نظرات منتقدین و فعالان رسانه درباره فیلم‌های روز اول جشنواره فجر/ بوی تفرعن فیلمساز در “بی ‌همه چیز” و فیلمی برای وقت‌گذرانی عصر جمعه!

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سی و نهمین جشنواره فیلم فجر روز گذشته با اکران دو فیلم سینمایی در برج میلاد که پردیس اهالی رسانه است و پردیس ملت آغاز شد. در اولین روز جشنواره، فیلم سینمایی “رمانتیسم عماد و طوبی” به کارگردانی کاوه صباغ‌زاده و “بی همه چیز” به کارگردانی محسن قرایی اکران شد. 
در زیر نگاهی به توئیت‌ها و نظرات منتقدین و اهالی رسانه در مورد این دو فیلم داریم: 
سعید الهی، منتقد سینما، رضایت اجباری مردم گرسنه به قتل قهرمان ملی را پیام فیلم بی‌همه چیز دانست. او در توئیتی چنین نوشت: 
کسی که “سد معبر” را هنرمندانه ساخته، “بی ‌همه‌ چیز” فیلم جدیدش را با ساختاری نسبتاً قوی اما با فیلمنامه‌ای پُر از نشانه‌های سیاسیِ گُل درشت به اتمام رسانده است.
جوزدگی توده‌ها، بازگشت خفت‌بار جامعه ایران به مدرنیته پهلوی و رضایت اجباری مردم گرسنه به قتل قهرمان ملی، پیام فیلم است!
علیرضا مجمع، دیگر منتقد سینمایی هر دو فیلم روز اول جشنواره را نقد کرده است. او درباره فیلم “رمانتیسم عماد و طوبی” چنین نوشت: 
“رمانتیسم عماد و طوبی” تلاش قابل احترام کاوه صباغ‌زاده در ایجاد فضای ژانر، ریتم فیلم در دقایقی می‌افتد، اما قلاب فیلم تماشاگر را می‌گیرد. نکته‌ مهم این است که از سطح پیش‌تر نمی‌رود.کمدی رمانتیک صباغ‌زاده پسر گاهی شبیه طبیعت بی‌جان فقط روال خسته‌کننده زندگی را می‌گوید و دیگر هیچ. 
او «بی ‌همه چیز» را ضد کرامت انسانی دانست و چنین نوشت: 
بی‌همه چیز ضد کرامت انسان. احتمالاً فیلمساز آن‌قدر جرأت نداشته که تصویر مردمان بی‌عزت نفس را در دور و بر ما روایت کند. واقعاً چه اصراری است، وقتی می‌خواهیم قصه روز مسئله‌دار بسازیم، زمان روایت را 50 سال می‌بریم عقب که در زمان شاه اتفاق بیفتد؟! بوی تفرعن نگاه فیلمساز بدجور  بلند است.
در بین اهالی رسانه نیز واکنش‌های مختلفی به فیلم‌های روز اول نشان داده شد. 
محمدصالح سلطانی درباره فیلم «رمانتیسم عماد و طوبی» نوشت: 
یک فیلم متوسط و کلیشه‌ای که جز کمی آب‌ورنگ و اندکی بازی بصری، متاع قابل عرضه‌ دیگری در چنته ندارد. برای وقت‌گذرانیِ عصرِ جمعه‌، گزینه‌ی بدی نیست.
او همچنین درباره فیلم «بی همه چیز» نوشت: 
احتمالاً بی‌همه چیز سیاسی‌ترین فیلم جشنواره‌ فجر39 است. پر از استعاره‌های عمیق و کنایه‌های سنگین. گذشته از محتوا، اثر جدید محسن قرایی در فرم هم فیلم مهمی است و بازیگران اصلی‌اش شانس سیمرغ دارند. 
مرتضی رنجبران دیگر فعال رسانه‌ای است که فیلم «بی‌همه چیز» را نقد کرد. او نوشت: 
محسن قرایی در فیلم “بی‌همه چیز” حرف‌های مگوی خود را در قاب سینما می‌زند. این فیلم، مردم‌شناسی ایران از نگاه کارگردانی است که قهرمانش، قهرمان نیست. شاخص‌های قهرمان ندارد، مردی خاکستری است که ترس از دست دادن دارد. رنگ و لعاب فیلم اما، سینماست.
سیدمهدی حاجی‌آبادی درباره فیلم سینمایی «بی‌همه چیز» نوشت: 
یک بی‌همه چیز تمام عیار!
ظاهر غلط‌انداز فیلم، اما باطن سیاه و مسموم فیلم فارسی است
دوربین و ریتم تند فیلم برای دیدن نیست؛ ‌توهم آن است و برای کورشدن. فیلم خاک به چشم‌مان می‌پاشد تا درست نبینیم و با دیالوگ‌های بی‌جای بی‌امانش مانع شنیدن!