چرا شكیب نیامد؟ دلخور نیستم ولی باید از كارم جواب می گرفتم
حمزه
شكیب عضو شورای اسلامی شهر تهران كه در گرایش “سازه و مهندسی زلزله”
دكترایش را گرفته است در سال 80 زمانیكه از یك سفر تحقیقاتی از كشور كانادا
باز میگردد به پیشنهاد تعدادی از دوستانش به محفلی دعوت می شود كه حدود
120نفر در آن حضور داشتند كه به گفته خودشان می خواستند در ارتباط بامسائل
شورای شهر و مدیریت شهری برنامه ریزی كنند.
او میگوید: وارد گروه
عمرانی شدم و در مورد اینكه شهر چیست و مسائلی كه باید بررسی و پیگیری شود
كارم را شروع كردم. بعد از2 یا 3 ماه بود كه متوجه شدم هدف دیگری پشت این
قضایا است.
*شكیب كه نام معرفش به این جمع
را به خاطر نمی آورد ادامه می دهد و میگوید: من به عنوان مشاور رفته بودم و
قرار نبود عضو شورای شهر شوم علاقه ای برای ورود به این عرصه را نداشتم.
بعد كه این لیست 120 نفره به 30 و 15 نفر كاهش پیدا كرد دیدم كه اسم من هم
در لیست كاندیداهای اعضای شورای شهر تهران است، اعتراض كردم و اصرار داشتم
كه عضو شورا نمی خواهم باشم ولی دوستان این طوری گفتند كه پوستر ها را
آماده كردیم و عكس ها هم چاپ شده است حتی یك روزساعت 6 صبح به محل مراجعه
كردم و به دوستانی كه در هماهنگی دست داشتند یك نفر را به جای خودم معرفی
كردم كه این نفر از من كارشناس تر است، ولی نپذیرفتند.
*دلیلشان برای حضور در لیست چه بود؟
–
یكی از دلایلشان كارهای تخصصی بود كه در ارتباط با آموزش و آشنایی
شهروندان با زلزله انجام داده بودم. در مراكز سوانح طبیعی ایران « سازمان
تحقیقات مسكن» بیش از 400 تا 500 جلد كتاب آموزش همگانی را چاپ كرده بودیم
تا در روز كاهش بلایای طبیعی توزیع شود و یا حضورم در سیما برای آموزش و
بحث درخصوص زلزله بود كه موجب شده بود مردم آشنایی نسبی با چهره ام داشته
باشند. بعد كه پوستر های چاپ شده از خودم و سایر گروه را دیدم درعمل انجام
شده قرار گرفتم و تصمیم گرفتم كه درصحنه حاضر شوم و در شورای دوم آمدم.
*حضور
در این جمع است كه نوای آمدنش به تالار چوبی پارلمان شهر تهران را می
نوازد. و در اسفند 81 با اخذ “98313”رای نفر هشتم و در سال 85 با اخذ
“330233”رای عضو شورای شهری می شود كه پایتخت 5/8 میلیون نفری ایران است.
او كه برای دوره چهارم علی رغم اصرار بیش ازحد همان دوستان قبلی و جدیدش و
نیز مشورت گرفتن از قرآن كریم ثبت نام نكرده است از دلایل عدم تمایل مجددش
به شورای تهران می گوید.
شكیب كه بیش از دو و
نیم دوره عضو شورای شهر تهران و از دوره سوم ریاست كمیسیون توسعه و عمران
شورای شهر را برعهده دارد یكی از دلایل نیامدن مجددش به شورا را بی پاسخ
ماندن تمام تلاش هایش برای برون رفت از این مسئله میداند كه شوراها نباید
تنها شورای شهرداری باشند.
او به یكی دیگر از دلایل حضورش در
دوره دوم شورای شهر تهران اشاره میكند همان زمانی كه شورای دوره اول با
برخورد های سیاسی اعضایش به انحلال كشیده میشود و گروهی كه از سال 80 گرد
هم آمده بودند با تكمیل لیستی ائتلافی تحت عنوان آبادگران شكیب و همتاینش
را راهی بهشت می كند به گفته شكیب این گروه با این عهد كه شورای شهر تهران
را از حالت سیاسی خارج میكند پا به عرصه گذاشت كه این همان دلیل محكم شكیب
برای پذیرش حضور در شورا بوده است.
