مديريت درمان تامين اجتماعي در استانها نيازمند خانه تكاني

عصر خبر؛ محمد نوروزي- صدور ابلاغ بازنشستگی براي تعدادی از مدیران كل حوزه بیمه ای درسطح كشور بهانه ای شد تا ضمن دست مریزاد به جسارت این تغییرات به دکترسالاری مدیرعامل و هیات مدیره سازمان تامين اجتماعي یادآورشد كه معمولا به منظور جوان گرایی و بهره گیری از نیروهای جوان و مستعد در اداره امورسازمان ضمن فراهم كردن تمهیدات لازم می بایست در خصوص كاهش متوسط سوابق خدمت مدیریتی به گونه ای اقدام نمایند كه از وجود افراد واجد شرایط مدیریت با داشتن بیش از ۲۸سال سابقه خدمت و یا دارای سن بیشتر از ۵۵ سال به پست های مدیریت پایه خودداری و درعوض از وجود آنان در ردیف های شغلی همچون مشاوران مدیریت بهره گیری گردد تا زمینه و بستر مناسب برای تربیت نیروی انسانی جوان وبا انگیزه و واجد شرایط فراهم شود.

رعایت شایستگی عمومی و شرایط تخصصی برای انتخاب مدیران حرفه ای الزامی است؛ لیكن به منظور بهره گیری از ظرفیت مردان ، زنان و جوانان توانمند سازمان برای تصدی پست های مدیریتی، در شرایط مساوی كسب امتیازات مربوط به شایستگی های عمومی و شرایط تخصصی، به نظر مي رسد اولویت با انتخاب نیروهای جوان‌تر خواهد بود تا آینده بهتری را برای سازمان رقم زنند كه شاهد رشد این روند در بخش بیمه ای بوده و هستیم.
اما متاسفانه در بخش درمان سازمان درسطح درمانگاه ،پلی كلینیك، بیمارستان ، متوسط عمر مدیریتی از 10 سال تجاوز كرده و مدیران درمان درسطح كشور یك گروه خاص و یكد ست را ایجاد كرده كه همه اینها درخدمت مدیران درمان استانها می باشند.البته اداره كل درمان استان تهران تاحدودی ازاین امرمستثنی  می باشد.
اما با نگاهی به مدیریت های درمان تامين اجتماعي در استان ها مي توان به رسوب مديران پي برد. مثلادر استان بزرگي مثل مازندران این فاجعه مدیریتی كاملا روشن است. 
مدیریت درمان استان مازندران حدود۱۶ سال بر سكان مدیریت تكیه داده و از نظر علم مديريت برهمگان روشن است كه 16 سال مديريت  نمي تواند خروجي لازم را براي سازمان داشته باشد … به تبع آن مدیران زیر مجموعه ازجمله رئیس بیمارستان ولیعصر قائم شهر از سال ۸۲ یعنی ۱۷ سال مدیریت بر اين بیمارستان را بخود اختصاص داده است.
مدیریت بیمارستان شفا بابلسر ازسال۸۳ قریب به ۱۶ سال است كه تغيير نكرده است. بیمارستان نكا و بیمارستان مرکز استان حكمت ساری حدودا از سال۸۲ و جالب اینجاست آنها نیز قریب به ۱۶ سال بر این مسند مدیریتی تكیه زده اند.
واقعا این مدیران دیگر انگیزه ای هم برای کارکردن دارند ویا دیگر از جوهر مدیریتشان چیزی مانده که تراوش نشده باشد.
قطعا بحران مدیریت دراین حوزه دراستانهای مختلف كشوربدلیل عدم تغییرات مدیریتی  اول موجب رانت در حوزه درمان، دوم موجب سكون و ایستایی در نیروی انسانی وموجب  بی انگیزه شدن در نیروهای شایسته می گردد. سوم چه نیروهای خوب وبا انگیزه كه بدلیل وجود این مدیریت تغییر ناپذیر از گردونه كارشناسی و مدیریتی خارج شدند و چهارم اینکه سازمان چه آسیبهایی كه دراین حوزه پنهان نخورده  است که این خود داستان دیگری خواهد داشت.
البته استان مازندران یك نمونه كوچك از این بحران عدم تغییرات در بخش مدیریت  میانی درمان بوده  و هست که رندمی از آن نام بردیم. 
امیدواریم همانطور كه مدیرعامل سازمان  تامين اجتماعي در بخش بیمه ای قاطعانه و صحیح تصمیم سازی مدیریتی نمود، نیم نگاهی هم به اوضاع نه چندان مطلوب در بخش مدیریت درمان استانها بيندازد با اعمال تغییرات شاهد پویایی دراین بخش باشيم.