد یا فرهنگی و اجتماعی، در ابعاد نظامی و امنیتی باشد یا در بعد بین الملل، در هر حوزه‌ای باید فرماندهان با استفاده از نیرو‌های ممتاز، متخصص، متعهد و کاربلد چراغ این خانه را روشن نگه دارند، کاری که درهشت ساله دفاع مقدس در اداره مملکت و جنگ انجام می‌شد.
امروز توجه به وضعیت اقتصادی جامعه و برطرف کردن مسائل معیشتی، و بکارگیری نخبگان و متخصصان در امور کشور وظیفه‌ی خطیر دولت است. امروز بیش از هر زمان دیگری به صیادها، بروجردی ها، همت‌ها، باقری‌ها و سردار سلیمانی‌ها نیاز داریم. آن‌هایی که حلال مشکلات بودند و راه و گره باز می‌کردند. چهل سالگی دفاع مقدس اوج بلوغ تفکری است که امروز باید این تفکر ارزشمند در مسائل خرد و کلان جامعه برای سربلندی ایران اسلامی جاری و ساری باشد.