*شورای دوم خاص
بود و نقاط مبهم زیاد دارد یك بحث عملكرد شهرداری است و از طرف دیگر سیاسی
شدن و رئیس جمهور شدن آقای احمدی نژاد این شائبه رامطرح می كند كه شورای
دوم با این هدف آمدند و این برنامه را داشتند كه از سكوی شهرداری تهران
رئیس جمهور را انتخاب كنند. آیا این نوع عملكرد همان سیاسی بودن شورا ها
نیست؟
-شكیب كه بارها دلیل حضورش را زدودن رنگ سیاسی از
شورای تهران میداند در پاسخ به این پرسش كمی تامل می كند و میگوید: آنچه
برای خودم ترسیم كرده بودم این بود كه شورای اول یك شورای سیاسی بود و من
با این هدف خودم را قانع كردم تا به شورای شهر بیایم كه شورا از جایگاه
سیاسی اش خارج می شود و فقط یك جایگاه كارشناسی تخصصی خواهد داشت با این
نیت خودم را قانع كردم كه بیایم و با این هدف هم آمدم حتی در شورای دوم هم
تمام سعی وتلاش را كردم كه در این مسیر حركت كنیم حالا اگر تحلیلی می شود و
تفسیری می شود خودم شخصا و خدا وكیلی با این نیت آمدم كه فضا را عوض كنیم
چرا كه شورای اول سیاست زده و منحل شده بود حاشیه هایی داشت ولی شورای دوم
از این بعد قابل تقدیر است كه ایستادند و با دو شهردار هم كاركردند، این
یكی از نقاط قوت شورای دوم بود.
*ایام
آخركار در شورای سوم زاویه ای با عملكرد شهرداری داشتید؟ بارها تذكراتی را
در جلسات غیر علنی و علنی شورا مطرح كردید و گزارش های تصویری و كتبی را
به شهرداری دادید.برخی از تذكرات بوی سیاسی شدن می داد در این خصوص چه می
گوید؟
-صحبت هایی دارم ولی ضبط نكنید.
به گزارش بلدیه
؛ در اینجا شكیب می خواهد كه ضبط را خاموش كنیم چرا كه میگوید هر زمان
اعتماد كرده و صحبتهایی را تحت عنوان درد دل كرده است فردایش همان درد دل
ها سر از رسانه در آورده است. وی مصداق این سخنش را گپی دوستانه با یكی از
همكاران رسانه ایی ما عنوان میكند و میگوید: به یكی از همكارانتان 3 ماه
پیش گفتم كه شورا نمی آیم فردا تیتر زده اند كه شكیب هم مانند احمدی نژاد
به دانشگاه بر می گردد.
-در حالی كه من آقای احمدی نژاد را
بعد از آنكه از شهرداری تهران رفتند 3 یا 4 بار فقط بر حسب ضرورت كارهایی
كه در مدیریت شهری پیش آمده بود دیده بودم. این را می خواهم بگویم كه اگر
انتقادی و یا پیشنهادی برای اصلاح امور میشود و اگر نقطه ضعفی است آن را
درست كنیم چون برهم زدن اوضاع فایده ای ندارد.
*به
گفته خودتان یكی از دلایل ورود تان تغییر فضای سیاسی شوراها بود با سابقه ی
2.5 دوره ایی كه شما در شورا دارید و فضای مدیریت شهری را به تعبیری تنفس
كردید احساس می كنم از اینكه نتوانسته اید فضا را غیر سیاسی بكنید ویا هم
پیمانانتان در شورا به عهده شان پایبند نشدند و شرایط سیاسی شدن بر شورا
دوباره سایه افكند شما را دلخور كرده و این یكی از دلایل بود كه نخواستید
برای دوره چهارم كاندیدا شوید؟ و از شرایطی كه دام تذكر می دهید بدنه
مدیریت شهری را آگاه از عملكردش می كنید ولی آنها راه خودشان را می پیمایند
خسته شده اید؟
-شكیب در این جا هم نفسی تازه میكند و
میگوید؛ دلخور نشده ام.درفضای كار از كسی دلخور نمی شوم چون كارایی ها و
نظرات متفاوت است.ولی آن چیزی كه برای آدم انگیزه ایجاد می كند این است كه
از كارش جواب بگیرد. مسئله اصلی كه وجوددارد این است كه اینجا شورا شهر است
و شهرداری را انتخاب می كند، قانون گذاری می كندبنابراین، شهرداری باید به
دنبال سیاست ها و قوانینی بیاید كه شورا تعیین میكند.
اما متاسفانه
عكس این اتفاق می افتد و شورا به دنبال شهرداری می رود. اینجاست كه بدنه
شورا ها از مسیر خارج میشود. اساس كار شورا تیمی عمل كردن آن است. مگر یك
فرد و 4 یا 5 نفر می توانندكار كنند.
حتی به نظر من 8 نفر هم نمی
توانند كار كنند یك زمین است و همه باید در این زمینه برای وظایفی كه داریم
بازی كنیم و تكلیفشان این است كه علی رغم اختلافات عقیده ایی خروجی یكسان
داشته باشیم. حال اگر یكسری كار ها را انجام دهیم ولی یكباره وسط بازی كاری
كه انجام می دهیم یك نفر پاس گل هم می دهد به آنها، این مسائل است كه
انگیزه ها را سست می كند.
خیلی از كارهاست كه آدم دنبال می كند و
زحمت می كشد تا جواب بگیرد ولی در انتها اوضاع آن طور كه به نفع عموم مردم
باشد، تمام نمی شود.
*شما كه تجربه كردید برای برون رفت از این حالت چه باید كرد؟
– شكیب تغییر ساختار مدیریت شهری را یكی از راههای برون رفت میداند و معتقد است این تغییر موجب می شود كه در مسیر درستی قرار بگیریم.
او
در ادامه میگوید؛ در این مسیر من خیلی دلم خوش است كه می آیم تذكر می دهم.
چه فایده این كه حاصلی ندارد در صورتی كه خیلی راحت میتوان مسائل را حل
كرد. برای نمونه مگر رعایت اصول گودبرداری چه چیز پیچیده ایی دارد. كجای
دنیا شنیده اید كه برای گودبرداری عده ایی بمیرند و بچه ها یتیم شوند چرا
باید این اتفاق بیافتد چرا شهرداری با این كارها تقابل می كند. اگر ما
شورای واقعی باشیم هرگز اجازه نمی دهیم كه با یك گودبرداری این اتفاق
بیافتد.
*این نوع برخوردها به اعضا شورا و شرایط
كاندیداشدنشان بر می گردد اگر عده ایی از ابتدا بدانند كه از سوی گروههای
خاصی پشتیبانی می شوند مثلا در لیست شخص خاصی هستند به طور یقین از او دفاع
می كند. این شیوه حداقل در سه دوره شورا ها دیده شده است. حتی در دوره دوم
تصمیم گیری برای اجرای برخی پروژه ها و لوایح كه به توصیه شهردار وقت بود و
نیمه كاره با میلیاردها تومان سرمایه گذاری با شكست اجرایی مواجه شدند در
صورتی به منصه ظهور رسیدند كه بسیاری از اعضا با علم به اینكه میدانتستند
كه این طرحها اجرایی نمی شود از آنها دفاع كردند و در آخر فقط این شهرداری و
مردم بودند كه تاوان دادند. نمونه اش منوریل صادقیه، پرداخت وام به زوج
های تهرانی با مشاركت شهرداری تهران و یك صندوق قرض الحسنه بود كه تنها
برای شهرداری باز پرداخت مالی به همراه داشت. البته شما در جریان منوریل
صادقیه مخالفت خود را اعلام كردید ولی سایر همپیمانانتان در شورا به اجرای
آن رای دادند.
-شكیب میگوید برخی صحبتهایم را در این خصوص موكول به یك نشست خبری می كنم كه طی روزهای پیش رو خواهم داشت.
×او
در یكی از مصاحبه هایش در سال 87 در خصوص اجرای منوریل صادقیه می گوید:”
این موضوع بیشتر به یك بحث سیاسی تبدیل شده بوده و او به عنوان رئیس
كمیسیون عمران شورای شهر با دلیل و مدرك ثابت می كند كه این پروژه نیاز به
مطالعات تحصصی دارد و پای همه آنها نیز ایستاده است كه همانطور كه شاهد
بودیم اظهاراتش درست از آب در امد و پایه های منوریل صادقیه جمع آوری شدند.
شكیب
پیش از این بارها گفته بود پروژه منوریل صادقیه تنها دوصفحه طرح مطالعاتی
داشته است و مقاومت شورای شهر موجب شده است كه شهرداری به جای ساخت بیش از
230 كیلومتر منوریل در شهر تهران ، پروژه آزمایشی منوریل صادقیه را اجرا
كند.
رییس كمیسیون توسعه و عمران شورا ی شهر تهران در ادامه
می گوید؛ فكر می كنم مهمترین كاری كه انجام داده ام شیوه كارم بوده كه فكر
می كنم برای آیندگان می ماند بالاخره یك نفر می آید و از این شیوه استفاده
می كند.
×یكی از كارهای ماندگار را مثال بزنید؟
عضو شورا ی شهر تهران میگوید:موردی مثال نمی زنم.
×میخواهید ما مثال بزنیم.مثلا منوریل صادقیه چون شما از مخالفانش بودید؟
شكیب
این مورد را تایید می كند وادامه میدهد: بله، وقتی كه ما می دانیم كاری به
نتیجه نمی رسد باید محكم پایش بیاستیم یكی از كارهای دیگر كه نتوانستیم
نظرات كارشناسی مان را به طور كامل اعمال كنیم تونل توحید بود كه طرح در
حین كار نیاز به اصلاح و بازنگری داشت و یك تقابلی ایجاد كرد هم در بحث فنی
و هم در بحث مالی خیلی بهتر می شد عمل كرد و لی خب عده ایی هم منتفع شدند و
بسیاری از مسائل هم مشخص نشد.ولی در تونل نیایش كه خوب كار شده است حداقل
در بحث فنی ،اثرات حساسیت هایی است كه ما به خرج داریم.
در این طرح
پیشنهاداتی كه شد و استفاده هایی كه از توان مهندس كشور شد موجب شد طرح
موفق تر از تونل توحید از آب در آید.ولی از تونل توحید كه رد می شوید وضعیت
را می بینید.
×چرا برای شورا ی چهارم كاندید نشدید؟
در
شورای سوم هم می خواستم دیگر وارد شورا نشدم كه وارد شدم برای خودم برنامه
دیگری داشتم ولی باز به اصرار دوستان بالاخره یك ناهار به ما دادند و من
ثبت نام مجدد كردم .بعدش هم همیشه می گوید یك ناهار بهت دادیم وسرت را كلاه
گذاشتیم.
ولی برای این بار تصمیم قطعی بود كه این كار را نكنم و
جالب اینجاست كه یكی ازدوستان تا آخر ثبت نام هم آمد و به اصرار
گفت:”استخاره كن” من هم گفتم وقتی چیزی برای خودم قطعی است دیگر این كارها
لازم نیست. ولی ایشان صحبت هایی كرد و حتی با لحن دعوا وشوخی به من گفت كه
فكر میكنی خیلی حالیته و می فهمی ما كه چیزی نخواستیم یك استخاره كن قرآن
هم اینجاست.
من هم خواستم كه خودش این كار را انجام دهد ایشان ارتباط برقرار كردند.
در
این فاصله من آنقدر به خدا التماس كردم كه توی عمرم اینقدر التماس نكرده
بودم واز خدا خواستم كه جواب مطابق بامیل من باشد دقیقا جوابی كه آمد این
بود” زحمات شما فایده ایی ندارد تلاش شما به نتیجه نمی رسد وصلاح نیست،
جایی دیگر ثمره بیشتری دارد” دقیقا همین چند كلمه من را مصصم به نیامدن
كرد.
بعد این همكار بزرگوار كه در اتاق من حضور داشت و خیلی اصرار به ثبت نام داشت پذیرفت و قانع شد.
×دیگر به شما ناهار ندادند!؟
شكیب
كه در جریان بازگویی این خاطره هنوز منقلب كلام خدا بود گفت: نه دیگر ثبت
نام در این دوره شوراها از قبول یك ناهار هم گذشته بود حتی دوستان به من
لطف داشتند و فرم ثبت نام آورده بودند.
اومی گوید در این دوره همه
گروههای اصول گرا تك تك با همه سلیقه های متفاوتشان با او تماس برقرار كرده
بودند و حتی تا لحظه های آخر ثبت نام هم تماس ها قطع نشده بود.
شكیب در ادامه با تومانینه میگوید: بالاخره قسمت من نبود كه توفیق ادامه خدمت داشته باشم.
من
3 دهه كاری می توانم كار مفید انجام دهم ده سال اول را در مراكز تحقیقاتی و
آموزشی گذراندم و یك دهه در شورای شهر و ده سال دیگر را هر جا كه قسمت شد
نه می خواهم شانه خالی كنم و نه از زیر كار در بروم، مطمئن باشید دركنار
دانشگاه یكجا كارخواهم كرد.
خودم هر چه فكر می كنم و تصمیم میگیرم
دیگر به توصیه دیگری نباید سخن بگویم و راه را پیش ببرم ممكن است توصیه ها و
پیشنهادها و حتی تهدیدهایی صورت بگیرد و شاید من هم اشتباه بكنم ولی هرچه
تخصصم می گوید و عقل حكم می كند باید دنبال آن باشد.
×نگران شورای چهارم هستید؟
-به عنوان یك شهروند و یك ایرانی قطعا نگران وضعیت آینده هستم كه ببینم چه اتفاقی می افتد.
×ارتباطتان را با مدیریت شهری حفظ می كنید؟
-باید دید تا آن موقعچه اتفاقاتی می افتد؟!
به گزارش بلدیه ؛ شكیب
دانش آموخته دانشگاه تربیت مدرس است و در حال حاضر علاوه بر عضویت در شورا
ی شهر تهران در این دانشگاه نیز مشغول به تدریس است.مولفه هایی نیز در
زمینه علمی اش دارد كه از آنجمله می توان به كتاب “همیشه برای وقوع سانحه
آماده باشید” “دستورالعمل های اجرای ساخت ساختمان های خشتی “و “روش های
ساخت و مقاوم سازی ساختمانهای چوبی ” اشاره كرد.
